Λονδίνο - Ανάπηροι

Στο Μόναχο έχω συνηθίσει να βλέπω ανάπηρους κάθε είδους να κυκλοφορούν στους δρόμους ή με τα μέσα μεταφοράς. Τυφλοί ή με κινητικά προβλήματα κάθε είδους, από απλές περιπτώσεις που κινούνται με πατερίτσες μέχρι πολύ βαριές που με το ζόρι κουνάνε ένα χέρι και μετακινούνται με ηλεκτρικά καροτσάκια. Στην Αθήνα μπορεί να μην βλέπεις τίποτα απ' αυτά (ούτε καν παιδικά καροτσάκια στους δρόμους) αλλά τότε με τους ολυμπιακούς του 2004 πολλά πεζοδρόμια έσπασαν στις άκρες για να περνάνε καρότσια. Αν βγεις όμως προς τα έξω, δεν υπάρχουν πεζοδρόμια άρα δεν υπάρχει ανάγκη και για δημιουργία διευκολύνσεων!

Στο Λονδίνο τώρα, τι γίνεται; Τα πεζοδρόμια κι εδώ έχουν τροποποιηθεί, υπάρχουν ασανσέρ σε αρκετούς σταθμούς του μετρό (και υπάρχει και σχετική σήμανση στους χάρτες). Στα λεωφορεία υπάρχει χώρος για να μπουν ένα ή δυο καρότσια αλλά και ράμπα για την επι- αποβίβαση. Υπάρχει και η σχετική σήμανση για τους ανάπηρους σε όλα τα σημεία που μπορεί να χρειαστούν πρόσβαση η ανάπηροι.

Όλα καλά λοιπόν; Δεν θα το έλεγα. Γιατί εκείνο που έλειπε ήταν οι ίδιοι οι ανάπηροι. Δεν τους πέτυχα να κυκλοφορούν. Πόσους είδα τις 5 μέρες που έμεινα στο Λονδίνο και κυκλοφόρησα σε κέντρο και απόκεντρο; Όχι πάνω από 4 τη μέρα. Ίσως είναι καινούριο πράγμα η προσβασιμότητα. Ή ίσως η αγγλική κοινωνία να μην είναι συνηθισμένη στην παρουσία των αναπήρων. Κάθε εξήγηση δεκτή.