Αλλαγές

Βρε τι παθαίνει ο άνθρωπος!

Με τη σιγουριά, που έχω αποκτήσει μετά από τόσο καιρό, για τα δρομολόγια των τρένων ξεκίνησα σήμερα το πρωί για το Μάνχαϊμ. Τα τρένα από Μόναχο με κατεύθυνση το Μάνχαϊμ (και μέχρι εκεί είναι κοινά) ξεκινάνε καθημερινά γύρω στις και 25'. Ένα δυο λεπτά πριν. Και 23' ή και 24' με εξαίρεση στις 6 το πρωί που είναι και 28'.

Σήμερα, πρώτη μέρα μετά τις πασχαλινές διακοπές, τελικά ετοιμάστηκα πιο γρήγορα από το συνηθισμένο και αντί να πάρω το μετρό των 06:55 πήρα των 06:50. Φτάνω λοιπόν νωρίς στο σταθμό και βλέπω από μακρυά ότι το τρένο περιμένει στην αποβάθρα. Από συνήθεια, ρίχνω και μια ματιά στο πίνακα με τα δρομολόγια αλλά στις και 23' που το ήξερα δεν το εντοπίζω Κοιτάζοντας.καλύτερα, βλέπω ότι έφευγε και 08'! Το πρόλαβα, μπήκα μέσα και ήταν μόλις και 06', είχε μάλιστα και κάνα 5λεπτο καθυστέρηση στην αναχώρησή του.

Αλλά σκέφτομαι: Αν δεν τύχαινε να πάω νωρίτερα, τι θα πάθαινα. Θα πήγαινα στο σταθμό και δεν θα έβρισκα τρένο γιατί θα είχε φύγει. Και θα καθυστερούσα μια ώρα να πάω στο σχολείο (χαρά οι μαθητές μου!!!) μιας και, όπως είπα και παραπάνω, το τρένο φεύγει κάθε μια ώρα. Και συνήθως φεύγει στα ίδια λεπτά της ώρας. Το ίδιο γίνεται και με τα μέσα αστικής συγκοινωνίας, οπότε ξέρεις πότε να πας στη στάση ή στο σταθμό. Όχι, όπως στον Άγιο Στέφανο που σχολίαζε και η κόρη μου, που κάθε ώρα είναι και κάτι διαφορετικό κι έτσι δεν υπάρχει κάτι στάνταρ να ξέρεις. (Καλά, το άλλο το τραγικό, ότι περνάνε από κοντά από το σπίτι 2 + 1 λεωφορεία, και περνάνε τα δύο με διαφορά 5λεπτο και μετά το επόμενο ζευγάρι είναι σε 30 - 40 λεπτά ενώ το τρίτο είναι κυκλικό και περνάει μια φορά την ώρα ή και αργότερα).

Τελικά, ψάχνοντας από το σάιτ των γερμανικών τρένων βρήκα ότι αυτή η αλλαγή αφορά όλα τα (πρωινά τουλάχιστον που μ' ενδιαφέρουν) τρένα από το Μόναχο στη γραμμή αυτή και για το Διάστημα 12 - 29 Απρίλη. Από Μάη ξαναγυρίζουμε στα γνωστά. Το θέμα είναι ότι δεν υπήρχε κάποια τέτοια πρόβλεψη στο πρόγραμμα μέχρι τώρα. Στο πρόγραμμα των τρένων από Δεκέμβρη μέχρι Ιούνη τα συγκεκριμένα δρομολόγια δεν έχουν καμιά παρατήρηση.

Βρε τι παθαίνει ο άνθρωπος! Πόσο εύκολα συνηθίζει κανείς το να δουλεύουν όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα! Και πόσο μου κακοφάνηκε που κάτι άλλαξε (και δεν το έψαξα γιατί θεώρησα αυτονόητο ότι όλα μένουν ως έχουν)!

Βερολίνο (με Κακία)

Πολλές φορές μου έχουν πει ότι αυτά που γράφω, να μην τα γενικεύω, γιατί οι εμπειρίες μου είναι περιορισμένες στο Μόναχο και το Μόναχο είναι περιοχή της Βαυαρίας κι όχι της Γερμανίας, θέλοντας να δείξουν ότι η Γερμανία είναι κάτι γενικότερο και πιο σύνθετο. Γι' αυτό κι εγώ πολλές φορές υπενθυμίζω ότι αυτά που γράφω ισχύουν για το Μόναχο. Η επιβεβαίωση όλων αυτών μου ήρθε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Βερολίνο. Σχεδόν πλήρης ανατροπή.

