Γέφυρες

Όχι. Όταν λέω για γέφυρες δεν εννοώ τα τεχνήματα που κατασκευάζουν οι άνθρωποι για να ενώσουν τις απέναντι πλευρές ενός ποταμού ή μιας χαράδρας. Δεν μιλάμε για τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα (εντάξει, Ντίνα, θα έρθει κι η σειρά της, μην διαμαρτύρεσαι) ή τη γέφυρα του Πύργου στο Λονδίνο (έχω κάτι χρόνια να πάω, πρέπει να κάνω μια επανάληψη). Μιλάω για τις "γέφυρες" που φτιάχνονται ανάμεσα σε αργίες.
Στην Ελλάδα, υπήρχαν κάποτε τέτοιες συνήθειες. Να μεταφέρεται μια αργία αν έπεφτε π.χ. Κυριακή, ή να δίνεται μια μέρα ως επιπλέον αργία αν έπεφτε ανάμεσα σε δυο αργίες (π.χ. να είναι κι η Δευτέρα αργία όταν η 25 Μαρτίου ήταν Τρίτη). Μας τα καταργήσανε αρκετά χρόνια τώρα, με τη δικαιολογία ότι είμαστε λουφαδόροι ως λαός και μόνο εμείς εφηύραμε τέτοιες πατέντες (δεν ξέρω ποιος, πότε και πώς τις καθιέρωσε) για να μην δουλεύουμε (κάτι που δεν είναι αναγκαστικά κακό).
Στην Ευρώπη τέτοιες "λουφαδόρικες" πρακτικές δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Κάθε χώρα έχει τα δικά της. Μεταφορές αργίας δεν κάνουν στη Γερμανία (η εθνική τους γιορτή - η μέρα της επανένωσης στις 3/10 - φέτος είναι Κυριακή, αλλά κάνουν στην Ολλανδία ή το Βέλγιο). Αλλά γέφυρες στήνονται. Π.χ. η 7η Ιανουαρίου είναι εργάσιμη μέρα για τα σχολεία στη Βαυαρία και πέρυσι δούλεψαν κανονικά. Φέτος όμως πέφτει Παρασκευή κι έτσι τα σχολεία θα ανοίξουν τη Δευτέρα. Η δικαιολογία είναι έτοιμη: Το να ζεστάνουν τα κτίρια για μια μέρα, μετά από τόσες μέρες που θα είναι κλειστά και μετά να κλείσουν πάλι τη θέρμανση για το Σαββατοκύριακο και να τα ξαναζεστάνουν απ' την αρχή από Δευτέρα κοστίζει πολύ και έτσι δεν αξίζει τον κόπο(!!!) γι' αυτό και προτιμούν να τα ζεστάνουν κατευθείαν τη Δευτέρα.
Έχω ξαναγράψει για τα σχολεία που κλείνουν με τη ζέστη (όχι τα καθαρά Ελληνικά Λύκεια). Τελικά, το ότι οι άλλοι δουλεύουν ενώ οι Έλληνες ψάχνουν αφορμές για να κάθονται είναι άλλος ένας μύθος με τον οποίο μας έχουν φλομώσει για να μας πείσουν να δουλεύουμε παραπάνω.