Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Αμβούργο

Το Αμβούργο το  επισκέφτηκα γυρίζοντας από τη Σκανδιναβία. Ήταν η τελευταία μας στάση. Έτσι θα βάλω εδώ τα του Αμβούργου αν και, προς αποφυγή παρεξηγήσεων σαφώς δεν ανήκει στη Σκανδιναβία. Πάντως, έχει σχέση με την Κοπεγχάγη και άλλες σκανδιναβικές πόλεις (όλοι ήταν στη Χανσεατική Ένωση).
Το Αμβούργο είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου και απέχει περίπου 100 χλμ απ’ τη θάλασσα! Είναι μια πόλη με ναυτική και εμπορική παράδοση. Τα αρχικά της είναι ΗΗ δηλ. Χανσεατικό Αμβούργο όπως είναι ο πλήρης τίτλος του αφού ήταν στην χανσεατική ένωση (που λέγαμε), τουτέστιν την εμπορική ένωση που υπήρξε πριν από 200 χρόνια περίπου με στόχο την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων (αντίστοιχη της Ευρωπαϊκής ένωσης θα λέγαμε).
 
Χωρίζεται βασικά σε δυο κομμάτια: στο λευκό όπου έμεναν παραδοσιακά (αλλά και μένουν σήμερα) αυτοί που είχαν τα φράγκα και στο κόκκινο που είναι το Αμβούργο το λιμανίσιο, με τις αποθήκες, τα εργατικά – ναυτικά σπίτια (καθώς και το «αμαρτωλό» κομμάτι με τις συνήθεις ναυτικές διασκεδάσεις). Το χρώμα έχει να κάνει με το χρώμα των κτιρίων στο κάθε κομμάτι. Άσπρα στο λευκό, από κόκκινο τούβλο στο λιμάνι.
 
Η πόλη περηφανεύεται πως έχει περισσότερες γέφυρες απ’ όσες η Βενετία και το Άμστερνταμ μαζί. Είναι χτισμένη δίπλα στον Έλβα που είναι ο δρόμος που την ενώνει με τη θάλασσα.
 
Το χτισμένη δηλ. είναι σχετικό αφού χτίζονται σήμερα δεκάδες οικοδομές (και σύμφωνα με τον ξεναγό δουλεύουν περισσότεροι γερανοί απ’ ότι στο Ντουμπάι!).
 
Για το Σαν Παολί, το ροζ κομμάτι του κόκκινου Αμβούργου, δυστυχώς λίγα πράγματα έχω να πω, μόνο ό,τι είδα από το λεωφορείο κατά την ξενάγηση.
 
Νιώθαμε πολύ κουρασμένοι για να βγούμε από το ξενοδοχείο, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω πως ήταν καταπληκτικό, με θέα πάνω από το ποτάμι. Κάποιοι άλλοι συνταξιδιώτες το αποφάσισαν και πήγαν. Δεν πειράζει, μια επόμενη φορά.
 
Προφανώς λευκό
 
Οι όποιες χρωματικές αποκλίσεις είναι έτσι, για να σπάει η μονοτονία του λευκού.
 

Κι ένα από τα τζαμιά του Αμβούργου. Μάλλον μοντέρνο και με μινιμαλιστικούς μιναρέδες.

 
Θέα από το παράθυρο του ξενοδοχείου
 
Κι αυτά απ' το ξενοδοχείο
 

 
Το Δημαρχείο
 

 

Αναπαράσταση του ιστορικού κέντρου της πόλης. Μια ιδέα που την έχω ξαναδεί.


Σερβίρισμα παγωτού: μελισσάκι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου