Ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του εκτός από την ομιλία παράγει και διάφορους άλλους ήχους και τους οποίους δεν μπορεί άμεσα να ελέγξει. Για παράδειγμα κάποιοι ροχαλίζουν. Αυτό ίσως δεν είναι πρόβλημα όταν όλοι οι παριστάμενοι κοιμούνται, όμως σίγουρα αν κάποιος προσπαθεί να κοιμηθεί ενώ την ίδια ώρα κάποιος άλλος ροχαλίζει, εκνευρίζεται και χάνει τον ύπνο του. Κι όσο προσπαθεί τόσο το πράγμα χειροτερεύει. Αν δεν θέλει να κοιμηθεί κανείς, μερικές φορές ένα ροχαλητό είναι ευκαιρία για γέλιο (π.χ. στο τρένο). Αλλά δεν υπάρχει τρόπος να ελέγξει το ροχαλητό του αυτός που ροχαλίζει. Το ροχαλητό είναι ενοχλητικό για τους γύρω, όμως μέχρις εκεί. Δεν θεωρείται κακό.
Υπάρχουν όμως άλλοι ήχοι που σε άλλους πολιτισμούς είναι αποδεκτοί και σε άλλους όχι. Αυτό το ήξερα από παλιότερα, το ζήτημα είναι τι θεωρεί κανείς φυσιολογικό και τι όχι. Τελευταία ανακάλυψα ότι το φτέρνισμα(!) δεν γίνεται εύκολα αποδεκτό από τους Γερμανούς. Σπάνια ακούς κάποιον να φτερνίζεται, κι αυτόν πνιγμένα. Το είχα δει αλλά δεν έδινα σημασία, μιας και θεωρούσα ότι αυτό έχει να κάνει με το πώς φτερνίζεται κάποιος ή πώς ο ίδιος εκδηλώνεται. Προσωπικά φτερνίζομαι αρκετά ηχηρά, και συνήθως θα φτάσω τις 4 – 5 συνεχόμενες φορές. Είχα δει πως σ’ αυτή τη φάση ακούγεται συνήθως κάνα «γείτσες», ή κάποια γελάκια, αλλά δεν είχα δώσει σημασία.
Ώσπου προχτές φτερνίζεται μια συνάδελφος στο σχολείο η οποία είναι παντρεμένη με Γερμανό και μένει αρκετά χρόνια στη Γερμανία (και προφανώς κάνει παρέα με Γερμανούς). Φτερνίζεται λοιπόν και αμέσως ζητάει συγγνώμη. Μου έκανε εντύπωση. Κι όταν την ρώτησα γιατί, μου εξήγησε πως ήταν κάπως αυτόματο, μιας και οι Γερμανοί θεωρούν πως δεν πρέπει να φτερνίζεται κάποιος δημόσια!
Βαγιομεζεδάκια
Πριν από 1 ημέρα
Συνειδητοποιώ και μου κάνει εντύπωση το γεγονός πως ενώ με το φτέρνισμα οι γύρω γελάνε κι αυτός που φτερνίζεται ζητάει συγγνώμην, όταν πρόκειται να καθαρίσουν τη μύτη τους από το περιεχόμενο που προκάλεσε το φτάρνισμα δεν κάνουν καμία οικονομία στην ένταση του ήχου. Τους ακούς απ' τη μια άκρη στην άλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή