Βερολίνο (με Κακία)

Πολλές φορές μου έχουν πει ότι αυτά που γράφω, να μην τα γενικεύω, γιατί οι εμπειρίες μου είναι περιορισμένες στο Μόναχο και το Μόναχο είναι περιοχή της Βαυαρίας κι όχι της Γερμανίας, θέλοντας να δείξουν ότι η Γερμανία είναι κάτι γενικότερο και πιο σύνθετο. Γι' αυτό κι εγώ πολλές φορές υπενθυμίζω ότι αυτά που γράφω ισχύουν για το Μόναχο. Η επιβεβαίωση όλων αυτών μου ήρθε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Βερολίνο. Σχεδόν πλήρης ανατροπή.

Έγραφα: τα μέσα συγκοινωνίας είναι τακτικά και στην ώρα τους, κατά κανόνα. Βερολίνο: το μόνο που εξακολουθεί να ισχύει. Αν και εδώ είχαν και τείχος.

Έγραφα: Δεν υπάρχουν αυτοκόλλητα κολλημένα στα σήμα και στις κολώνες ούτε συνθήματα γραμμένα πέρα δώθε (ούτε στου δρόμους, ούτε σε τουαλέτες κλπ). Βερολίνο: αφήστε τον κόσμο να εκφρασθεί.

Μην σβήνετε τη δημιουργία του άλλου (Μια ματιά στην πινακίδα δεξιά με Πανηλειακό και ΑΕΚ είναι μικρό δείγμα που συλλέχθηκε μιας και δείχνει την ομοιότητα Αθήνας και Βερολίνου). Εξάλλου εδώ υπήρχε και το τείχος.

Έγραφα: Υπάρχει παντού καθαριότητα όχι τόσο γιατί ο κόσμος φροντίζει (σαφώς, άμα τα βλέπεις καθαρά το σκέφτεσαι αλλά μπορεί και όχι) όσο γιατί υπάρχει τακτικά καθαρισμός. Βερολίνο. Μα αφού ο κόσμος αφήνει τα σκουπιδάκια του όπου του αρέσει γιατί εμείς να του στερήσουμε τη χαρά υποχρεώνοντάς τον να μην δημιουργεί. Εξάλλου εμείς είχαμε και το τείχος.

Κι αφού τα πράγματα είναι έτσι, γιατί οι σταθμοί να είναι περιποιημένοι. Άστους στη μοίρα τους να θυμίζουν κάτι από "Βικτώρια" που έλεγε κι η Ειρήνη. Εξάλλου εμείς είχαμε και το τείχος. Υπάρχουν και κάποιο που είναι στο γνωστό γερμανικό μοτίβο, αλλά οι περισσότεροι μοιάζουν εγκαταλειμμένοι στο πέρασμα του χρόνου. Ίσως φταίει ότι προσπαθώντας να φτιάξουμε καινούριες γραμμές και σταθμούς δεν ανανεώνουμε τους παλιούς.

Σύμφωνα με την πινακίδα, απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ στο πάρκο.

Εντάξει. Νομίζω ότι βγάζω τα απωθημένα μου με την κατάσταση στο Βερολίνο. Τι να κάνουμε δηλ. να του φορτωθούμε του άλλου που μετά από την μπιροκατανάλωση θέλει να αδειάσει στο χορταράκι της πλατείας? Κάπου πρέπει να το κάνει.

Να τρέχει να ψάχνει τουαλέτα που θα πρέπει και να πληρώσει κι από πάνω? Εξάλλου εκεί είχαν και το τείχος.

Πάντως, σακουλάκια για τα σκυλάκια υπάρχουν. Αν κάποιος τα χρησιμοποιεί είναι άλλο θέμα.
Και εξηγούμαι:

Τουριστικά το Βερολίνο δεν έχει να δείξει πολλά αξιοθέατα (όχι ότι είναι και λίγα βέβαια, αλλά είναι εντοπισμένα και συγκεκριμένα - ίσως φταίει κι ότι έφτασα εδώ αμέσως μετά την Πράγα που όπου να πας έχει κάτι ιδιαίτερο να δεις) μιας και καταστράφηκε - ισοπεδώθηκε - από τους βομβαρδισμούς στο τέλους του Β' παγκόσμιου πολέμου.

