Συντομογραφίες για Ενοικίαση Σπιτιού

Από το συνάδελφο Ανδρέα Αθανασόπουλο πήρα ένα "γράμμα" με οδηγίες για εκπαιδευτικούς που αποσπώνται στο Μόναχο, γραμμένο το 1999. Κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Π.χ. από το Μάρκο περάσαμε στο Ευρώ ή δεν χρειάζεται άδεια πια παραμονής. Το κείμενο αυτό, αναθεωρημένο το μακρινό 2010, μπορείτε να το διαβάσετε και πιστεύω ότι είναι χρήσιμο για όλη τη Γερμανία.Ιδιαίτερα σημαντικός ο πίνακας συντμήσεων μικρών αγγελιών για σπίτια που περιέχει στο τέλος και τον οποίο παραθέτω εδώ.

Οι Πύλες (Tore) του Μονάχου

Η Αθήνα έχει κρατήσει από τα παλιά μια πύλη: την πύλη του Αδριανού. Η Θεσσαλονίκη την πύλη - αψίδα του Γαλέριου. Το Μόναχο έχει κρατήσει τρεις από την παλιά του οχύρωση, όταν η πόλη ήταν περιτειχισμένη:

Isar Tor,

Stachus Tor,

Sendlinger Tor

Α!, όχι. Δεν έχει ξεμείνει τέταρτη πύλη. Απλά είναι η τελευταία (Sendlinger Tor) το φθινόπωρο, από την άλλη μεριά.

Ολυμπιακό Πάρκο (Olympiapark)

Φωτογραφίες από το Ολυμπιακό πάρκο. Το πάρκο που φτιάχτηκε γύρω από τις εγκαταστάσεις που έγιναν για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972. Το πάρκο λειτουργεί ως χώρος αναψυχής και συντηρείται με τη βοήθεια των χορηγών εταιριών.

Οικονομία στο Φωτισμό

Είναι απίθανη η «οικονομία» που κάνουν οι Γερμανοί στο (δημόσιο) ηλεκτρικό φωτισμό. Οι δρόμοι είναι φωτισμένοι με το μόλις απαραίτητο φως για να μην σκοντάφτεις και πέφτεις. Κι αν έχει καμιά βιτρίνα αναμμένα τα φώτα κάτι γίνεται. Αν όχι (πράγμα σύνηθες) το πράγμα δυσκολεύει. Πάντως, δεν είναι όπως είχα συναντήσει στη Βουλγαρία με φωτοκύτταρο ν' ανάβουν μόνο όταν πλησιάζει κάποιος :)

Οι αυτοκινητόδρομοι δεν είναι καθόλου φωτισμένοι. Ούτε και στους κόμβους. Μ’ αποτέλεσμα να χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν θέλεις να βγεις σε κάποια έξοδο (ειδικά αν είναι δυο τρεις μαζί) γιατί πολύ εύκολα μπορείς να ξαναβρεθείς στον αυτοκινητόδρομο με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι πολλά επί πλέον χιλιόμετρα για να επιστρέψεις στο σημείο που ήθελες.

Για να γίνει πιο κατανοητό το πώς ξοδεύουν ρεύμα μόνο για ό,τι κρίνουν απαραίτητο, στους σταθμούς των ΜΜΜ έχει ηλεκτρική/ ηλεκτρονική πινακίδα με το ποιο μέσο θα φύγει σε πόση ώρα αλλά δεν συνηθίζεται να υπάρχει φωτισμένη πινακίδα με το όνομα του σταθμού (εκτός ίσως από μία σε κεντρικούς σταθμούς). Και εννοείται πως τα φανάρια στου δρόμους δουλεύουν μόνο τις ώρες που υπάρχει κίνηση (ενώ κάποια έχουν αντικατασταθεί από ζωγραφισμένη πινακίδα!). Όχι όπως στην περιοχή που μένω στην Ελλάδα που κάποια φανάρια που δεν χρειάζονται ποτέ (όποτε είναι χαλασμένα είναι η χαρά όλων μας) δουλεύουν σε 24ωρη βάση.

