Ιατρεία

Έχω αναφέρει παλιότερα ποια είναι η διαδικασία για να επισκεφτεί κάποιος έναν γιατρό. Λίγο γραφειοκρατική στο ξεκίνημά της. Όταν όμως ευοδωθεί η προσπάθεια κι έρθει εκείνη η μέρα και πας στο ιατρείο τα πράγματα εξελίσσονται εξαιρετικά. Για παράδειγμα: Συνήθως ο γιατρός έχει δυο δωμάτια που εξετάζει. Μπαίνει στο ένα, κάνει μια προκαταρκτική εξέταση (βασικά συζήτηση, τι έχεις, πού πονάς, γιατί ήρθες) και αν μεν τελειώσει η διαδικασία, φεύγεις. Αν όμως χρειάζεται παραπέρα διερεύνηση (π.χ. μια μικροβιολογική εξέταση, μια ακτινογραφία, ένας υπέρηχος) βγαίνει ο γιατρός, πάει στο διπλανό δωμάτιο (όπου περιμένει ο επόμενος ασθενής) και αρχίζει να ασχολείται μ' αυτόν. Με τον τρόπο αυτό δεν τελειώνει με τον έναν να πιάσει τον άλλον αλλά εξετάζει δύο παράλληλα.

Φαντάζομαι ότι αυτό γίνεται γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί γιατροί. Δεν ξέρω στατιστικά στοιχεία, αλλά το βλέπω απ' τους χρόνους που απαιτούνται όταν ζητάς ραντεβού. Πονάς, έχεις πρόβλημα, πας στο γενικό γιατρό κι αυτός σου δίνει παραπεμπτικό για γιατρό ειδικότητας. Παίρνεις τηλέφωνο, σου δίνει ραντεβού για μετά από 20 μέρες ή ένα μήνα (υπάρχουν και χειρότερα). Τι κάνεις το διάστημα αυτό; Απλά ακολουθείς μια συντηρητική αγωγή που σου δίνει ο γενικός γιατρός. Πόσο αποτελεσματική είναι αυτή; Όλα είναι σχετικά. Αν ήταν σίγουρα αποτελεσματική δεν θα σε παρέπεμπε σε ειδικό.

Για τη διπλή εξέταση, αν το ιατρείο είναι οδοντιατρείο, αυτό που χρειάζεται θα είναι μια ακτινογραφία, ή να ετοιμαστεί ένα μείγμα για σφράγισμα ή κάτι τέτοιο. Αυτό είναι εύκολο αφού και στην Ελλάδα ξέρουμε ότι ο οδοντίατρος βγάζει και ακτινογραφίες. Μόνο που εδώ αυτό το κάνει ο ή η βοηθός. Μέχρι να ετοιμαστεί και να βρεθεί το τι χρειάζεται να γίνει, κάποιο άλλο στόμα δέχεται τις όποιες απαραίτητες φροντίδες. Όμως τι γίνεται όταν δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα; Κι όμως είναι.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ειδικότητα ακτινολόγου εδώ. Πάντως ακτινογραφίες βγάζουν οι ίδιοι οι γιατροί που τις χρειάζονται περισσότερο. Οι ορθοπεδικοί. Το ιατρείο περιλαμβάνει και μηχανήματα ακτινογραφίας. Ο παθολόγος μάλλον θα χρειαστεί μικροβιολογικές εξετάσεις. Έχει ένα πρόχειρο εργαστήριο ενώ συνεργάζεται και με οργανωμένα εργαστήρια μιας και τέτοιες εξετάσεις δεν γίνονται χωρίς ειδικά μηχανήματα και χρόνο. Έχει όμως (προφανώς) καρδιογράφο και υπέρηχο. Και θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια (γύρω στα 1994) έναν παθολόγο γιατρό στον Πύργο (Γαλανόπουλο Νίκο) που είχε τέτοια μηχανήματα στο ιατρείο του και μου είχε κάνει εντύπωση. Πού να ξέρω πως αυτό θα το δω να είναι κανόνας!

Πάντως, δεν μου έχει τύχει να πάω σε κάποιο γιατρό και αυτός να μην είναι συμβεβλημένος με τα ταμεία υγείας. Δεν ξέρω τι γίνεται, δεν είναι και μεγάλη η ποικιλία γιατρών που έχω χρησιμοποιήσει. Άλλα σε όποιον γιατρό πήγα (έτσι στην τύχη) η κάρτα υγείας (του ΑΟΚ η δική μου, αυτός είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός, αλλά και από άλλους το ίδιο είναι) έγινε δεκτή και δεν πλήρωσα κάτι για την επίσκεψη. Αυτά, σε σχέση και με τις νέες εξελίξεις στην Ελλάδα, που μόλις 4.300 γιατροί, όλων των ειδικοτήτων, είναι οι συμβεβλημένοι και μπορούν να δεχτούν ασθενείς, αλλά και μόνοι αυτοί να γράφουν φάρμακα! Δηλ. διπλή τιμωρία για τον ασφαλισμένο: και την επίσκεψη θα πληρώσει (είτε γιατί δεν υπάρχει γιατρός στην περιοχή του είτε γιατί αυτός που υπάρχει, το άλλο το πρωτότυπο, συμπλήρωσε τις επισκέψεις του γι' αυτόν το μήνα!) αλλά και τα φάρμακα ολόκληρα.