Χιόνια στο Καμπαναριό

Μια βόλτα στον Άγιο Στέφανο έδωσε κάποια όμορφα στιγμιότυπα κι έτσι η ανάρτηση εμπλουτίστηκε με νέες φωτογραφίες.

Εντάξει, τραβηγμένο είναι, στο καμπαναριό δεν φαίνονται και πολύ τα χιόνια, αλλά έλα που έτσι θέλει το τραγουδάκι. Ποιος είμ' εγώ να το αλλάξω. Στη φωτογραφία λοιπόν αυτή προσπαθώ να δικαιολογήσω τον τίτλο, περισσότερο χιόνι στις επόμενες.
Τρίτη σήμερα και 7:08 χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η διευθύντρια της Μαρίας που μας ξυπνάει για να την ειδοποιήσει πως μπορεί να κοιμάται μέχρι ό,τι ώρα θέλει αφού το σχολείο θα είναι κλειστό λόγω χιονιού. Εγώ έτσι κι αλλιώς έχω το ξυπνητήρι μου στις 7:10 οπότε σηκώνομαι και ρίχνω μια ματιά απ' το παράθυρο κι είν' όλα άσπρα. Αλλά μιας και το σχολείο το δικό μου είναι λίγο πιο χαμηλά στο Μενίδι, ετοιμάζομαι και φεύγω.

Το αυτοκίνητο είναι όλο μέσα στο χιόνι, βλέπω το γείτονα που καθάριζε το αυτοκίνητό του  πριν ξεκινήσει, το καθαρίζω κι εγώ απ\ το πολύ χιόνι με μια σκούπα και ξύνω τους πάγους με ένα ειδικό ξυστρί απ' αυτά που μου έμειναν απ' τη Γερμανία. Ξεκινάω για το σχολείο. Στο δρόμο τα πράγματα κυλούσαν ομαλά, αλλά αργά. Στην εθνική είμαστε όλοι στη δεξιά λουρίδα, όποιος θέλει να προσπεράσει προσπερνάει απ' τη μεσαία. Ρίχνω μια ματιά σ' ένα Σιτροέν που περνάει δίπλα μου και βλέπω πως το ψηφιακό του ταχύμετρο δείχνει 86 χλμ. την ώρα του προσπεράσματος! Φθάνω στο σχολείο κι είμαστε ελάχιστοι συνάδελφοι και μαθητές, όλοι ψάχνουν να μάθουν αν θα γίνει μάθημα ενώ άλλοι τηλεφωνούν για τον ίδιο λόγο. Προφανές ότι μάθημα δεν μπορεί να γίνει αφενός γιατί η αυλή είναι με ένα στρώμα χιονιού, ότι πρέπει για τσουλήθρα με τις όποιες συνέπειες και αφετέρου απ' την αντικειμενική αδυναμία προσέλευσης των μαθητών μιας και το σχολείο είναι αρκετά ψηλά στην Πάρνηθα. Έτσι φύγαμε.

Και θυμήθηκα για άλλη μια φορά την εποχή που ήμουνα στο Διδυμότειχο. Εκεί οι συνθήκες ήταν χειρότερες αλλά από όλους ακουγόταν μόνιμα πως δεν πρέπει να κλείσουμε αφού στη Γερμανία τα σχολεία ποτέ δεν κλείνουν, η σύγκριση γινόταν εκ του ασφαλούς και με τη βεβαιότητα πως η Γερμανία είχε πολύ περισσότερο χιόνι. Και βρέθηκα στη Γερμανία και έμαθα πως ναι μεν με το χιόνι τα σχολεία δεν κλείνουν εύκολα αλλά: 1) Υπάρχουν φορές που κι εκεί κλείνουν με το χιόνι, αλλά είναι σπάνιες. 2) Κλείνουν με τη ζέστη. Αν στις 10 η ώρα το πρωί δει ο διευθυντής πως το θερμόμετρο δείχνει 24 βαθμού, κλείνει το σχολείο του και δεν περιμένει κανέναν άλλον ν' αποφασίσει (εδώ τις αποφάσεις τις παίρνουν οι δήμαρχοι και στο Διδυμότειχο δεν ήθελαν να ακουστεί πως η πόλη έχει το όποιο πρόβλημα κι ας υπήρχαν πολλά, παρά το ότι είχα την αίσθηση πως υπήρχε υψηλή χρηματοδότηση - πρώτη μέρα στο σχολείο και ανακοινώθηκαν γύρω στα 2 - 2,5 εκατομμύρια δραχμές που θα δωρίζονταν στους μαθητές). 3) Οι καιρικές συνθήκες του Μονάχου δεν ήταν χειρότερες απ' αυτές του Διδυμοτείχου. Μπορεί να είχε χαμηλότερες θερμοκρασίες αλλά συγχρόνως δεν είχε ομίχλες. 4) Υπήρχε δράση κατά των επιπτώσεων της χιονόπτωσης και σ' αυτό το τελευταίο θα σταθώ για άλλη μια φορά.

