Αμβούργο, Σπάιχερστανττ

Στανττ (Stadt) στα Γερμανικά είναι η πόλη. Και η γερμανική γλώσσα φτιάχνει σύνθετες λέξης που το πρώτο μέρος είναι ο χαρακτηρισμός του δεύτερου. Έτσι χτες έγραφα για την Άλτστανττ, την παλιά την πόλη. Σήμερα για την Σπάιχερστανττ (Speicherstadt), την Αποθηκούπολη θα μπορούσαμε να το πούμε αν θέλαμε να μείνουμε στη μονοκόμματη λέξη που επειδή η δικιά μας γλώσσα δεν συνηθίζει τέτοια κόλπα, θα το αποδώσω σαν η πόλη με τις αποθήκες (αφού αυτό θα πει το Σπάιχερ). Πρόκειται για το κομμάτι του Αμβούργου, κοντά στο λιμάνι (βέβαια), που έχει τα κτίρια με τις αποθήκες των εμπορευμάτων που έρχονταν εδώ από διάφορα μέρη του κόσμου κι έπρεπε να μείνουν κάπου μέχρι νάρθει η ώρα τους να προωθηθούν για άλλους προορισμούς ή στην κατανάλωση.

Αμβούργο, Άλτστανττ

Άλτστανττ σημαίνει παλιά πόλη. Είναι συνήθως η καρδιά της κάθε (γερμανικής) πόλης και διατηρείται όσο το δυνατό περισσότερο όπως ήταν τότε που φτιάχτηκε. Και, λογικά, σε κάθε εκδρομή, πρώτα γνωρίζεις την αλτστανττ κι ύστερα κάνεις βόλτες παραέξω, ανάλογα με το χρόνο που έχεις. Κι αφού κάναμε μια σύνδεση με το Αμβούργο (Hamburg) μέσω του σιδηροδρομικού του σταθμού, ας αρχίσουμε πάλι την περιήγηση στην πόλη. Και από πού αλλού θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσω εκτός απ' την άλτστανττ; Λέω πάλι γιατί για το Αμβούργο είχα ξαναγράψει το καλοκαίρι που το είχαμε επισκεφθεί για πρώτη φορά. Θα προσπαθήσω να μην επαναλάβω αυτά που έγραφα τότε, ούτε να βάλω φωτογραφίες παρόμοιες μ' εκείνες. Εξάλλου, εκείνη τη φορά το μεγαλύτερο μέρος της πόλης το είδαμε μέσα από το λεωφορείο ενώ τώρα το περπατήσαμε ή χρησιμοποιήσαμε τα μέσα. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ και πάλι στην παλιά πόλη και το δημαρχείο. Το δημαρχείο που είναι η έδρα της κυβέρνησης του κρατιδίου - πόλης του Αμβούργου. Ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων και επιβλητικό. Ο αριθμός των δωματίων συναγωνίζεται επάξια αυτόν του παλατιού του Μπάκινχαμ.

Αμβούργο, ο Σταθμός

Το καλοκαίρι είχα βρεθεί στο Αμβούργο και έγραψα μερικά πράγματα γι' αυτό. Αλλά το Μάρτη ξαναπήγα στην πόλη για να τη δω καλύτερα, μιας και την πρώτη φορά μου φάνηκε λίγο. Έτσι, λέω ν' αρχίσω να συμπληρώνω σήμερα τα του Αμβούργου. Πολλά είδαμε, πολλές φωτογραφίες βγάλαμε, τις έφτιαξα, τις τακτοποίησα και είναι έτοιμα για επεξεργασία. Να γραφτούν δηλ. τα κείμενα. Και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. Ποια σειρά να κρατήσω. Είναι τόσα πολλά, που τάχω χάσει. Βγήκε πράγμα για καμιά δεκαριά μέρες, αν και δεν είμαι σίγουρος αν θα τα  βγάλω συνεχόμενα. Μη μας πέσει και βαρύ. Τέλος πάντων. Ας ξεκινήσω και βλέπουμε. Και λέω να ξεκινήσω από ένα στάνταρ σημείο: τον κεντρικό σιδηροδρομικά σταθμό. Εξάλλου οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι (Deutsche Bahn) ήταν αυτοί που μου πρόσφεραν το ταξίδι αυτό. Επάνω μια άποψη, η μια πλευρά του σταθμού. Να σημειώσω εδώ πως τα τρένα με προορισμό (ή αφετηρία) το Αμβούργο (ακόμα και αυτά των μεγάλων αποστάσεων όπως εκείνα που ερχόμασταν από Μόναχο) σταματάνε σε τέσσερις σταθμούς, ο ένας μάλιστα πολύ κοντά στον κεντρικό που δεν κατάλαβα γιατί.

