Συγκοινωνιακές Ιστορίες

Αυτό το κείμενο γράφεται και πάλι μέσα στο τρένο. Έτσι, να θυμηθώ τα παλιά. Βέβαια, τώρα υπολογιστή δεν έχω κι έτσι τη δουλειά την κάνει το τηλέφωνο. Ξέρετε, απˊ αυτά τα καινούρια που μόνο καφέ δεν ψήνουν. Τη Δευτέρα το μεσημέρι καθυστέρησα να φύγω από το σχολείο. Κάποιες δουλειές με κράτησαν εκεί. Πριν να ξεκινήσω με παίρνει τηλέφωνο η Μαρία και με ειδοποιεί πως το μετρό προς το σπίτι έχει καθυστέρηση, άγνωστο πόση. Τι να κάνω, φτιάχνω στο μυαλό μου διάφορα εναλλακτικά σενάρια.

Από το σπίτι για το σχολείο (όποιο από τα δυο) χρησιμοποιώ διαδοχικά δυο γραμμές μετρό: την 3 (που περνάει - κυριολεκτικά - κάτω από το σπίτι) και στη συνέχεια την 2 (που περνάει κι απ' το σταθμό του Μονάχου). Όλα τα χρόνια, κάθε μέρα αυτή η διαδικασία. Ευτυχώς που η αλλαγή είναι εύκολη, αφού οι συρμοί μοιράζονται την ίδια αποβάθρα και κανονικά φτάνουν την ίδια ώρα. Άλλο αν στην επιστροφή, τις ώρες αιχμής, συνήθως ο συγχρονισμός δεν πετυχαίνει κι έχω βαρεθεί να περίμενω στη Scheidplatz, τη στάση στην οποία πρέπει να γίνει η αλλαγή.

Παίρνω, λοιπόν το 2 και ξεκινάμε. Στη διαδρομή μας ενημέρωσε κι ο οδηγός πως υπάρχει πρόβλημα στις γραμμές 3 & 6. Μέχρι τη Σάιντπλατς θα πήγαινα ούτως ή άλλως, πάμε και βλέπουμε. Φτάνοντας εκεί, γράφει πως το 3 θα έρθει σε 5 λεπτά, που αλλάζουν σε 4. Καλά είναι λέω, αλλά δεν προλαβαίνει να φύγει το 2 και το 4 γίνεται 19. Χώνομαι στα γρήγορα μέσα, κατεβαίνω 2 στάσεις παρακάτω, παίρνω λεωφορείο και φτάνω στο σπίτι αρκετή ώρα αργότερα και με κάμποσο ποδαρόδρομο μέσα στο κρύο (είχα ξεχάσει και τη μπλούζα μου στο σχολείο κι αναρωτιόμουνα στο δρόμο γιατί νιώθω τόσο το κρύο σήμερα. Και μόνο όταν έφτασα στο σπίτι κι έβγαλα το σακάκι το κατάλαβα)!

Αυτά περίπου βρήκα από όσα έγραψα στο δρόμο. Είχα γράψει κι άλλα, αλλά δυστυχώς δεν έγιναν οι κατάλληλες κινήσεις για την αποθήκευση. Έμαθα όμως μερικά πράγματα και νομίζω πως θα το ξανακάνω. Μ' άρεσε! Συνήθως, επειδή είναι μικρή η διαδρομή, αυτό που κάνω είναι να διαβάζω, αλλά σήμερα το βιβλίο δεν άνοιξε καθόλου. Τσάμπα το κουβάλησα κι έχει κι ένα άλφα βάρος το τρέχον. Αλλά ας συνεχίσω με τις συγκοινωνιακές μου ιστορίες, από το σπίτι τώρα πια.

Κι ενώ αυτά συνέβησαν προχτές, χτες είχαμε συνέχεια. Κι η καλή μέρα, απ' το πρωί φαίνεται. Με το που ξεκίνησα. Είχα ξυπνήσει κάνα δεκάλεπτο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι κι είπα να φύγω και πιο νωρίς. Ας έπαιρνα το προηγούμενο τρένο απ' το συνηθισμένο. Κάτι θα έβρισκα να κάνω. Και το λέω έτσι γιατί τίποτα από αυτά δεν έγινε. Με το που πλησιάζω στο σταθμό του μετρό, βλέπω φώτα κι ακούω σειρήνες πυροσβεστικής. Δεν δίνω σημασία, πλησιάζω στην είσοδο, αστυνομικά αυτοκίνητα μπροστά, ταινίες απαγορευτικές κλπ. Παρά τη φασαρία, ένταση δεν είδα. Ερχόταν π.χ. ο πυροσβέστης με τη φωτογραφική του μηχανή με το πάσο του. Μάλλον το επεισόδιο ήταν προς το τέλος του. Αλλά εγώ πώς θα πήγαινα μέχρι το σχολείο;

Πρώτη μου σκέψη να πάρω το λεωφορείο που περνάει από δίπλα και να πάω μια στάση παρακάτω που περνάει ένα τραμ, να με πάει στο κέντρο κι από κει να πάω στο σταθμό. Πάω λοιπόν προς τη στάση, αλλά η εταιρία που διαχειρίζεται τα μέσα είχε ήδη φροντίσει: αντί να περάσει το 173 όπως περίμενα πέρασε ένα λεωφορείο - αντικατάστασης. Έτσι χαρακτηρίζονται τα λεωφορεία που μπαίνουν για να αντικαταστήσουν όποιο μέσο σταθερής τροχιάς χρειάζεται (τρένο ή μετρό ή τραμ) όταν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να κινηθεί στη γραμμή. Είτε γιατί γίνονται έργα κι υπάρχει προγραμματισμένη διακοπή (όπως π.χ. συμβαίνει αυτό το διάστημα τα βράδια μετά τις 10) είτε όπως χτες που υπήρχε πρόβλημα (φωτιά; αυτοκτονία; δεν έμαθα).

Το λεωφορείο μας πήγε μέχρι τη (γνωστή) Σάιντπλατς όπου όσοι ήθελαν να συνεχίσουν με τη γραμμή 3 ξεκινούσε από εκεί, ενώ εγώ που ήθελα τη 2 μπήκα κατευθείαν σ' αυτήν. Προφανώς μ' όλ' αυτά δεν πήρα το "προηγούμενο" τρένο. Και για να συνεχίσει η ιστορία, φύγαμε με 10 λεπτά καθυστέρηση το πρωί, και με 5 το μεσημέρι (που έγιναν 10 στη διαδρομή). Ευτυχώς, στο μεσημεριανό ραντεβού στη Σάιντπλατς πρόβλημα δεν υπήρχε. Το πρόβλημα το βρήκε αργότερα η Μαρία, όταν σχόλασε κι ερχόταν στο σπίτι. Τα 5 λεπτά να αλλάζουν πάλι σε 19 και μετά σε 12 κι άκρη να μην βρίσκεται. Πάντως, γι' αυτό ανακοίνωση δεν υπήρχε άρα μάλλον ήταν συμπτωματικό.
.