Άουγκσμπουργκ, Συνέχεια

Στο Άουγκσμπουργκ κάναμε κάμποση βόλτα. Ε, να μην το ξεπετάξουμε λοιπόν έτσι εύκολα. Σήμερα λοιπόν υπάρχει μια συνέχεια, που δεν τελειώνει εδώ. Έχουμε ακόμα να πούμε γι' αυτό. Κι αν τύχει και με την ευκαιρία του σχολείου μάθω κι άλλα, θα επανέλθω εν ευθέτω χρόνω.

Άουγκσμπουργκ

Το Άουγκσμπουργκ (Augsburg) όπως είναι το σημερινό όνομα της πόλης είναι η παλιά Αυγούστα. Και πού οφείλεται το όνομα αυτό; Σε τι άλλο απ' το ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον Αύγουστο (ναι, τον Ρωμαίο αυτοκράτορα των χρόνων που γεννήθηκε ο Χριστός, αυτόν που έδωσε και το όνομά του στο μήνα). Πρόκειται δηλαδή για μια απ' τις παλιότερες γερμανικές πόλεις (ψάχνοντας είδα πως είναι η τρίτη παλιότερη με διαφορά ενός χρόνου από τις άλλες δύο)! Είναι πρωτεύουσα της διοικητικής περιοχής Σουηβία (Schwaben) της Βαυαρίας (η Σουηβία ανήκει κατά ένα μέρος στη Βαυαρία και κατά το υπόλοιπο στη Βάδη - Βυρτεμβέργη) Έχει πληθυσμό γύρω στις 260 χιλιάδες κατοίκους με μια σημαντική παρουσία ελληνικής κοινότητας. Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Βέρταχ και Λεχ και πάνω στη Ρομαντική οδό.

Ομίχλης αποτελέσματα

Συνταγογράφηση

Δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Ή αλλιώς οι διάφορες ιδέες που κυκλοφορούν κάποια στιγμή στην Ελλάδα δεν είναι ιδέες που έρχονται ξαφνικά στο μυαλό των "αρμοδίων". Είναι ιδέες - αντίγραφα απ' αυτά που εφαρμόζονται και αλλαχού. Βλέπω ας πούμε ότι προωθείται η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Τίποτα το καινούριο. Όπως έγραφα και πέρυσι, αυτό εδώ έχει εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό, τόσο που άλλος τρόπος δεν είναι κατανοητός. Κι αυτό χωρίς να κουβαλάς τεράστια βιβλιάρια (που όταν τελειώνουν για να τα αντικαταστήσεις πρέπει να κάνεις ένα ταξίδι μέχρι την πρωτεύουσα του νομού σου), χωρίς να χρειάζονται θεωρήσεις και άλλες γραφειοκρατικές διαδικασίες, που ακόμα δεν έχουν εξαλειφθεί στην Ελλάδα.

Εκθέσεις Καλλιτεχνικές(;)

Πριν λίγο καιρό έγραφα για τις εκθέσεις προϊόντων που γίνονται. Σήμερα αποφάσισα να γράψω για κάποιες ιδιόμορφες καλλιτεχνικές εκθέσεις που λαμβάνουν χώρα στην πόλη μας. Τις τελευταίες μέρες από τις ενημερωτικές εφημερίδες που φθάνουν μέχρι την πόρτα μας είδα δύο που με εντυπωσίασαν. Αλλά ήταν η δεύτερη (με μακάβριο θέμα αλλά που τελειώνει και σύντομα) αυτή που μου κίνησε την περιέργεια κι είπα να γράψω σήμερα εδώ. Την άλλη προσπαθήσαμε να τη δούμε προχθές αλλά φθάσαμε λίγο πριν κλείσει κι έτσι μας είπαν ευγενικά να περάσουμε μια άλλη φορά.

Ομίχλη κ.ά.

Ομίχλη, αντάρα, πούσι ή καταχνιά όπως και να την ονομάσεις δύσκολη η συμβίωση μαζί της. Και την τελευταία βδομάδα έχουμε πήξει σ' αυτήν. Είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Δεν μας έπιασε στο Λονδίνο και μας έχει ταράξει εδώ. Δεν το έχω συνηθίσει. Όχι τόσες μέρες συνεχόμενα κι όχι τόσες ώρες. Παλιότερα θα μου πείτε, δεν έμενα στο Μόναχο. Έφευγα κάθε πρωί, αξημέρωτα ακόμα για τη Στουτγάρδη. Και στο δρόμο με είχε εντυπωσιάσει πως συναντούσαμε - σχεδόν καθημερινά - ομίχλη περνώντας από την Ουλμ. Κάμποση ώρα πριν φθάσουμε αλλά και αρκετή αφότου φεύγαμε, είχε ομίχλη. Αλλά μέσα στο Μόναχο; Κι απ' όσο μου έλεγε η Μαρία, σίγουρα όχι. Αλλά κι αν κάποια μέρα είχε το πρωί, κάποια επαναλαμβάνω, το απόγεμα που γύριζα είχε φύγει. Τώρα, μέρες και μέρες, η ομίχλη πλανιέται πάνω από την πόλη συνέχεια. Κι αν κάποιο μεσημέρι ή απόγεμα σηκωθεί, είναι για λίγη ώρα. Κι ειδικά αν είναι απόγεμα, άντε να το πάρεις χαμπάρι. Το περίεργο είναι πως το βράδυ (9 - 10) η ομίχλη διαλύεται.

Σχολαστικότητα

Μικρό το σημερινό σημείωμα. Πρόκειται για ένα περιστατικό που έγινε πριν κάμποσο καιρό, τις μέρες του Οκτόμπερφεστ. Όμως, μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση και το θυμάμαι τακτικά κι έτσι λέω να το παραθέσω.