Αυτοκόλλητα Ομάδων

Ή φταίει το γεγονός ότι η Γερμανία είναι μεγάλη και στην Μπουντεσλίγκα (την πρώτη κατηγορία στο ποδόσφαιρο) κάθε πόλη αντιπροσωπεύεται από μια ομάδα ή γίνεται κάτι «μαγικό» πάντως το γεγονός είναι πως δεν έχω δει να είναι γεμάτος ο τόπος με αυτοκόλλητα οπαδών ομάδων Για κόμματα δεν γίνεται λόγος αφού και στην Ελλάδα τώρα έχουν σταματήσει τέτοια φαινόμενα, αν και όλο και κάποιας οργάνωσης θα δεις κολλημένο κάπου διακριτικά.

Κανόνι, Φωλιά Ειρήνης

Οι παλιότεροι θα θυμούνται ένα τραγούδι του νέου κύματος (1971) με τίτλο "Το Παλιό Κανόνι". Υπάρχει και στο YouTube για όποιον ήθελε να το θυμηθεί ή να το γνωρίσει. Πού το θυμήθηκα? Απλούστατα: Είχα πάει το Πάσχα στο Βερολίνο (εντυπώσεις τις επόμενες μέρες, να καταφέρω να ανεβάσω και τις φωτογραφίες που θέλω). Εκεί υπάρχουν τα δυο τανκς που μπήκαν πρώτα στο Βερολίνο το 1945, στη μάχη που έκρινε την ήττα του Ναζισμού και της Γερμανίας. Στο ένα από τα δυο λοιπόν είδα την παρακάτω σκηνή:

Είναι μετά να μην κάνω συνειρμούς μετά? Κι ας λέει η κόρη μου πως έτσι προδίδω την ηλικία μου. Έτσι είναι: Είμαι γεννημένος το 1959. Έκλεισα τα 50 και πάμε παρακάτω. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε.

Μουσική στο Ραδιόφωνο

Και μετά την εικόνα ο ήχος! Στο ραδιόφωνο, λοιπόν, ακούγεται βασικά αμερικάνικη μουσική. Υπάρχουν, βέβαια, και σταθμοί με αποκλειστικά κλασσική μουσική που εδώ παίζει στην έδρα της. Δίπλα το Ζάλτσμπουργκ (όπως διαβάζεται σωστά, Σάλτσμπουργκ όπως το ξέρουμε) είναι η γενέτειρα του Μότσαρτ, αλλά και γενικότερα η Κεντρική Ευρώπη είναι πατρίδα των περισσότερων από τους συνθέτες κλασσικής μουσικής. Έτσι ακούγεται αρκετά, όχι μόνο από το ραδιόφωνο αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Βέβαια, η τοπική μουσική, εδώ στο Μόναχο, είναι η συνέχεια από την Τυρολέζικη και είναι σ’ αυτό το στυλ. Και αυτή ακούγεται στις παραδοσιακές μπιραρίες. Από πνευστά όργανα, αλλά και βιολιά. Όμως, αυτά, για μένα, είναι φολκλόρ. Κάτι σαν τα δικά μας δημοτικά τραγούδια. Από κει και πέρα κυριαρχούν τα αμερικάνικα ποπ – ροκ και μάλιστα περασμένων δεκαετιών. Υπάρχουν δυο τρεις σταθμοί με αποκλειστικά τέτοια μουσική – κάτι βέβαια που εμάς μας βολεύει ακουστικά αφού είναι γνώριμα ακούσματα.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση στις μπιραρίες όπου παίζει ζωντανή μουσική. Μαρς ακούγονται από μπάντες με πνευστά και ένα σύστημα σαν ντραμς και μπορεί και κάνα ακορντεόν. Εδώ, δεν έχει φωνητικά. Και μπορεί να χωθεί και κάνας "Γαλάζιος Δούναβης" (γενικά, το συγκεκριμένο κομμάτι ακούγεται σε πολλές περιπτώσεις, π.χ. από "μουσικούς του δρόμου" = ζητιάνους μετά μουσικής) ή άλλα γνωστά κλασσικά κομμάτια.

