Μαξιλάρια, Σεντόνια

Εδώ κουβέρτες δεν κυκλοφορούν στα μαγαζιά. Κυκλοφορούν παπλώματα. Έτσι δεν έχει ούτε σεντόνια. Για κατωσέντονα υπάρχουν αυτά με το λάστιχο ενώ για σκέπασμα υπάρχουν παπλωματοθήκες. Εμείς που αλλιώς τα έχουμε συνηθίσει, και επειδή μας είχε προειδοποιήσει η Παναγιώτα, φέραμε τα σχετικά από την Ελλάδα (κουβαλήσαμε ένα πλήρως φορτωμένο και ευμεγέθες, αυτοκίνητο). Βέβαια, μια κουβέρτα μόνο σκεπαζόμαστε και πολλές φορές ούτε καν αυτή. Το σπίτι είναι ζεστό, όσο κρύο και να κάνει έξω. Μάλιστα, θα έλεγα, είναι πιο ζεστό απ’ ότι το ήθελα και δεν μπορώ να το ρυθμίσω παρακάτω! Έτσι τις πολλές κουβέρτες τις έχουμε στην αποθήκη.

Αγοράσαμε και κάνα δυο σετ παπλωματοθήκες με την αντίστοιχη μαξιλαροθήκη για τα εδώ μαξιλάρια. Αυτά είναι σε διαστάσεις 40 x 80 ή και 80 x 80. Και μαλακά. Στην αρχή τα θεώρησα άβολα και παράξενα. Σιγά – σιγά όμως είδα πως είναι αρκετά βολικά γιατί είναι προσαρμοζόμενα καθ’ ύψος. Αν το θες χαμηλό το απλώνεις. Αν το θες πιο ψηλό το μαζεύεις, το διπλώνεις, το γυρίζεις και το φέρνεις εκεί που θέλεις. Μπορεί να φαίνεται φασαρία, αλλά έτσι καταφέρνουν να έχουν το ίδιο μαξιλάρι για κάθε γούστο. Στο ΙΚΕΑ το κάθε σετ το πήραμε πάμφθηνα (μόνο 2 - 5 ευρώ!!!).

Το θέμα είναι πως ενώ, όπως έχω ξαναγράψει, οι Γερμανοί είναι αρκετά ψηλοί, το στάνταρ μήκος για κρεβάτια, σεντόνια κλπ είναι τα 2 μέτρα (ακριβώς). Και μιας και είμαι με ένα κάποιο ύψος (κοντά 1,90) όταν πάω σε ξενοδοχείο, ως προς το κρεβάτι, με τα κολπατζίδικα τα μαξιλάρια τους, δεν έχω πρόβλημα. Αλλά με τα σκεπάσματα δεν τα καταφέρνω. Άμα χώσω μέσα τον ώμο μου, μου βγαίνουν τα πόδια! Πώς τα καταφέρνουν αυτοί δεν μπορώ να καταλάβω. Εκτός κι αν σκεπάζονται μόνο μέχρι τις μασχάλες!