Πλατεία Ομονοίας του Παρισιού

Η πλατεία Ομονοίας ή αλλιώς Πλας ντε λα Κονκόρντ (Place de la Concorde) είναι η μεγαλύτερη πλατεία του Παρισιού, ακριβώς δίπλα στα Ηλύσια Πεδία (Champs-Élysées κι από δω αρχίζει η περίφημη ομώνυμη λεωφόρος που τόσες φορές την πέρασα κι άλλες τόσες την ανέφερα). Στη μέση υψώνεται ένας αυθεντικός οβελίσκος (φερμένος βέβαια από την Αίγυπτο).

Ελληνικά σήριαλ

Είδατε καινούρια ελληνικά σήριαλ στην τηλεόραση φέτος; Εγώ όχι. Καινούριες παραγωγές; Ούτε.  Τι έχει η τηλεόραση τον φετινό χειμώνα; Τούρκικα σήριαλ (όχι πως έχω κάτι ιδιαίτερο μαζί τους, όσο μ' ενθουσίαζαν παλιότερα τα βραζιλιάνικα, ή τα αμερικάνικα ή τα όποια ήταν μόδα την κάθε εποχή), λίγες επαναλήψεις και πολλές εκπομπές «στρογγυλής τραπέζης». Με τον όρο αυτό εννοώ κάποια άτομα που κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και συζητάνε. Είτε το θέμα της συζήτησης είναι οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις (με οικοδεσπότη τον Πρετεντέρη, τον Τσίμα κλπ ή οι πρωινές ενημερωτικές) είτε η σάτιρά τους (ράδιο Αρβύλα, Λάκης) είτε κουτσομπολίστικο (Όλα, Μαζί ή τα μεσημεριανά) είτε λόγου και όχι μόνο (στα Άκρα) και τελειωμό δεν έχει. Ένας ή περισσότεροι παρουσιαστές, κάποιοι καλεσμένοι, ίσως και λίγο κοινό (αν και δεν είναι και πολύ ευπρόσδεκτο) και βγήκε η εκπομπή. Καλύφτηκε ο τηλεοπτικός χρόνος. Και στις τρύπες επαναλήψεις, κάποιες για πολλοστή φορά. Πάλι καλά που παίζονται και κάποιες ταινίες πέρα δώθε και αλλάζει λίγο το τοπίο.

Παναγία των Παρισίων και πέριξ

Έναν ναό παρουσίασα στην προηγούμενη ανάρτηση και με έναν άλλο συνεχίζω σήμερα. Σειρά έχει ένας διάσημος ναός, η Παναγία των Παρισίων στα καθ' ημάς είναι η Νοτρ Νταμ των Γάλλων (Notre-Dame de Paris). Βασικά, Νοτρ Νταμ πάει να πει η Κυρά μας κι μ' αυτό το όνομα είναι γνωστές οι εκκλησίες της Παναγίας στα Γαλλικά. Γι' αυτό και η διευκρίνηση. Νοτρ Νταμ ντε Παρί. Η εκκλησία είναι χτισμένη σ' ένα νησάκι του Σηκουάνα το Ιλ ντε λα Σιτέ (το νησί της πόλης, Île de la Cité). Βασικά, δεν είναι ένα αλλά δυο νησάκια, το μεγαλύτερο είναι που μας ενδιαφέρει μιας και εκτός απ' την Παναγία των Παρισίων έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, αλλά θα τα δούμε αυτά αργότερα.

Επικοινωνία

Για άλλη μια φορά θα καταφύγω στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής γλώσσας για τη λέξη «επικοινωνία». Έχει διάφορες σημασίες, τρεις τον αριθμό απ' τις οποίες οι δυο τελευταίες διπλές. Όλες έχουν την έννοια πως η διαδικασία είναι αμφίδρομη. Αντίστοιχα και στο λεξικό του Μπαμπινιώτη. Κανένα δεν έχει προλάβει να καταγράψει την καινούρια σημασία της λέξης. Αντί να λέγεται και να γράφεται «διαφήμιση» χρησιμοποιείται η λέξη επικοινωνία. Κι αντί να διαφημίζεται ένα προϊόν, επικοινωνείται! (κι ορθογράφος μου το κοκκινίζει αφού δεν αναγνωρίζει μέση φωνή στο ρήμα). Ίσως γιατί η διαφήμιση είναι παρεξηγημένη και θεωρείται ύποπτη, ίσως γιατί οι διαφημίσεις μπαίνουν στα μέσα μαζικής επικοινωνίας (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση αλλά και ίντερνετ). Κι αντί να αναγράφεται ο χορηγός για τη διαφήμιση, γράφεται (και λέγεται) χορηγός επικοινωνίας. Το χειρότερο δε όλων είναι που σε ράφι σουπερμάρκετ υπήρχε πινακίδα που έγραφε κάτι για τις «τιμές που επκοινωνούνται». Δεν αναγράφονται, δεν ανακοινώνονται, επικοινωνούνται! Έλεος.