Ίσως για το γεγονός να φταίει ότι δεν υπάρχει ικανή τοπική μουσική παραγωγή. Μιας και όπως λέει ο Δημήτρης η γλώσσα δεν προσφέρεται για τραγούδι! Πάντως, βλέπω αφίσες για νέες κυκλοφορίες δίσκων. Και ακούγονται και γερμανικά τραγούδια σε κάποιες περιπτώσεις. Ειδικά τις τελευταίες μέρες ακούω στο τρένο έναν δίσκο (καινούριο πιθανά γιατί τώρα άρχισε να ακούγεται και μπαίνει κάθε μέρα). Το στυλ μου θυμίζει μια παλιά κασέτα των Σίτυ που είχε η Μαρία. Θα ήθελα να τον αγόραζα αλλά δεν ξέρω ποιος είναι και πώς λέγεται. Σκέπτομαι καμιά μέρα να ρωτήσω το συνοδό της αμαξοστοιχίας αν ξέρει.

Οι Μεταγλωττίσεις στην Τηλεόραση

Δεν υπάρχει σειρά ή ταινία στην τηλεόραση που να μην είναι μεταγλωττισμένη στα Γερμανικά. Όλες οι αμερικάνικες σειρές που κυριαρχούν αλλά και λατινοαμερικάνικες κλπ είναι στα Γερμανικά. Και προξενεί παράξενη αίσθηση να ακούς την περίφημη ατάκα του Τζέημς Μποντ «μάι νέιμ ιζ Μποντ. Τζέημς Μποντ.», όπως την έχεις συνηθίσει, να ακούγεται «μάινε νάμε ιστ Μποντ. Τζέημς Μποντ» (Ιπροσθέστε και τη γερμανική προφορά)! Μέσω τέλετεξτ μπορείς να βάλεις και υπότιτλους (στα γερμανικά, εννοείται) σε κάποιες περιπτώσεις. Και, εμένα τουλάχιστον, με βοηθάει αρκετά να καταλάβω τι λένε (όσο προλαβαίνω αν διαβάσω).
 Δεν ξέρω πόσο καλό ή κακό είναι αυτό. Έχω συνηθίσει που στην Ελλάδα τα πάντα είναι με υπότιτλους (πολλές φορές της κακής ώρας). Και δεν ξέρω τι γίνεται σε Αγγλόφωνες χώρες (εκεί χρειάζεται λιγότερο πρόγραμμα μεταγλώττιση). Γενικά όμως, η μεταγλώττιση φοριέται πολύ. Την έχω συναντήσει στα περισσότερα μέρη που έχω βρεθεί. Αντίθετα, δεν θυμάμαι να έχω δει υπότιτλους. Αλλού, συνήθως, υπάρχουν και κανάλια σε άλλη γλώσσα. Εδώ με το ζόρι θα βρεθούν το CNN, και το BBC. Άντε και το TRT 1 (Turk)!!!

Κηπόσπιτα

Έγραψα κάποια στιγμή: Τι ακριβώς είναι αυτά τα μικρά σπιτάκια των 15 – 20 τετραγωνικών σε οικόπεδα των 50 – 100 – 150 τετραγωνικών, που υπάρχουν στις παρυφές των πόλεων (μεγάλων ή μικρότερων) αλλά και δίπλα στις γραμμές του τρένου? Είναι μια απορία που δεν έχω καταφέρει να λύσω. Είναι μικρά, σαν τις ξύλινες αποθηκούλες που πουλάνε (π.χ. στο Praktiker) για τους κήπους, αλλά έχουν παράθυρα και συνήθως μια σκεπαστή προέκταση (σαν χαγιάτι). Μοιάζουν σαν κατασκηνώσεις (πολλά έχουν και σημαία ή έστω τον ιστό) αλλά σε ορισμένα βλέπω κόσμο και το χειμώνα. Και ο μικρός κήπος τι ρόλο παίζει? Δεν έχω καταλάβει αλλά μου έχει κάνει εντύπωση το πλήθος τους και η επανάληψή τους.