Συνταγογράφηση

Δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Ή αλλιώς οι διάφορες ιδέες που κυκλοφορούν κάποια στιγμή στην Ελλάδα δεν είναι ιδέες που έρχονται ξαφνικά στο μυαλό των "αρμοδίων". Είναι ιδέες - αντίγραφα απ' αυτά που εφαρμόζονται και αλλαχού. Βλέπω ας πούμε ότι προωθείται η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Τίποτα το καινούριο. Όπως έγραφα και πέρυσι, αυτό εδώ έχει εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό, τόσο που άλλος τρόπος δεν είναι κατανοητός. Κι αυτό χωρίς να κουβαλάς τεράστια βιβλιάρια (που όταν τελειώνουν για να τα αντικαταστήσεις πρέπει να κάνεις ένα ταξίδι μέχρι την πρωτεύουσα του νομού σου), χωρίς να χρειάζονται θεωρήσεις και άλλες γραφειοκρατικές διαδικασίες, που ακόμα δεν έχουν εξαλειφθεί στην Ελλάδα.

Αλλά και το συνταγογραφούνται λιγότερα φάρμακα δεν είναι ελληνική επιδίωξη ούτε έχει να κάνει με την κρίση. Όταν γράφω "λιγότερα φάρμακα" δεν εννοώ πως οι άρρωστοι θα χρησιμοποιούν λιγότερα (χημικά) φάρμακα, κάτι που θα ήταν σε θετική κατεύθυνση. Αλλά ότι το "εθνικό συνταγολόγιο", η λίστα που αναφέρει το σε ποια φάρμακα πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία και σε ποια μόνο ο άρρωστος, όλο και περιέχει λιγότερα φάρμακα. Ε, κι εδώ υπάρχει μια αντίστοιχη λίστα, κι εδώ αρκετά φάρμακα δεν πληρώνονται από τα ταμεία. Για παράδειγμα το Mucosolvan, ένα σιρόπι για τον "παραγωγικό" βήχα. Αν στο συστήσει ο γιατρός μπορεί να σου δώσει ιδιωτική συνταγή, η ασφάλεια δεν το πληρώνει. Να θυμίσω εδώ ότι, ναι μεν η ασφάλιση είναι υποχρεωτική, η επιλογή όμως του ασφαλιστικού φορέα αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του ασφαλισμένου.

Τελευταία, επανέρχεται η συζήτηση για τη συνταγογράφιση της δραστικής ουσίας και όχι του σκευάσματος. Να μη γράφει δηλ. ο γιατρός Amoxil αλλά αντιβιοτικό τύπου τάδε. Κι αυτό πρέπει να γίνεται κι εδώ. Δεν έχω την τυπική γνώση του θέματος, αλλά συμπερασματική. Κάθε φορά που πάω στο φαρμακείο με μια συνταγή η φαρμακοποιός παίρνει ένα κουτί απ' το ντουλάπι της και το κοιτάζει στον υπολογιστή της. Στη συνέχεια, συνήθως, δεν το δίνει εκείνη τη στιγμή το συγκεκριμένο κουτί, αλλά παραγγέλνει στην αποθήκη να της φέρουν καινούριο. Μου είχε δημιουργηθεί η απορία γιατί γίνεται αυτό; Τόσο μικρό απόθεμα έχει; Ή είναι παλιό και θέλει να φέρει φρέσκο; Αλλά μάλλον την έλυσα χωρίς να ρωτήσω κάποιον (επιφυλάσσομαι να επιβεβαιώσω με τη γιατρό μου όταν την επισκεφτώ πάλι): Η συνταγή γράφει τη δραστική ουσία και την περιεκτικότητα του κάθε χαπιού σ' αυτή. Όταν δίνεις τη συνταγή, ελέγχει από ποιο εργοστάσιο προμηθεύεται αυτήν την εποχή ο ασφαλιστικός φορέας τα σκευάσματα με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές και παραγγέλνει το αντίστοιχο!

Πώς κατέληξα σε ένα τέτοιο συμπέρασμα; Τελευταία, μιας και η ηλικία περνάει (έκλεισα πια τα 52) χρειάστηκε να προσθέσω μια ρυθμιστική ουσία σ' αυτά που μπαίνουν στο στομάχι μου κάθε μέρα. Όταν περιέγραψα τα συμπτώματα και τις ανησυχίες μου, η γιατρός μου έδωσε απ' το ντουλάπι της δυο κουτάκια με 20 χάπια το καθένα να δούμε πώς θα πάει κι αν θα υπάρξει θετική αντίδραση του οργανισμού. Καλά πήγε η ιστορία, υπήρξε βελτίωση της λειτουργίας, κι όταν τέλειωσαν ξαναπήγα. Μου έγραψε λοιπόν μια συνταγή, την έδωσα με τη γνωστή διαδικασία στο φαρμακείο, και παρέλαβα με την επόμενη αποστολή ένα κουτί των 100 που έμοιαζε αρκετά στα χρώματα (έντονο μπλε και άσπρο) μ' αυτά που μου είχε δώσει η γιατρός. Ε, κι αυτό κάποια στιγμή τέλειωσε, οπότε πήγα και μου ξαναέγραψε. Πάω να τα πάρω, βγάζει ένα κουτί κίτρινο που έγραφε όμως το ίδιο πράγμα με το άλλο. Όμως, όταν το έλεγξε, το έβαλε στην άκρη και μου είπε να περάσω το απόγευμα. Όταν το πήρα διαπίστωσα πως ήταν διαφορετικό κουτί απ' τα προηγούμενα δύο. Λευκό όλο. Κι αρχίζω και πονηρεύομαι. Γιατί δίπλα στο όνομα του φαρμάκου, γράφει κάτι που όταν το παρατήρησα ήταν το όνομα του εργοστασίου. Στο προηγούμενο κουτί ήταν η CT από το Λεβερκούζεν ενώ σ' αυτό η Basic από το Βερολίνο (το άλλο δεν ξέρω από πού ήταν)! Και για ενίσχυση της υποψίας μου, έγραφαν και τα δυο πως περιείχαν το όνομα του φαρμάκου σε 0,4mg. Άρα; Δεν ήταν το όνομα του σκευάσματος αλλά της δραστικής που αυτό περιέχει.

Άντε, και στα δικά μας.