Αθήνα 2012

Τι μούρθε να ασχοληθώ με την Αθήνα; Και σε ποιον να την παρουσιάσω αφού την ξέρουμε όλοι. Κι όμως. Αρκετές φορές έχω περπατήσει κι έχω δει κι έχω θαυμάσει αυτό που υπάρχει. Και δεν είναι λίγο παρά τα όσα έχουν καταστραφεί αν και, σε σύγκριση με αυτά των άλλων πόλεων που είδα δεν είναι τόσο θαυμαστά. Δηλαδή τα νεοκλασικά κτίρια που έχουν επιζήσει είναι εντυπωσιακά μεν αλλά δεν έχουν αυτό το βάρος και το μπιχλιμπιδωτό που συνηθίζεται στας Ευρώπας. Χώρια ότι χάνονται και πνίγονται ανάμεσα στους όγκους τσιμέντου που έχουν πέσει δίπλα του. Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό κάνοντας βόλτα στο κέντρο το διαπίστωσα αυτό, αλλά κάθε φορά δεν είχα τη μηχανή μαζί μου. Αλλά το προπερασμένο Σάββατο που την είχα, τράβηξα μερικές κι είπα να τις μοιραστώ μαζί σας. Ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μικρή διακοπή λοιπόν απ' τη Γαλλία για να δούμε το σπίτι μας. Τώρα θα πει κανείς ποια Γαλλία αφού τελευταία μια μέρα έχει ανάρτηση για Γαλλία και μια για την επικαιρότητα. Σωστό κι αυτό, αλλά οι κύριες αναρτήσεις είναι αυτές από τη Γαλλία και οι άλλες είναι εμβόλιμες. Πάμε λοιπόν στην Αθήνα. Για ξεκίνημα το Δημαρχείο. Το παλιό δηλαδή γιατί τώρα έχει απλωθεί σε πολλά κτίρια.

Κυριακάτικα ψώνια

Τελευταία μπήκε πάλι το θέμα της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. Μάλιστα, αυτές τις μέρες γίνεται και ηλεκτρονική διαβούλευση του θέματος. Οι Κυριακάτικες εφημερίδες είχαν αναφορά στο θέμα, υπερθεματίζοντας πως έτσι θα έρθει η ανάπτυξη, όταν οι καταναλωτές θα μπορούν να ψωνίζουν όλες τις μέρες της εβδομάδας (το επόμενο θα είναι να είναι ανοιχτά και όλες τις ώρες). Εκείνο δε που προβάλλεται είναι πως στις υπόλοιπες χώρες αυτό είναι ο κανόνας κι όπου εφαρμόστηκε, ήρθε αμέσως η ανάπτυξη. Σάματις, αρκεί να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά για να κυκλοφορεί το χρήμα, το αν υπάρχει ή όχι δεν έχει σημασία! Μιας και έχω κυκλοφορήσει σε άλλες χώρες (και μείνει σε μια άλλη για κάμποσο καιρό) να επαναλάβω το τι ισχύει στην πραγματικότητα (κι όχι στο μυαλό των δημοσιογράφων που «παρουσιάζουν» την είδηση).

Μαρέ

Μετά το Καρτιέ Λατέν είπαμε να κλείσουμε τη μέρα μας στο Μαρέ. Το Μαρέ (Marais) είναι η περιοχή του Παρισιού όπου ήταν χτισμένη η Βαστίλη η κατάληψη της οποίας σηματοδοτεί τη Γαλλική επανάσταση (14/7/1789) και από την οποία Βαστίλη σήμερα δεν υπάρχει δείγμα παρά μόνο το όνομα της πλατείας και ενός δρόμου που ξεκινάει από κει που ήταν χτισμένη η φοβερή φυλακή. Έτσι πήγαμε κι εμείς μέχρι την πλατεία Βαστίλης (το όνομα έμεινε) που είναι στα όρια της συνοικίας. Στο κέντρο της πλατεία βρίσκεται η στήλη της Ιουλίου (του 1830), ένα μνημείο για μια ακόμα επανάσταση στη Γαλλία.