Μαρέ

Μετά το Καρτιέ Λατέν είπαμε να κλείσουμε τη μέρα μας στο Μαρέ. Το Μαρέ (Marais) είναι η περιοχή του Παρισιού όπου ήταν χτισμένη η Βαστίλη η κατάληψη της οποίας σηματοδοτεί τη Γαλλική επανάσταση (14/7/1789) και από την οποία Βαστίλη σήμερα δεν υπάρχει δείγμα παρά μόνο το όνομα της πλατείας και ενός δρόμου που ξεκινάει από κει που ήταν χτισμένη η φοβερή φυλακή. Έτσι πήγαμε κι εμείς μέχρι την πλατεία Βαστίλης (το όνομα έμεινε) που είναι στα όρια της συνοικίας. Στο κέντρο της πλατεία βρίσκεται η στήλη της Ιουλίου (του 1830), ένα μνημείο για μια ακόμα επανάσταση στη Γαλλία.

Λεπτομέρεια απ' το πάνω μέρος της στήλης κι ένα περίπτερο (μπα, οφθαλμαπάτη είναι αφού τα περίπτερα είναι ελληνική μοναδικότητα, όπως συχνά λέγεται).

Ποδηλάτες αστυνομικοί. Μόλις έφτασαν στην πλατεία, μπαίνουν μπροστά από ένα αυτοκίνητο και το σταματούν για έλεγχο. Δεν ξέρω τι του βρήκανε, πάντως την κλήση νομίζω πως δεν την γλύτωσε.

Στο Παρίσι, άρχισαν να φτιάχνουν καινούριες, μοντέρνες στάσεις για τα λεωφορεία. Μια απ' τις πρώτες είναι εδώ, στην πλατεία Βαστίλης. Εδώ φτάνει κι ένα κανάλι από τον Σηκουάνα.

Οδός Βαστίλης. Για του λόγου του αληθές. Κι ένα δείγμα από μοντέρνα και κλασσικά κτίρια.

Όταν περνάγαμε μόλις είχε τελειώσει μια διαφημιστική εξόρμηση του νες-τι. Ευρηματική, μ' έναν όγκο πλαστικού σε σχήμα πάγου στην οροφή ενός αυτοκινήτου. Εγκλωβισμένος στον πάγο ένας Εσκιμώος; ερευνητής; κάτι τέλος πάντων που το μόνο που έχει καταφέρει να κρατήσει έξω απ' τον πάγο είναι ένα μπουκάλι νες-τι.

Γενικά η περιοχή είναι κυριλέ. Εδώ ήταν που πληρώσαμε την μπίρα 11€ το ποτήρι των 500ml. Το ότι είναι κυριλέ δεν φαίνεται από το ντύσιμο. Σ' όλο το Παρίσι, αυτό είναι ιδιαίτερα καλό, με γούστο. Άσχετα αν είναι ακριβό ή όχι. Πάντως από παντού δεν λείπουν και οι περίεργοι τύποι. Ζητιάνοι, άστεγοι κλπ από ανάγκη ή από άποψη, αυτοί που οι Γάλλοι τους λένε κλοσάρ (clochard).

Αλλά μετά από τόσα που είδαμε καιρός να πάμε για το ξενοδοχείο. Κουραστική μέρα, αποκαμωμένοι πάμε να πάρουμε το λεωφορείο μας, αλλά η γκαντεμιά μας είναι δεδομένη. Το λεωφορείο έχει καθυστέρηση πάνω από μισάωρο, η πινακίδα μας πληροφορεί πως θ' αργήσει και περιμένουμε ψάχνοντας πού θα μπορούσαμε να κάτσουμε. Τέλος πάντων, έρχεται κάποια στιγμή ένα από την απέναντι κατεύθυνση, κάνει αναστροφή και μας παίρνει να πάμε να ξεκουραστούμε. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, που έλεγε και κάποια κάπου κάποτε! Την επομένη φεύγαμε απ' το Παρίσι, αλλά δεν τέλειωσα όλα όσα είχα να πω γι' αυτό. Έτσι έπεται συνέχεια.