Ο Εκχιονισμός

Καθώς προχωράει ο καιρός ήρθε και ο χειμώνας. Τα πρώτα χιόνια πέσανε στα μέσα Οκτώβρη. Μετά έκανε κάνα δυο φορές ένα γερό κρύο αλλά, γενικά, καλά πήγαμε. Αφού το θερμόμετρο έδειξε και 19 βαθμούς και 20 κάποια στιγμή. Το "πρόβλημα" του χιονιού ξαναεμφανίστηκε τον Δεκέμβρη. Τώρα γιατί πρόβλημα; Όσο να ‘ναι είναι δύσκολο να κυκλοφορείς με τα χιόνια και το κρύο, ειδικά αν δεν είσαι συνηθισμένος. Και εξαρτάται και από το τι δουλειά κάνει ο δήμος που μένεις. Γιατί στο Μόναχο, παρόλο που χιονίζει κάθε λίγο τώρα τελευταία, οι δρόμοι, οι ποδηλατόδρομοι και τα πεζοδρόμια είναι καθαρά. Ακόμα και στα πάρκα μέσα. Αντίθετα, στη Στουτγάρδη που έπεσε λιγότερο χιόνι έμεινε όλο κάτω. Για να τα καταφέρει βέβαια το Μόναχο να μην έχει χιόνι παρά μόνο στο χώμα έχει έναν μηχανισμό που δουλεύει καθημερινά. Και για να μην ενοχλούν δουλεύουν από τις 4 τα χαράματα (ποια χαράματα δηλ. αφού έχει ανατολή στις 8, αλλά τρόπος του λέγειν). Και για να γίνει αυτό δαπανά ένα σεβαστό ποσό αρκετών χιλιάδων ευρώ κα-θη-με-ρι-να! Και επειδή το κόστος είναι σημαντικό, ήθελα να δω τι γίνεται και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας.

Για την Στουτγάρδη ήδη αναφέρθηκα. Στο Μάνχαϊμ που πήγα είδα πως κι εκεί ήταν καθαρισμένα, όλα όσα χρειάζονταν. Στο σχολείο έχουμε λίγα παιδιά (καμιά 25αριά συνολικά). Για να πάμε εκεί από τη στάση του τραμ περνάμε μια γέφυρα πάνω από αυτοκινητόδρομο που την περνάει εκτός από τους μαθητές μας (σιγά τον αριθμό δηλ.) και κάποιος κόσμο που πάει για ψώνια στα μαγαζιά που έχει δίπλα ή μένει εκεί γύρω (από την άλλη μεριά από το τραμ δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το ποτάμι τον Νέκαρ). Την περνάνε, όμως, κυρίως οι μαθητές της παρακείμενης επαγγελματικής σχολής (γι' αυτό και η στάση λέγεται Duale Hochschule). Και έλεγα πως κριτήριο του πόσο νοιάζονται οι τοπικές αρχές για αν είναι καθαρός ο δρόμος είναι το κατά πόσο είναι καθαρή η πεζογέφυρα αυτή. Με το που σκάω μύτη γύρω στις 10 η ώρα, την έχουν καθαρίσει και την αλατίζουν καταλλήλως. Αν πάλι χιονίζει ακόμα εκείνη την ώρα, με το που θα σταματήσει το χιόνι, τσουπ, να το συνεργείο.

Τόνοι αλάτι ξοδεύονται για το λιώσιμο του χιονιού που πέφτει. Έβλεπα τα αυτοκίνητα να είναι βρώμικα ασπρισμένα στα πλάγια και μου έκανε εντύπωση: πώς τα κατάφερναν να είναι έτσι βρωμισμένα. Συνήθως, από τη λάσπη που φτιάχνει το χιόνι είναι στα χρώματα του χώματος. Από τι ήταν αυτό το ασπριδερό χρώμα; Μετά το κατάλαβα, βλέποντας και το πάτωμα στο μετρό ή σε άλλα σημεία. Ήταν από το αλάτι που «παστώνονται» οι δρόμοι για να λιώνει το χιόνι. Είναι αποτελεσματικό αλλά σύμφωνα με πληροφορίες έχει το τίμημά του: οι λαμαρίνες των αυτοκινήτων ταλαιπωρούνται και καταστρέφονται σύντομα. Γι’ αυτό και αλλάζουν τακτικά αυτοκίνητα.

Εκτός από το αλάτι ξοδεύεται και αρκετό γαρμπιλάκι. Τα αυτοκίνητα εκχιονισμού όσο και να καθαρίσουν θ’ αφήσουν κάτω ένα γάνωμα που στο δρόμο αλέθεται από τις ρόδες των αυτοκινήτων και εξαφανίζεται αλλά στα πεζοδρόμια παγώνει και ακόμα κι αν δεν δημιουργήσει πρόβλημα με την πρώτη, όταν ξαναπέσει χιόνι θα κολλήσει και θα γίνει ένα σώμα με την πλάκα κάτω και θ’ αρχίσουν οι γλίστρες. Έτσι ρίχνουν ένα πολύ ψιλό γαρμπίλι στα πεζοδρόμια κλπ και καθώς περπατάμε αλέθουμε ουσιαστικά το χιόνι και δεν το αφήνουμε να παγώσει και να κάνει κρούστα. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα μόνο αν σέρνεις βαλίτσα με ροδάκια ή αν θέλεις να φτιάξεις χιονάνθρωπο οπότε βγαίνει σαν να έχει ανεμοβλογιά. Σχεδόν σ’ όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν ενοχλεί.

Και το θέμα είναι ότι ο εκχιονισμός είναι συνεχής. Ακόμα και την ώρα που χιονίζει θα κάνουν καμιά βόλτα τα ειδικά αυτοκίνητα. Και όλες τις μέρες. Εργάσιμες και Σαββατοκύριακα (γιατί άκουσα πως σε άλλες πόλεις, αν χιονίσει καθημερινή, όλα είναι εντάξει. Αν χιονίσει από Παρασκευή βράδυ μέχρι Κυριακή περιμένουν νάρθει η Δευτέρα για να ξεχιονίσουνε)!!!