Ταξιτζίδικα Ανέκδοτα

Σήμερα έχει διακοπές. Για μια βδομάδα τα σχολεία είναι κλειστά. Έτσι κι εγώ απέχω του ιστολογίου. Βασικά αυτή τη στιγμή απουσιάζω από το Μόναχο. Επισκέπτης της Γηραιάς Αλβιόνος. Αλλά ρίχνω μια γέφυρα με δυο ανέκδοτα μέχρι την επόμενη βδομάδα που θα επανέλθω. Θέμα το ταξί.

Πλεξίδες τα Βάρη των Πολιτών

Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι σήμερα, ένεκα η αργία της 28ης. Αλλά δεν αντέχω. Γιατί ή εγώ έχω χαζέψει ή με θεωρούνε χαζό. Και κανένα απ' τα δυο δεν με τιμάει. Διαβάζω σήμερα στην Ελευθεροτυπία σε ένα άρθρο με τον παραπάνω τίτλο:
«1 Κατ' αρχήν έγινε ένα πρωτοφανές στα χρονικά της Ευρώπης κούρεμα χρέους της τάξης του 50%, χωρίς αυτό να συνιστά πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεοκοπία, καθώς έστω και την ύστατη στιγμή επήλθε συμφωνία με τις τράπεζες και τον εκπρόσωπό τους Τσαρλ Νταλάρα. Οι τράπεζες έχασαν πολλά λεφτά! Χρειάστηκε να περάσουν 11 ώρες δραματικής συνεδρίασης και διαβουλεύσεων και να απειλήσει τον Νταλάρα δύο φορές η Ανγκελα Μέρκελ ότι θα προχωρήσει σε αναγκαστικό κούρεμα, δηλαδή σε χρεοκοπία της χώρας και θα χάσουν τα πάντα και οι τράπεζες. Τις διαπραγματεύσεις μαζί του τις έκανε με το Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρν»

Ήχοι Ανθρωπογενούς Προέλευσης

Ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του εκτός από την ομιλία παράγει και διάφορους άλλους ήχους και τους οποίους δεν μπορεί άμεσα να ελέγξει. Για παράδειγμα κάποιοι ροχαλίζουν. Αυτό ίσως δεν είναι πρόβλημα όταν όλοι οι παριστάμενοι κοιμούνται, όμως σίγουρα αν κάποιος προσπαθεί να κοιμηθεί ενώ την ίδια ώρα κάποιος άλλος ροχαλίζει, εκνευρίζεται και χάνει τον ύπνο του. Κι όσο προσπαθεί τόσο το πράγμα χειροτερεύει. Αν δεν θέλει να κοιμηθεί κανείς, μερικές φορές ένα ροχαλητό είναι ευκαιρία για γέλιο (π.χ. στο τρένο). Αλλά δεν υπάρχει τρόπος να ελέγξει το ροχαλητό του αυτός που ροχαλίζει. Το ροχαλητό είναι ενοχλητικό για τους γύρω, όμως μέχρις εκεί. Δεν θεωρείται κακό.

ΦΠΑ

Πριν απ' ότι άλλο να στείλω τις ευχές μου για χρόνια πολλά στο Δημήτρη, το γιο μου, αλλά και στους υπόλοιπους γνωστούς μου Δημήτρηδες (αλλά και στους άγνωστους) που γιορτάζουν σήμερα.

Σ' όλες τις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει καθιερωθεί να σύστημα φορολόγησης που λέγεται ΦΠΑ = Φόρος Προστιθέμενης Αξίας. Είναι ένας φόρος που τον πληρώνει ο τελικός καταναλωτής, αφού σ' όλα τα ενδιάμεσα στάδια απ' την παραγωγή ενός προϊόντος μέχρι να φτάσει σ' αυτόν καταβάλλεται μόνο η διαφορά του ΦΠΑ: τόσο εισπράχθηκε μείον τόσο που πληρώθηκε. Επίσης η κάθε χώρα έχει ορίσει έναν κύριο συντελεστή ΦΠΑ και μπορεί να έχει και έναν ή δύο μειωμένους ή ακόμα και να εξαιρεί κάποια αγαθά απ' την επιβάρυνση ΦΠΑ. Βασικά αυτά είναι πράγματα γνωστά. Γιατί λοιπόν τα επαναλαμβάνω εδώ τώρα; Γιατί κάτι έγινε που με παρακίνησε, όχι να γράψω για το τι είναι και ποιος ο μηχανισμός του ΦΠΑ, που εισαγωγικά ανέφερα, αλλά το πώς η κάθε χώρα αντιμετωπίζει το θέμα του ΦΠΑ, κι εδώ συγκεκριμένα θα γράψω για την Ελλάδα που ξέρουμε και τη Γερμανία που βλέπω και μαθαίνω.

Μέσα Μαζικής Μεταφορά

Ταξιδέψτε γρήγορα

Θα συνεχίσω σήμερα με μερικά απ' τα αριθμητικά στοιχεία που έμαθα το Σάββατο για τις μαζικές μεταφορές του Μονάχου. Για διακόσμηση θα έχει τις εικόνες που ετοίμασαν για τα 150 χρόνια τους από το σάιτ της εταιρίας. Η εταιρία λοιπόν, καλύπτει το Μόναχο και τα περίχωρα, δηλ μια πόλη με κάτι λιγότερο από 1,5 εκατομμύριο κατοίκους σε μια περιοχή 412 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Απ' αυτά τα 3/4 (311 για την ακρίβεια) είναι η πόλη όπου μένει και η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων και το υπόλοιπο η γύρω περιοχή, αρκετά εκτεταμένη με 101 τ.χλμ. αλλά με λιγότερες από εκατό χιλιάδες κατοίκους. Κύριος μέτοχος είναι η εταιρία ηλεκτρικού του Μονάχου (σαν να λέμε η τοπική ΔΕΗ).

150 Χρόνια Μεταφορές

Στο προηγούμενο σημείωμα έγραφα πως το Σάββατο ήταν μέρα με "ανοιχτές πόρτες" των μέσων μαζικής μεταφοράς του Μονάχου (πλην προαστιακού) καθώς αυτές τις μέρες γιορτάζονται διάφορες σχετικές επέτειοι. ΄Έτσι το Σάββατο, αφού κάναμε μια βόλτα στο κέντρο για λίγο, πήγαμε μια βόλτα απ' το αμαξοστάσιο των τραμ. Δυστυχώς είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε το πρωί παρέλαση με παραδοσιακά οχήματα - μέχρι και ιππήλατο τραμ θα συμμετείχε! Είπαμε να περάσει λίγο η ώρα να ζεστάνει ο καιρός, και τέλειωσε η παρέλαση.

Ανοιχτές Πόρτες

Μια άλλη μόδα που υπάρχει εδώ είναι η μέρα με τις «ανοιχτές πόρτες». Ένας οργανισμός ή μια εταιρία για να προσελκύσει πελάτες ορίζει μια μέρα το χρόνο κατά την οποία δέχεται το κοινό για πληροφόρηση. Γενικά δεν υπάρχει λόγος να κυκλοφορούν άσχετοι στους χώρους της. Αλλά για να δείξει τη δουλειά της, ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό.