Έργα DB Hauptbahnhof (και όχι μόνο)

Το Μόναχο για μένα είναι κι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του, το Hauptbahnhof. Ξεκινώντας απ' το γνωστό τραγούδι του Διονυσίου "Στο σταθμό του Μονάχου" (που όσο ήμουν στη Γερμανία το είχα ρινγκτόν στο κινητό μου - και ναι, είναι του Διονυσίου, όχι του Καζαντζίδη όπως πολλές φορές νομίζουμε), αλλά και απ' τις ώρες που πέρασα σ' αυτόν την εποχή εκείνη καθώς έμενα στο Μόναχο αλλά δούλευα στο Μανχάιμ (350χλμ), τη Στουτγάρδη (220χλμ) ή το Άουγκσμπουργκ (60χλμ). Οπότε τώρα που βρέθηκα ξανά στην πόλη, θα πέρναγα οπωσδήποτε κι απ' αυτόν.

Χιόνια στο Μόναχο

Πριν κάνα μήνα και κάτι έπεσε χιόνι στο Μόναχο. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο. Όταν ήμουν εκεί, την πρώτη χρονιά χιόνι είδαμε γύρω στις 10 Οκτώβρη και βλέπαμε τακτικά μέχρι τον Μάρτη. Και μούχε κάνει εντύπωση πως το χιόνι δεν ψήλωνε καθόλου παρόλο που χιόνιζε κάθε τρεις και λίγο. Κι ενώ η θερμοκρασία ήταν κάτω απ' το μηδέν συνέχεια (αυτό που λέγεται ολικός παγετός) πάλι το χιόνι έλιωνε. Την εποχή εκείνη σχολίαζα (και εντυπωσιαζόμουνα) απ' το πόσο άμεσα και αποτελεσματικά γινόταν ο εκχιονισμός. Μάλιστα, πολλές φορές όταν έπεφταν στην Ελλάδα χιόνια και κοβόταν στα δυο (ή και περισσότερα) κομμάτια απ' το χιόνι και την αδυναμία να καθαρίσουν τους δρόμους, λέγαμε πως είναι η ανοργανωσιά που φταίει, αν και, προσωπικά, συνήθως έλεγα πως για το τόσο μικρό διάστημα που είναι οι χιονοπτώσεις, είναι δύσκολο να έχουμε την ετοιμότητα για την αντιμετώπισή τους. Πάντως, το Μόναχο το είχα(με) σαν υπόδειγμα.

Μόναχο, 10+ χρόνια μετά

Βρέθηκα στο Μόναχο μετά από πολλά χρόνια. Έμεινα εκεί σχεδόν τρία χρόνια, 2009 - 2012, ξαναπήγα περαστικός το καλοκαίρι του 2013 κι από τότε μόνο με τη σκέψη μου ταξίδευα εκεί. Πριν κάνα μήνα ξαναπήγα. Να ζήσω τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρά τους ξανά, 12 χρόνια απ' την τελευταία φορά (τα χριστούγεννα του 2011 ήταν η προηγούμενη, έτσι;). Τα κατάφερα, πήγα για λίγες (πολύ λίγες τελικά) μέρες και κατευθείαν μούρθε να γράψω και να σχολιάσω καταστάσεις. Και μπήκε το θέμα: σε ποιο μπλογκ να τα βάλω αυτά που θα γράψω; Σ' αυτό που είναι γερμανικού ενδιαφέροντος ή στο καινούριο που είναι γενικού ενδιαφέροντος.

Τίτλοι Τέλους

Να λοιπόν που φθάσαμε στο τέλος αυτού του μπλογκ. Δεν είναι συνηθισμένο να πράγμα ένα μπλογκ να κλείνει και να το αναγγέλλει έτσι, αλλά τι να γίνει, αφού η θεματική του είναι συγκεκριμένη και περιορισμένη κι αφού εξαντλήθηκε, ήρθε καιρός να κατεβάσουμε τα ρολά.

Ξεπούλημα

Μην πάει ο νους κανενός πως το σημερινό θέμα έχει πολιτικές προεκτάσεις. Καθόλου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απλά, όταν ένα μαγαζί κλείνει συνηθίζει να ξεπουλάει την πραμάτεια του. Έτσι κι εγώ τώρα. Μπορεί να μην έχω μαγαζί, αλλά μιας και οι δημοσιεύσεις στο μπλογκ αυτό πλησιάζουν στο τέλος τους, λέω να κάνω μια εκκαθάριση όσων είχα φυλαγμένα και να βάλω κάποιες φωτογραφίες που μου έχουν μείνει από παλιά για διάφορους λόγους.

EΟΠΥΥ και ιατρικά παιχνίδια

Για τον ΕΟΠΥΥ έχω γράψει κι άλλες φορές. Η αρχή έγινε πριν κάνα χρόνο, με το ξεκίνημά του. Και το καλοκαίρι με την αλλαγή του συστήματος κλεισίματος ραντεβού, αλλά και πριν λίγες μόνο μέρες, με τις εμπειρίες μου από τη χρήση του συστήματος με την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Τότε γιατί ξαναγράφω σήμερα; Γιατί χτες διάβασα μια είδηση που δείχνει μερικά ακόμα πράγματα για τον οργανισμό. Η είδηση ήταν για μια ανακοίνωση που έβγαλε ο σύλλογος των γιατρών που έχουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ και λέει πως οι συμβεβλημένοι γιατροί λιγοστεύουν και σε πολλές περιοχές οι σφαλισμένοι έχουν μείνει χωρίς περίθαλψη (με τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως θα έπρεπε, γιατί η δυνατότητα παροχής και λήψης υπηρεσιών επί πληρωμή προφανώς είναι κάτι το διαφορετικό).

Απολογισμός

Τρία χρόνια πέρασαν από τότε που ξεκίνησε αυτό το μπλογκ και λίγο πριν κλείσουμε και κατεβάσουμε ρολά έχω υποσχεθεί να κάνω κι έναν απολογισμό. Όχι του μπλογκ. Αυτό καλά πήγε. Έχει πάνω από 100 χιλιάδες αναγνώσεις μέχρι σήμερα, από καμιά 70αριά χώρες (αν και κάποιες μάλλον τυχαία)! Όχι μικροί αριθμοί. Περίπου 120 άτομα τη μέρα έριχναν μια ματιά σ' αυτά που έγραφα και πολλοί απ' αυτούς, είτε με μέιλ είτε με σχόλια, μου έστειλαν την αγάπη τους. Σας ευχαριστώ όλους. Αλλά μιας και τα γράμματα ήταν απ' την παραμονή μου στη Γερμανία να κάνω έναν απολογισμό με τα θετικά και τα αρνητικά της εκεί παραμονής μου επί μια τριετία σχεδόν.