Νυρεμβέργης συνέχεια

Ποτάμι αξιώσεων μπορεί να μην έχει η Νυρεμβέργη αλλά κάτι υπάρχει και γι' αυτήν. Είναι πανέμορφες οι γέφυρες που περνάνε από πάνω του, αλλά ειδικά αυτή με την κλαίουσα ιτιά από δίπλα είναι το κάτι άλλο.

Δυο από τα μαγαζιά της πόλης: το καφέ και Μπαρ Τσελόνα! Εφευρετικό όνομα, υπάρχει και σε άλλες πόλεις. Τι το ιδιαίτερο έχει; Μα θέλει κι άλλο εκτός απ' το όνομα; Στη δεύτερη φωτογραφία, μπαίνοντας (λίγο πριν κατεβούμε τα σκαλιά) στο Μπαρ Φύσερ. Που μπορεί να μιλάει για μπαρ αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για υπόγεια παραδοσιακή μπιραρία απ' τις ομορφότερες που έχω συναντήσει.

Η μπιραρία αυτή έχει τη δική της παραγωγή μπίρας την οποία σερβίρει όχι μόνο σε ποτήρια αλλά και σε πεντάλιτρα βαρελάκια ή σε μεγάλα μπουκάλια των 2,5 λίτρων.

Μέσα στην πόλη είναι κι ένα άλσος με τη λιμνούλα του. Τι το παράξενο θα πει κανείς για γερμανική πόλη. Έλα ντε. Αλλά εμένα μ' εντυπωσιάζει. Τόσα χρόνια δεν κατάφερα να το συνηθίσω. Γιατί δεν μπορώ να το έχω εδώ.

Η Νυρεμβέργη είναι η γενέτειρα πόλη του ζωγράφου, χαράκτη αλλά και μαθηματικού Ντίρερ. Μπορεί να πέρασαν 500 (και βάλε) χρόνια από τότε αλλά το σπίτι του υπάρχει ακόμα. Όπως υπάρχει και μια μισογκρεμισμένη εκκλησία. Που συντηρείται έτσι, μισογκρεμισμένη μιας και αποτελεί αντιπολεμικό μνημείο. Γιατί τις καταστροφές τις έπαθε από τους βομβαρδισμούς κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Όπως έγραφα και στο προηγούμενο το κέντρο της πόλης είναι τειχισμένο. Με τείχη που διατηρούνται πάρα πολύ καλά καθώς και τους σχετικούς πύργους.

Καιρός να κλείνουμε και με τη Νυρεμβέργη. Με δυο ακόμα ενδιαφέροντα (κατά την άποψή μου) κτίρια. Το ένα στον πεζόδρομο. Με τις ζωγραφιές στους τοίχους και το ηλιακό ρολόι του! Έλα ντε όμως που το άλλο δεν θυμάμαι τι είναι. Δεν πειράζει. η ομορφιά δεν χρειάζεται να έχει και όνομα!