Νυρεμβέργη

Η Νυρεμβέργη (ή Νιρεμβέργη σύμφωνα με την απλοποιημένη μεταγραφή του Nürnberg, εγώ είμαι της παλιάς ορθογραφίας) είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Βαυαρίας. Πρωτεύουσα της Φρανκονίας, την έχω επισκεφθεί πάρα πολλές φορές, τόσες που την θεωρώ οικεία γι' αυτό και μέχρι τώρα μόνο μια φορά έχω γράψει γι' αυτήν πριν κάνα χρόνο κι αυτό είχε να κάνει με την χριστουγεννιάτικη αγορά που γίνεται εκεί κι είναι απ' τις ονομαστές. Α! ναι, αναφορά σ' αυτή υπάρχει και στο σημείωμα για τον Πασχαλινό στολισμό, μιας και εκεί πετύχαμε την τόσο στολισμένη αγορά. Όμως η Νυρεμβέργη έχει πολλά ακόμα να δείξει κι έτσι αποφάσισα να κάνω μια παρουσίασή της σ' αυτό εδώ το μπλογκ, λίγο πριν κλείσει. Επειδή είναι φωτογραφίες απ' τα (πολύ) παλιά (η πρώτη επίσκεψη έγινε το 2008) ίσως να υπάρχουν επαναλήψεις χώρια που κάποια έχω αρχίσει να τα ξεχνάω.

Όπως αυτό το σιντριβάνι στο κέντρο. Με παραστάσεις - αντιθέσεις από τη ζωή (όπως εδώ με τον πεινασμένο και τον χορτάτο) που τις φωτογράφισα όλες, όμως δεν θυμάμαι τι ακριβώς είναι η κάθε μία. Και για επιστέγασμα αυτή η μεγάλη καρδιά από ροζ μάρμαρο. Μάγδα, βοήθα (έμεινε 5 χρόνια στη Νυρεμβέργη η Μάγδα κι ήταν αυτή η ξεναγός μας, διακρίνεται στην άκρη της φωτογραφίας).

Στη Νυρεμβέργη μου έκανε εντύπωση που υπάρχει πορτοκαλί και στα φανάρια για πεζούς και ποδήλατα. Τ είδα και σε άλλα μέρη, όμως αυτό δεν είναι ο κανόνας στην Ευρώπη (αντίθετα, είναι μάλλον κανόνας να υπάρχει πορτοκαλί και πριν το πράσινο). Και στην προσπάθειά μου να το φωτογραφίσω (μιας και κρατάει λίγο) πέτυχα το αδιανόητο: να υπάρχουν και το πορτοκαλί και το κόκκινο!  Το κόκκινο, επί τη ευκαιρία, είναι το χρώμα της πόλης. Κυριαρχεί εκτός απ' τις σκεπές και στους τοίχους. Ειδικά στο τειχισμένο κέντρο της πόλης.

Τα κτίρια είναι με τη δική τους προσωπικότητα το καθένα. Δεν είναι σκέτοι ίσιοι τοίχοι. Μια γωνίτσα από δω, ένα στρογγυλό από κει προσφέρουν έναν άλλο τόνο και χρώμα. Εδώ ήταν η πρώτη φορά που είδα τα ηλιακά ρολόγια. Πολλά. Πάρα πολλά. Και συνήθως είναι δυο ή και τρία σε κάθε κτίριο, έτσι ώστε να καλύπτονται οι διαφορετικές ώρες και εποχές.

Ένα σιντριβάνι στο κέντρο μιας πλατείας είναι γνωστό και φημισμένο. Όμορφη βρύση είναι και έτσι ονομάζεται (Σένερ Μπρίνεν = Schöner Brunnen) κι είναι γνωστή για έναν κρίκο που έχει στην περίφραξή της. Γιατί αν τον γυρίσεις τρεις φορές θα έχεις καλή τύχη!

Απέναντι απ' την κρήνη η Φράουενκίρχε (Frauenkirche το αντίστοιχο του γαλλικού Νοτρ Νταμ), εκκλησία δηλαδή προς τιμήν της Θεοτόκου. Με ένα καμπαναριό εκπληκτικό με τα έγχρωμα γλυπτά του και τα ρολόγια του.

Δυο ακόμα αξιοθέατα: Ο ναός του Αγίου Λορέντζου (Lorenzkirche) που δεσπόζει στον πεζόδρομο με τον όγκο της και τα δικαστήρια της Νυρεμβέργης. Για την ακρίβεια τα δικαστήρια είναι αριστερά. Αυτό που φαίνεται μπροστά είναι το μουσείο, εκεί που έγιναν οι "δίκες της Νυρεμβέργης" των υπεύθυνων για τα εγκλήματα του Ναζισμού (εκτός απ' την κύρια που περιγράφεται στο άρθρο της Βικιπαίδεια, ακολούθησαν κι οι άλλες, μέχρι το 1949).

Η αίθουσα 600 όπου έγινε η περίφημη δίκη. Η μορφή της έχει αλλάξει από τότε, μιας και χρησιμοποιείται και σήμερα ως αίθουσα δικαστηρίου. Πάντως υπάρχει δίπλα έκθεση με αναλυτική παρουσίαση όλης της ιστορίας, του πώς και του γιατί καθώς και με τα αποτελέσματα της δίκης. Η Νυρεμβέργη ήταν ο τόπος παρελάσεων και συγκεντρώσεων που διοργάνωνε με την ευκαιρία των συνεδρίων του το ναζιστικό κόμμα. Και υπάρχουν ακόμα τα κτίρια που είχαν φτιαχτεί γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, αλλά εκεί δεν έφτασε η χάρη μου. Έπεται όμως συνέχεια για κάποια άλλα που έφτασα και είδα.