Οικολογική Παραγωγή Ενέργειας

Το κατά κεφαλή ηλεκτρικό που καταναλώνεται εδώ πρέπει να είναι εξαιρετικά ψηλό. Όλα είναι ηλεκτροκίνητα. Μόνο τα μέσα μαζικής μεταφοράς το ρεύμα που καταναλώνουν φθάνει. Όμως οι στατιστικές λένε ότι μειώνεται το οικολογικό αποτύπωμα της Γερμανίας. Πώς το καταφέρνουν αυτό? Μα με τι άλλο από εναλλακτικές πηγές παραγωγής ενέργειας. Ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά είναι σε ημερήσια διάταξη. Σε πολλά μέρη, στα σπίτια αντί για κεραμίδια έχει φωτοβολταϊκά. Ακόμα και σε στάβλους. Αλλά και χωράφια αρκετών στρεμμάτων είναι καλυμμένα από φωτοβολταϊκά. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ηλιοφάνεια δεν είναι και πρώτη. Όμως η Γερμανία έχει καταφέρει να είναι από τις πρώτες (αν όχι Η πρώτη) χώρες στον κόσμο στην παραγωγή ενέργειας από τον ήλιο σύμφωνα με το National Geographic (09/09). Προφανώς και έχει επενδύσει αρκετά στο θέμα αυτό. Όχι ότι δεν έχει και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού από πυρηνική ενέργεια. Αλλά ο ζήλος της Γερμανίας στα ηλιακά συστήματα είναι θαυμαστός.

Η Τυπικότητα

Η ευγένεια (έστω και τυπική) στις δοσοληψίες. Ας πούμε πάω στο σταθμό και θέλω ένα καφέ. «Ein Café» λέω. Δηλ. «Έναν καφέ» χρησιμοποιώντας τη γαλλική έκφραση που όμως χρησιμοποιείται και στη Γερμανία. Με κοιτάζει η πωλήτρια, σκέφτεται λίγο, μονολογεί «a, Kaffee» (τονίζοντας την πρώτη συλλαβή) και μου δίνει τον καφέ. Έχω κάνει δυο λάθη. Το πρώτο που χρησιμοποίησα την γαλλική μορφή είναι συγχωρητέο αφού, όπως είπα, είναι τύπος που χρησιμοποιείται γενικά. Το δεύτερο όμως ασυγχώρητο. Δεν είπα παρακαλώ (bitte). Απαράδεκτο. Άλλη φορά που έκανα το ίδιο λάθος, η σερβιτόρα με κοίταξε με τέτοιο τρόπο, μόνο που δεν με σκότωσε με τη ματιά της.
Υπάρχει και σχετικό ανέκδοτο που σατιρίζει αυτή τη συνήθεια: Πάει ένας τουρίστας σε ένα ξενοδοχείο στη Γερμανία βράδυ και ζητάει ένα δωμάτιο. Το πρωί τον ρωτάνε πώς κοιμήθηκε. «Όλα καλά τους λέει αλλά αυτό το τρένο το πρωί ήταν ενοχλητικό». «Το τρένο? Ποιο τρένο? Από εδώ κοντά δεν περνάει τρένο». «Μα αφού άκουγα τσαφ τσουφ συνέχεια». «Ορίστε» λέει ο ξενοδόχος, «ας βγούμε να δούμε αν υπάρχει πουθενά τρένο». Πράγματι, βγαίνουν έξω και «να, αυτός ο θόρυβος τι είναι?» ρωτάει. «Α! αυτό? Δεν είναι τρένο. Απλά, δίπλα χτίζεται μια οικοδομή. Και οι εργάτες είναι πολύ ευγενικοί. Καθώς δίνουν τα τούβλα λέει αυτός που τα παίρνει Dankessen και απαντάει ο άλλο Bittessen. Οπότε, αυτό ακούς συνέχεια: Dankessen – Bittessen, Dankessen – Bittessen»

Μια Γερμανική Συνταγή: «Πρωινό» Αγροτικό (Bauernfrühstück)

Επειδή αφενός πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα και αφετέρου εκτός από τα πνευματικά θέματα μ’ αρέσουν και τα υλικά (αλλιώς πώς θα έφτιαχνα έτσι στρογγυλή την κοιλίτσα μου) να και μια γερμανική συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια).