Αμβούργο, Άλτονα

Η Άλτονα, όπως σημείωνα στο ξεκίνημα του αφιερώματος αυτού και με αφορμή το σιδηροδρομικό σταθμό του Αμβούργου, είναι ένα κομμάτι του Αμβούργου. Όμως αυτό τα τελευταία χρόνια αφού παλιότερα ήταν ξεχωριστός δήμος (μέχρι το 1937!), και μάλιστα πόλη ανταγωνιστική του Αμβούργου, με λιμάνι, που δεν ανήκε στη Χανσεατική Ένωση (αν και αποικία της Δανίας μέχρι το 1864), άρα παραπάνω λόγοι ανταγωνισμού. Σήμερα πάντως αποτελεί το δυτικό τμήμα του κρατιδίου - δήμου του Αμβούργου και ο σιδηροδρομικός της σταθμός είναι το τέρμα (ή η αφετηρία) των περισσότερων τρένων με προορισμό το Αμβούργο. Ανήκει μάλλον στην "καλή" περιοχή, αν και βρίσκεται αμέσως μετά το Σανκτ Πάουλι. Εδώ οι ρυθμοί είναι πιο ήσυχοι, το μέρος έχει τη δική του ζωή με το δικό του θέατρο και τη δική του όπερα

Αμβούργο, Σάνκτ Πάουλι 2

Νυχτερινή άποψη της περιοχής. Λίγο γιατί οι νυχτερινές λήψεις τοπίου δεν είναι και ό,τι καλύτερο, λίγο γιατί ήμουν κουρασμένος (μετά την επιστροφή απ' το Αμβούργο ήμουνα καμιά βδομάδα με πρόβλημα στη μέση) και βαριόμουνα να κουβαλάω τη μεγάλη φωτογραφική, οι φωτογραφίες δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές. Εξάλλου το κλίμα, την αίσθηση της περιοχής, τη ζωή, δεν μπορεί να τη φυλακίσεις σε μια φωτογραφία! Έτσι οι νυχτερινές φωτογραφίες είναι λίγες. Μια στην αρχή για άνοιγμα και δυο στο τέλος για το κλείσιμο!

Αμβούργο, Σάνκτ Πάουλι

Ο ναός του αγίου Παύλου που έδωσε το όνομα στη γειτονιά. Μεγάλη ειρωνεία, πράγματι. Σανκτ Πάουλι θα πει άγιος Παύλος. Λένε άγιος γενικά κι αναφέρονται στον απόστολο Παύλο όπως και ο άγιος Πέτρος που ανέφερα τις προηγούμενες μέρες για τον αφιερωμένο σ' αυτόν ναό ή ο άγιος Μιχαήλ είναι ο αρχάγγελος κλπ. Ο Παύλος λοιπόν ήταν ο κατεξοχήν διώκτης κάθε σαρκικής απόλαυσης και στις επιστολές του ήταν καυστικότατος για ό,τι γινόταν με σκοπό την ευχαρίστηση της σάρκας. Και του έλαχε στο Αμβούργο να δοθεί το όνομά του στη συνοικία του αγοραίου έρωτα και των κάθε είδους γήινων απολαύσεων.

Αμβούργο Από Ψηλά

Χθες ήταν της Αναλήψεως. Ίσως κάποιοι να μην το ήξεραν ή να μην το πήραν χαμπάρι. Θυμάμαι παλιά στο χωριό μου πάντως (που οι θρησκευτικές γιορτές τονίζονταν πάντα) πως η συγκεκριμένη μέρα "γιορταζόταν" αφού γύριζαν τα παιδιά και μάζευαν "κερί και λιβάνι για τ' άγιο φως" και αργότερα όταν νύχτωνε, σε ένα λοφάκι πάνω απ' το χωριό μαζεύονταν και άναβαν τα κεριά σε ένα δρώμενο που έχει χαθεί (και τώρα που το γράφω καταλαβαίνω πως το έχω ψιλοξεχάσει). Μια και ήταν της Αναλήψεως λοιπόν, εδώ στη νότια Γερμανία είχαμε αργία(!) (λάθος. Όχι μόνο στη νότια. Σ' ολόκληρη τη Γερμανία. Αργία μόνο στη νότια, είναι μετά από δυο βδομάδες) κι έτσι δεν θα υπήρχε δημοσίευση χθες. (Άσχετα αν τελικά μπήκε κάτι τελευταία στιγμή. - Και να μην λένε μερικοί πως η εκκλησία δεν επηρεάζει το τι γίνεται στις άλλες χώρες και μόνο στην Ελλάδα μπλέκονται τα θρησκευτικά με τα πολιτικά και πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχει υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων. Παρόμοιος είναι και ο τίτλος του στη Βαυαρία).

Ωράρια Εργασίας

Δεν θα έβαζα τίποτα σήμερα γιατί είναι της Αναλήψεως και είναι αργία στη Γερμανία και συνήθως τις αργίες δεν έχει δημοσίευση, αλλά θέλεις ν' αγιάσεις και δεν σ' αφήνουν. Κάντε μια βόλτα απ' το ιν την πύλη του γνωστού ειδησεογραφικού οργανισμού. Στο http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231111523 θα δείτε ότι αυτά που έλεγα πριν μόλις μια βδομάδα, τα λένε κι άλλοι. Μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο Έλληνες αλλά και Γάλλοι. Με νούμερα, κι όχι όπως εγώ το τι νιώθω και ποια εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί. Αν και μπορεί να τ' ακούσατε κι απ' το ραδιόφωνο.

Αμβούργο, το Λιμάνι

Το Αμβούργο χωρίς το λιμάνι του δεν γίνεται, δεν υπάρχει. Άσχετα αν μπορείς να κυκλοφορείς πολλές ώρες ή μέρες και να μην το δεις, το λιμάνι είναι αυτό που έδινε και δίνει ζωή στην πόλη. Έτσι χρειάζεται μια ιδιαίτερη αναφορά, αν και εγώ στεριανός άνθρωπος είμαι, ότι είδα μέσα από τα καραβάκια θα βάλω, αυτή καθ' αυτή τη ζωή και την κίνηση του λιμανιού δεν μπορώ να συμπεριλάβω. Αλλά ο τίτλος είναι ένας φόρος τιμής σ' αυτό που έφτιαξε το Αμβούργο.

Αμβούργο, Σπάιχερστανττ

Στανττ (Stadt) στα Γερμανικά είναι η πόλη. Και η γερμανική γλώσσα φτιάχνει σύνθετες λέξης που το πρώτο μέρος είναι ο χαρακτηρισμός του δεύτερου. Έτσι χτες έγραφα για την Άλτστανττ, την παλιά την πόλη. Σήμερα για την Σπάιχερστανττ (Speicherstadt), την Αποθηκούπολη θα μπορούσαμε να το πούμε αν θέλαμε να μείνουμε στη μονοκόμματη λέξη που επειδή η δικιά μας γλώσσα δεν συνηθίζει τέτοια κόλπα, θα το αποδώσω σαν η πόλη με τις αποθήκες (αφού αυτό θα πει το Σπάιχερ). Πρόκειται για το κομμάτι του Αμβούργου, κοντά στο λιμάνι (βέβαια), που έχει τα κτίρια με τις αποθήκες των εμπορευμάτων που έρχονταν εδώ από διάφορα μέρη του κόσμου κι έπρεπε να μείνουν κάπου μέχρι νάρθει η ώρα τους να προωθηθούν για άλλους προορισμούς ή στην κατανάλωση.