Έλεγχος Εισιτηρίων

Την περασμένη βδομάδα είχαν έρθει φίλοι απ' την Ελλάδα. Συνήθως, σ' αυτές τις περιπτώσεις πάμε στο αεροδρόμιο και τους παίρνουμε. Αλλά αυτή τη φορά αφενός μεν γιατί είχαν ξανάρθει, αφετέρου γιατί η πτήση τους έφθανε σχετικά νωρίς (λίγο μετά τις 10 το πρωί, που είχαμε μάθημα στο σχολείο) τους αφήσαμε να έρθουν στο σπίτι μόνοι τους. Κατάφεραν να βγάλουν το σωστό εισιτήριο από το αεροδρόμιο προς το Μόναχο (είναι 20€ για όλη τη μέρα και μπορείς να κυκλοφορήσεις σε όλο το δίκτυο). Όχι με την πρώτη, όχι από το μηχάνημα αλλά από το γκισέ που υπάρχει και που λειτουργούσε εκείνη την ώρα. Και θυμήθηκα μια προηγούμενη φορά που ήρθαν τα παιδιά και τους είχα στείλει το εισιτήριο ταχυδρομικά! Αλλά δεν ήταν πρωτότυπο αυτό, αντιγραφή έκανα, αφού η Ντίνα μου έλεγε πως κάθε φορά που ερχόταν ο αδελφός της προς τα εδώ (και ερχόταν τακτικά) πάντα του είχαν στείλει το εισιτήριο να μην ψάχνεται.

Λονδίνο - Ανάπηροι

Στο Μόναχο έχω συνηθίσει να βλέπω ανάπηρους κάθε είδους να κυκλοφορούν στους δρόμους ή με τα μέσα μεταφοράς. Τυφλοί ή με κινητικά προβλήματα κάθε είδους, από απλές περιπτώσεις που κινούνται με πατερίτσες μέχρι πολύ βαριές που με το ζόρι κουνάνε ένα χέρι και μετακινούνται με ηλεκτρικά καροτσάκια. Στην Αθήνα μπορεί να μην βλέπεις τίποτα απ' αυτά (ούτε καν παιδικά καροτσάκια στους δρόμους) αλλά τότε με τους ολυμπιακούς του 2004 πολλά πεζοδρόμια έσπασαν στις άκρες για να περνάνε καρότσια. Αν βγεις όμως προς τα έξω, δεν υπάρχουν πεζοδρόμια άρα δεν υπάρχει ανάγκη και για δημιουργία διευκολύνσεων!

Νεοναζί

Έγραφα τις προάλλες για το "γερμανικό άγος". Το βάρος που νιώθουν οι Γερμανοί από το γεγονός της εκλογής στην εξουσία του Χίτλερ και του ναζιστικού κόμματος. Αυτό όπως έγραψα εκφράζεται κυρίως από την ηγεσία. Γιατί υπάρχουν και σήμερα ομάδες νοσταλγών του Χίτλερ. Οι νεοναζί υπάρχουν παντού. Ως γνωστόν και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται από ψιλοαδιαφορία απ' τους υπεύθυνους (για να μην πω πως κάπου τις θέσεις τους τις σιγοντάρουν, έστω και διακριτικά) αν και, για την τιμή των όπλων κάνουμε και καμιά εκδήλωση εις μνήμην και λέγονται λόγια παχιά. Στη Γερμανία προσπαθούν, όσο μπορούν, να τους περιορίζουν.