Ανοιξιάτικη Γιορτή 2011

Είχα γράψει και πέρυσι γι' αυτήν. Αλλά μιας και είναι ετήσια, επανέρχομαι. Η "Ανοιξιάτικη Γιορτή" (αυτό σημαίνει κατά λέξη το "Frühlingsfest") γίνεται σε διάφορες πόλεις. Όπως έχω γράψει πολλές φορές οι Γερμανοί είναι πανηγυρτζίδες. Τους αρέσουν τα πανηγύρια και πάνω που τελειώνει το ένα αρχίζει το άλλο. Ας πούμε τώρα που τέλειωσε η γιορτή της άνοιξης ετοιμάζονται για το καλοκαιρινό Τούλγουντ. Πάλι μαγαζάκια, πάλι μουσικές, ίσως εδώ όχι λούνα παρκ ή ίσως όχι τόσο έντονη η παρουσία του, είναι πιο κουλτούρα.

Ωράρια

Αφορμή για το σημείωμα αυτό ήταν η προτροπή της Γερμανίδας πρωθυπουργού (καγκελάριο λένε την αντίστοιχη θέση, αλλά είναι το ίδιο) στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να κάνουν λιγότερες διακοπές! Κι επειδή μου φάνηκε παράξενο είπα να γράψω ό,τι ξέρω σχετικά. Ούτε μελέτη είναι το σημερινό, ούτε έχει άμεσα συμπεράσματα αφού ούτε δουλεύω σε γερμανική υπηρεσία ούτε έχω άμεσα σχέση με Γερμανούς για να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει. Τότε; τι νόημα έχει να γράψω σχετικά; Ε, κάτι θα βρεθεί, τα συμπεράσματα τα βγάζει ο καθένας στο τέλος.

Ελεύθερος Ανταγωνισμός

Για άλλη μια φορά άρχισαν να έρχονται διαμαρτυρίες για τη διαφορά που παρατηρείται στις τιμές του ΙΚΕΑ ανάμεσα σε Ελλάδα και άλλες χώρες. Για το θέμα είχα γράψει πολύ νωρίς, σχεδόν με το που ξεκίνησε το ιστολόγιο αυτό. Και δεν ξεκίνησα να γράφω σήμερα για να ξαναγράψω τα ίδια. Το θέμα μού 'χει κάτσει στο μυαλό εδώ και καιρό. Για μένα η αφορμή ήταν οι τουαλέτες στο σταθμό του Μονάχου! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε το γίνεται με τον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων εδώ.

Σκύλοι εν Ελλάδι

Έχω γράψει για το πόσο καλά περνάνε οι σκύλοι στη Γερμανία. Για την ιδιαίτερη αντιμετώπιση που έχουν. Που θεωρείται πολύ φυσιολογικό στα μέσα μεταφοράς να βρίσκεται δίπλα σου ένας σκύλος. Πως στα πάρκα οι ιδιοκτήτες των σκύλων τους βγάζουν για βόλτα και φροντίζουν να μην αφήνουν τα "αποτυπώματά" τους έχοντας βάλει σε πολλά σημεία κουτιά με σακούλες γι' αυτή τη δουλειά. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν είδα τέτοια κουτιά και στην Αθήνα. Πότε γίναμε τόσο φιλόζωοι και δεν το πήρα χαμπάρι. Ένας χρόνος απουσίας αλλά με μεγάλες αλλαγές (όχι, δεν μιλάω για τα οικονομικά. Αυτά και τα μαθαίνω και τα αισθάνομαι, αφού μένω στη Γερμανία αλλά πληρώνομαι από την Ελλάδα).