Μουσική στο Ραδιόφωνο

Και μετά την εικόνα ο ήχος! Στο ραδιόφωνο, λοιπόν, ακούγεται βασικά αμερικάνικη μουσική. Υπάρχουν, βέβαια, και σταθμοί με αποκλειστικά κλασσική μουσική που εδώ παίζει στην έδρα της. Δίπλα το Ζάλτσμπουργκ (όπως διαβάζεται σωστά, Σάλτσμπουργκ όπως το ξέρουμε) είναι η γενέτειρα του Μότσαρτ, αλλά και γενικότερα η Κεντρική Ευρώπη είναι πατρίδα των περισσότερων από τους συνθέτες κλασσικής μουσικής. Έτσι ακούγεται αρκετά, όχι μόνο από το ραδιόφωνο αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Βέβαια, η τοπική μουσική, εδώ στο Μόναχο, είναι η συνέχεια από την Τυρολέζικη και είναι σ’ αυτό το στυλ. Και αυτή ακούγεται στις παραδοσιακές μπιραρίες. Από πνευστά όργανα, αλλά και βιολιά. Όμως, αυτά, για μένα, είναι φολκλόρ. Κάτι σαν τα δικά μας δημοτικά τραγούδια. Από κει και πέρα κυριαρχούν τα αμερικάνικα ποπ – ροκ και μάλιστα περασμένων δεκαετιών. Υπάρχουν δυο τρεις σταθμοί με αποκλειστικά τέτοια μουσική – κάτι βέβαια που εμάς μας βολεύει ακουστικά αφού είναι γνώριμα ακούσματα.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση στις μπιραρίες όπου παίζει ζωντανή μουσική. Μαρς ακούγονται από μπάντες με πνευστά και ένα σύστημα σαν ντραμς και μπορεί και κάνα ακορντεόν. Εδώ, δεν έχει φωνητικά. Και μπορεί να χωθεί και κάνας "Γαλάζιος Δούναβης" (γενικά, το συγκεκριμένο κομμάτι ακούγεται σε πολλές περιπτώσεις, π.χ. από "μουσικούς του δρόμου" = ζητιάνους μετά μουσικής) ή άλλα γνωστά κλασσικά κομμάτια.

Ίσως για το γεγονός να φταίει ότι δεν υπάρχει ικανή τοπική μουσική παραγωγή. Μιας και όπως λέει ο Δημήτρης η γλώσσα δεν προσφέρεται για τραγούδι! Πάντως, βλέπω αφίσες για νέες κυκλοφορίες δίσκων. Και ακούγονται και γερμανικά τραγούδια σε κάποιες περιπτώσεις. Ειδικά τις τελευταίες μέρες ακούω στο τρένο έναν δίσκο (καινούριο πιθανά γιατί τώρα άρχισε να ακούγεται και μπαίνει κάθε μέρα). Το στυλ μου θυμίζει μια παλιά κασέτα των Σίτυ που είχε η Μαρία. Θα ήθελα να τον αγόραζα αλλά δεν ξέρω ποιος είναι και πώς λέγεται. Σκέπτομαι καμιά μέρα να ρωτήσω το συνοδό της αμαξοστοιχίας αν ξέρει.