Ημέρα της Γυναίκας

8 Μάρτη σήμερα και συνηθίζεται να γιορτάζεται στις προηγμένες (ή όπως αλλιώς θέλετε να τις πείτε) χώρες η ημέρα της γυναίκας. Τώρα γιατί πρέπει μια μέρα να είναι αφιερωμένη ειδικά στη γυναίκα είναι μεγάλη ιστορία. Το κακό είναι πως δεν γιορτάζεται εκεί που περισσότερο χρειάζεται, εκεί που τα δικαιώματα των γυναικών πραγματικά είναι περίπου ανύπαρκτα. Όμως, δεν θέλω να θεωρητικολογήσω για τις ημέρες - αφιερώματα που υπάρχουν (και συνήθως γίνονται για να ησυχάζουμε πως κάναμε το καθήκον μας αφού αφιερώσαμε μια ειδική μέρα - το τι γίνεται στην πράξη ποσώς ενδιαφέρει). Η αφορμή που ξεκίνησα αυτό το σημείωμα είναι πως σήμερα, πηγαίνοντας το πρωί στο σχολείο, στο Άουγκσμπουργκ, είδα κάτι που είχα πολύ καιρό να το δω. Ένα τραπεζάκι στημένο στον πεζόδρομο από το Die Linke (Ντι Λίνκε πάει να πει Η Αριστερά, είναι το αριστερό κόμμα της Γερμανίας) και μια ομάδα (τρεις άντρες - μία γυναίκα) μοίραζαν στις διερχόμενες κυρίες από ένα άλικο γαρύφαλλο (μαζί με ένα σχετικό φυλλάδιο).

Βγήκαμε απ' το Τούνελ

Επιτέλους. Σημάδια ανάκαμψης. Η ελληνική οικονομία άρχισε να βελτιώνεται. Άρχισαν να δίνονται αυξήσεις. Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες «Αυξάνονται οι αποδοχές των έμμισθων δικηγόρων του Δημοσίου»! Με απόφαση των συναρμοδίων υπουργών που υπογράφτηκε στις 28 Φλεβάρη χορηγούνται αυξήσεις της τάξης 10 - 15%  αναδρομικά απ' τον Νοέμβρη. Και καλά, από μένα γιατί ανακοίνωσαν πως θα κόψουν ένα 15% από το (κομμένο ήδη επανειλημμένα με διάφορους τρόπους) επιμίσθιο τις επόμενες μέρες; Και γιατί από το Νοέμβριο μου κόψαν το μισθό (αυτόν που έπαιρνα στην Ελλάδα) κατά περίπου 10 - 15%;

Άνοιξη και στο Μόναχο

Έγραφα προχτές για τη λιακάδα στην Αθήνα, άσχετα αν όταν το δημοσίευσα ο καιρός είχε αλλάξει, είχε χιονίσει κι είχε αρχίσει πάλι η βελτίωση κι όλ' αυτά πριν περάσει μια βδομάδα. Σήμερα, βάζω αντίστοιχες μέρες από το Μόναχο, μη πει κανείς πως είμαστε μόνιμα γκρινιάρηδες. Βέβαια, για να τηρούνται οι ισορροπίες, τώρα που δημοσιεύεται αυτή η ανάρτηση, η θερμοκρασία κατέβηκε, χιόνι έπεσε (έστω κι αν δεν το έστρωσε) και τώρα το θερμόμετρο έχει αρχίσει να σκαρφαλώνει και πάλι. Αλλά αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της άνοιξης.

Λονδίνο - Κυκλοφορία

Οι Εγγλέζοι έχουν τη φήμη πως είναι παράξενοι και θέλουν να ξεχωρίζουν. Μια απ' τις πολλές διαφορές που έχουν με τον υπόλοιπο κόσμο είναι και η πλευρά κυκλοφορίας. Είναι γνωστό και λέγεται σε όλες τις οδηγίες πως η οδήγηση σε ολόκληρη τη Βρετανία (και στις περισσότερες απ' τις πρώην αποικίες της) είναι αριστερά. Αυτό είναι αλήθεια για τα αυτοκίνητα, αλλά τι γίνεται με τους πεζούς; Ισχύει και γι' αυτούς το ίδιο; Η φωτογραφία από πάνω ίσως έπειθε κάποιον πως έτσι είναι, αλλά είναι μόνο μία από πολλές που έχω τραβήξει και δείχνουν πως κανόνας δεν υπάρχει. Πότε δεξιά πότε αριστερά ανάλογα πώς τους ήρθε, χωρίς κάποια συνέπεια, ακόμα και σε παρόμοιες καταστάσεις (π.χ. στις σκάλες ή τους διαδρόμους του μετρό - απ' όπου και η παραπάνω φωτογραφία)!