Ο δήμος του Μονάχου πλήρωνε 110 - 120 χιλιάδες ευρώ κάθε νύχτα για να έχει σε ετοιμότητα συνεργεία για να επέμβουν αν χιόνιζε. Με το που έπεφτε το χιόνι, πολύ νωρίς το πρωί, κατά τις 4 η ώρα, ξεκίναγαν τα συνεργεία για καθάρισμα των δρόμων και των πεζοδρομίων (ακόμα και τα μονοπάτια στα πάρκα καθαρίζονταν). Και μετά το καθάρισμα έπεφτε αλάτι στους δρόμους και γαρμπίλι στα πεζοδρόμια. Το τελευταίο σκουπιζόταν όταν τέλειωναν τα χιόνια, αλλά πέρυσι που χιόνιζε λίγο κάθε φορά και το έλιωνε και ξανάριχνε, δεν προλάβαιναν να το μαζέψουν και τα παπούτσια μας τα έφτυσαν. Άρα η πρόσβαση στα σχολεία ήταν εξασφαλισμένη (πέρα απ' τη συγκοινωνία που λειτουργούσε κανονικά). Όσο για τις αυλές, για αυτές φρόντιζε να είναι καθαρές ο χάουζμάιστερ του κάθε σχολείου. (Έστιν ουν χάουζμάιστερ ο υπεύθυνος του κτιρίου. Για κάθε κτίριο υπάρχει ένα υπεύθυνος που ανάλογα το μέγεθός του μπορεί να είναι αποκλειστικός ή να έχει στην ευθύνη του μια ομάδα κτιρίων. Πληρώνεται από τους ιδιοκτήτες για να έχει τον έλεγχο σε περιπτώσεις που χρειάζεται παρέμβαση τεχνικής φύσης, άρα πρέπει να έχει γνώσεις από μαστορέματα, υδραυλικά, ηλεκτρολογικά κλπ αν και, μόνο μικρής κλίμακας παρεμβάσεις κάνει, για τις σοβαρές περιπτώσεις καλεί το ειδικό συνεργείο. Μεταξύ των άλλων φροντίζει και για τον εκχιονισμό ώστε να είναι κατά το δυνατόν ασφαλής η προσέγγιση).

Μ' αυτές τις συνθήκες γιατί να μην γίνει μάθημα. Το μόνο που χρειαζότανε ήταν ζεστό ντύσιμο για το δρόμο. Έφτανες στο σχολείο, γδυνόσουνα, έμενες με το πουκαμισάκι και άρχιζες (μιας και η θέρμανση δούλευε στο φουλ). Το μεσημέρι η αντίστροφη διαδικασία. Ποιο το πρόβλημα;

Ο σταθμός του τρένου του Αγίου Στεφάνου. Γνωστός σταθμός, έχει παίξει και σε ταινία (Ούτε γάτα ούτε ζημιά, με Λογοθετίδη - Λιβυκού - Φωτόπουλο. Ο κόμβος!).

Χιόνια κι άλλα χιόνια. Τα ελατάκια είναι φυσικά ασπρισμένα κι όχι με βαμβάκι.

Χιόνια απ' έξω, χιόνια κι από μέσα.

Κι αν το χιόνι μόνο του πάνω στο πράσινο είναι εντυπωσιακό, όταν συνδυάζεται και με περισσότερα χρώματα γίνεται εντυπωσιακότερο!

Πάντως, παρά το γεγονός πως όλη μέρα το χιόνι δεν σταμάτησε να πέφτει, είχε αρχίσει συγχρόνως να λιώνει. Έτσι, στο μισό πίσω παράθυρο, εκεί που δεν είναι ο καθαριστήρας, κύλησε κι έφυγε, ενώ στο υπόλοιπο ακόμα αντιστέκεται!