Κάποια ξαναφτιάχτηκαν όπως ήτανε, κάποια όμως μείνανε όπως ήτανε και μετά την επανένωση ( να μην ξεχνιόμαστε: εδώ υπήρχε το τείχος) ανοικοδομήθηκαν σε μοντέρνους ρυθμούς.

Πριν ξεκινήσω είχα διαβάσει έναν οδηγό που έγραφε ότι στην Αλεξάντερπλατς θα δούμε "το ύψους 365 μ. ακιδωτό τερατούργημα Fernsehenturm. Αν ο ουρανός είναι καθαρός και δεν έχει μεγάλη ουρά αξίζει να πληρώσετε για να ανεβείτε". Εγώ τέρας δεν είδα. Έναν πύργο τηλεόρασης όπως τόσους άλλους είδα. Μόνο που όταν είπα να ανέβω ήθελα 10,50€ το άτομο έναντι 4,5 στο Μόναχο και 4 στο Μάνχαϊμ. Δεν ανέβηκα κι εγώ. Και για να μην ξεχνιόμαστε:  Εδώ είχανε και το τείχος.

Γενικά, το Βερολίνο είναι γεμάτο Μουσεία (κάποτε ήταν 170. Σήμερα μπορεί να είναι περισσότερα), αλλά και άλλα σημεία ενδιαφέροντος που όπου να μπεις πρέπει να πληρώσεις (π.χ. σε εκκλησίες). Και οι τιμές είναι τσουχτερές. Δεν είναι τσουχτερές, αντιθέτως είναι χαμηλές, όταν θα φας κάτι στο δρόμο (π.χ. ασιάτικο με 3€ έναντι 4 ή 5 αλλού, ντονέρ 2,50€ έναντι 3,50) ή θα πιεις μια μπίρα.

Για τα μουσεία υπάρχουν τεράστιες ουρές, τόσο που σου λένε να κανονίσεις από πιο μπροστά εισιτήριο και ώρα που θα μπεις.

Αντίστοιχα και στο Ράιχσταγ (την ομοσπονδιακή βουλή).

Όσο για το τείχος που το γράφω και το ξαναγράφω μ' αυτόν τον τρόπο είναι γιατί οι ίδιοι το προβάλλουν με κάθε τρόπο. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς θα βρεις και μια υπενθύμιση.

Η διαίρεση του Βερολίνου είναι μια ακόμα τουριστική ατραξιόν. Μαι τεράστια έκθεση ζωγραφικής,

με κομμάτια του τείχους με βεβαίωση γνησιότητας και σφραγίδες των χωρών κατοχής μέχρι πλακάτ που υπενθυμίζουν ότι οι κακοί ανατολικοί ήταν αποκλεισμένοι από το τείχος.

Τείχος παντού

Υπάρχει βέβαια και το τμήμα του τείχους, ή ακόμα και η γραμμή που δημιουργούσε, που ίσως μπορείς να καταλάβεις την κατάσταση διαχωρισμού μια πόλης στα δύο,

αλλά, επειδή και σήμερα υψώνονται παρόμοια ή και χειρότερα τείχη στην Παλαιστίνη, δεν υπάρχει αναφορά τόσο σ' αυτό καθ' αυτό το τείχος όσο μέσα από τα υπολείμματα του τείχους στο μοτίβο καλοί δυτικοί - κακοί ανατολικοί.

Στα πλαίσια της συγκεκριμένης προβολής της πλευράς που κυριάρχησε στην επανένωση η παραπάνω πινακίδα στην κατεύθυνση προς τον ανατολικό τομέα (από το σημείου ελέγχου Τσάρλι) έχει κυκλοφορήσει σε μπλουζάκια, τσάντες, πινακίδες και δεν ξέρω τι άλλο.

Η πίσω πλευρά, όμως, της ίδιας πινακίδας δεν προσφέρεται για σπέκουλα άρα δεν κυκλοφορεί (ούτε ως πίσω πλευρά στην προηγούμενη)!

Αρκετά όμως με τις κακίες για το Βερολίνο. Υπάρχει και η καλή πλευρά. Ας γράψουμε λοιπόν και για τα καλά. Αλλά αυτά θα μείνουν για αύριο. Έμεινα τέσσερις μέρες εκεί, είδα πολλά κι έχω πολλά να πω.