Καρτιέ Λατέν

Μετά τους κήπους του Λουξεμβούργου προχωρήσαμε προς το Πάνθεον και κατηφορίσαμε στο Καρτιέ Λατέν (Quartier Latin) τη συνοικία των φοιτητών (όχι, δεν καθίσαμε για καφέ στο Καφέ - Γκρέκο - εντάξει, δεν λέει για το εδώ το τραγούδι, αλλά υπάρχει κι εδώ και μ' αρέσει)! Καρτιέ Λατέν σημαίνει Λατινική συνοικία και έχει να κάνει με το ότι είναι η συνοικία των γραμμάτων και των επιστημών αφού εδώ είναι η περίφημη Σορβόνη. Κι επειδή κάποτε οι επιστήμες βασίζονταν στα λατινικά, εδώ ήταν η περιοχή που ξέρανε λατινικά. Εξού και το όνομα.

Πίσω απ' το Πάνθεον η εκκλησιά Σεν Ετιέν ντου Μον(τ) (Saint-Étienne-du-Mont) με το περίεργο καμπαναριό της που είναι σαν να έχει έναν μιναρέ κολλημένο πάνω του ή έναν πύραυλο κι είν' έτοιμο για εκτόξευση. Στο Πάνθεον πάλι, η μετόπη έχει τη Γαλλία να στεφανώνει τα τέκνα της.

Γιατί το Πάνθεον, που κάποτε ήταν εκκλησία κι αυτό γι' αυτό και η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική, είναι ένα μαυσωλείο διασημοτήτων. Το μέρος όπου είναι θαμμένα πολλά γνωστά ονόματα της Γαλλίας όπως ο Βολτέρος ή το ζεύγος Πιερ και Μαρίας Κιουρί. Η είσοδος στο χώρο γίνεται έναντι εισιτηρίου. Τιμή στην τιμή! Έτσι κι εγώ «έκλεψα» κάποιες εικόνες απ' την πόρτα κι αποχώρησα.

Δίπλα στο Πάνθεον αρχίζει ο χώρος των πανεπιστημίων. Ως Σορβόνη είναι γνωστό το πανεπιστήμιο του Παρισιού που είναι χωρισμένο σε διάφορα τμήματα (Ι, ΙΙΙ κλπ). Μετράει αρκετούς αιώνες ιστορίας και τα κτίριά του έχουν την αντίστοιχη αρχιτεκτονική.

Η Νομική της Σορβόνης και λεπτομέρεια από μια σκεπή των πανεπιστημίων.

Εκτός απ' τα παλιά κτίρια υπάρχουν και καινούρια. Σ' αυτά καταλαβαίνεις πως είσαι σε πανεπιστήμιο. Γκράφιτι, αφίσες κλπ. Ενώ στα παλιά, τίποτα.

Αλλά και εκτός απ' τα πανεπιστήμια και τα υπόλοιπα κτίρια της περιοχής είναι ανάλογης αισθητικής. Πανεπιστημιακός χώρος σημαίνει και νεολαία. Έτσι υπάρχει ένας σταθμός ποδηλάτων για όσους θέλουν να νοικιάσουν για να μετακινηθούν. Σίγουρα δεν είναι ο μόνος στο Παρίσι, γιατί τότε δεν θα είχε νόημα. Αλλά η ύπαρξη εδώ έχει με το παραπάνω. Και δεν μιλάμε για τυχαία ποδήλατα.

Ανακύκλωση βιβλίων. Αφημένα σ' ένα πεζούλι, βιβλία διαβασμένα περιμένουν τον επόμενο που θα τα πάρει να τα διαβάσει και να τ' αφήσει κάπου κι αυτός. Βέβαια, δεν είν' αυτός ο μόνος τρόπος για την κυκλοφορία των βιβλίων. Υπάρχουν και τα παραδοσιακά βιβλιοπωλεία. Κι όπως φαίνεται στη φωτογραφία πολύς κόσμος τα επισκέπτεται.

Όχι μόνο για καινούρια βιβλία αλλά και παλιά. Σε τιμές εξαιρετικά χαμηλές. Έτσι οι αγορές δεν γίνονται με το κομμάτι αλλά με την τσάντα. Δεν την ρώτησα αν τα τόσα βιβλία τα πήρε για διάβασμα ή για πούλημα σε άλλα μέρη.

Ένας άλλος τόπος - τρόπος για παλιά (μεταχειρισμένα) βιβλία στο Παρίσι είναι και τα κουτιά - βιβλιοπωλεία. Τέτοια που κάποτε υπήρχαν στην Μασσαλίας στην Αθήνα. Ο κάθε βιβλιοπώλης έχει μια ντουλάπα όλη κι όλη κι εκεί μέσα έχει το εμπόρευμά του. Σ' αυτά μπορείς να ανακαλύψεις θησαυρούς. Το όνομά τους; Μπουάτ (boîtes)! Σας θυμίζει κάτι; Στην περιοχή υπάρχει κι ελληνική παρουσία: τόσο με το καφέ(;) Παρθενών (άγνωστο αν εκτός απ' το όνομα έχει άλλη σχέση με Ελλάδα) όσο και με τα προϊόντα Κορρέ.

Πλησιάζουμε το Σηκουάνα. Ένα υπέροχο συντριβάνι τρέχει νερά. Είναι του Σεν Μισέλ, Με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να κραδαίνει τη ρομφαία του. Αφήνουμε πίσω μας το Καρτιέ Λατέν και την αριστερή όχθη του ποταμού και περνάμε στη δεξιά, την κυριλάτη. Παίρνουμε το λεωφορείο και τραβάμε προς το Μαρέ.