Χρώμα Σπιτιών

Τα σπίτια εδώ, εξωτερικά, είναι βαμμένα συνήθως με διάφορα χρώματα, πολλές φορές έντονα. Και το "εδώ" αναφέρεται σ’ όλη τη Γερμανία. Παρόμοιες καταστάσεις βλέπω παντού. Σπίτια περιποιημένα εξωτερικά, συντηρημένα, χωρίς πρασινίλες από την υγρασία που είχε π.χ. στις Βρυξέλλες.

Τα Σκουλαρίκια

Τα σκουλαρίκια είναι ένα αγαπημένο αξεσουάρ αντρών και γυναικών. Θα δεις άντρες οποιασδήποτε ηλικίας με σκουλαρίκι στο αυτί. Από το πιο απλό μέχρι εξεζητημένο (όχι, κρεμαστό δεν είδα). Στην αρχή με παραξένεψε, αλλά μετά θυμήθηκα ότι πρώτη φορά που είδα άνδρα με σκουλαρίκι στο αυτί ήταν αστυνομικός, στο Μόναχο, το 1987!

Μαξιλάρια, Σεντόνια

Εδώ κουβέρτες δεν κυκλοφορούν στα μαγαζιά. Κυκλοφορούν παπλώματα. Έτσι δεν έχει ούτε σεντόνια. Για κατωσέντονα υπάρχουν αυτά με το λάστιχο ενώ για σκέπασμα υπάρχουν παπλωματοθήκες. Εμείς που αλλιώς τα έχουμε συνηθίσει, και επειδή μας είχε προειδοποιήσει η Παναγιώτα, φέραμε τα σχετικά από την Ελλάδα (κουβαλήσαμε ένα πλήρως φορτωμένο και ευμεγέθες, αυτοκίνητο). Βέβαια, μια κουβέρτα μόνο σκεπαζόμαστε και πολλές φορές ούτε καν αυτή. Το σπίτι είναι ζεστό, όσο κρύο και να κάνει έξω. Μάλιστα, θα έλεγα, είναι πιο ζεστό απ’ ότι το ήθελα και δεν μπορώ να το ρυθμίσω παρακάτω! Έτσι τις πολλές κουβέρτες τις έχουμε στην αποθήκη.

Ζέπελιν

Θυμάστε το Ζέπελιν που πέταγε πάνω από την Αθήνα τις μέρες της δόξας, τότε που πτωχή πλην τίμια Ελλάς έφερνε σε πέρας το μεγάλο άθλο(!) της διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων (τρομάρα μας)? Δεν ξέρω τι συμβαίνει και τις τελευταίες μέρες ένα παρόμοιο Ζέπελιν πετάει πάνω από τον ουρανό του Μονάχου. Τακτικά, σχεδόν κάθε μέρα. Ο Κώστας υπέθεσε πως κάνει μετρήσεις για τη σκόνη από το ηφαίστειο της Ισλανδίας, μιας και όταν πρωτοφάνηκε ήταν τις μέρες της απαγόρευσης πτήσεων. Όμως οι μέρες περνάνε κι αυτό συνεχίζει τις βόλτες.

Τ' Αϊ Γιωργιού το Πανηγύρι

Προχθές, την Παρασκευή ήτανε τ' Αϊ Γιωργιού. Στο Μόναχο υπήρχε κάποτε μια τέτοια εκκλησία. Απ' ότι μου είπαν, τώρα δεν υπάρχει πια. Έτσι, μιας και έπεσε καθημερινή, έγινε το πανηγύρι σήμερα, Κυριακή στην εκκλησία των Αγίων Πάντων.

Ίνσμπρουκ

Το Τσουγκσπίτσε από την μεριά της Αυστρίας

Θα μου πείτε το Ίνσμπρουκ δεν είναι στη Γερμανία. Πώς κολλάει στα «Γράμματα από τη Γερμανία». Μπορεί τα γράμματα να στέλνονται από τη Γερμανία και να έχουν κρίσεις, σχόλια και απόψεις για τη Γερμανία, ωστόσο η εδώ παραμονή μου δίνει τη δυνατότητα (προς το παρόν?) για επισκέψεις σε γειτονικές περιοχές κι έτσι δίνω μια γεύση κι απ’ αυτές. Εκκρεμεί π.χ. η επίσκεψη στην Πράγα, που και γι’ αυτή προτίθεμαι να γράψω, αλλά ο χρόνος και η επικαιρότητα με καθυστερούνε.

Σβάνγκαου (Νόισβανστάιν)

Μην τρελαθούμε κιόλας. Δεν είναι ακριβώς δική μου η φωτογραφία, απλά τράβηξα ένα πόστερ, εξ ου και τα φθινοπωρινά χρώματα!!! Εξάλλου η μέρα είχε αρκετή υγρασία, άρα δεν ήταν και η καλύτερη για φωτογράφιση.

Το προηγούμενο διάστημα φιλοξενούσα φίλους από Ελλάδα. Κάναμε κάποιες βόλτες μαζί, αλλά μιας κι εγώ με τη Μαρία δουλεύαμε είπαμε να κάνουμε κάτι το Σαββατοκύριακο. Έριξα, μεταξύ άλλων, την ιδέα να πάμε στο Σβάνγκαου (Schwangau), ένα χωριό στο νότο της Βαυαρίας, στα σύνορα με την Αυστρία όπου υπάρχει το περίφημο(?) κάστρο – παλάτι Νόισβάνσταϊν (Neuschwanstein). Η ιδέα τελικά συμπληρώθηκε με το Ίνσμπρουκ (στο επόμενο) και ξεκινήσαμε.