Παρίσι - πολυγλωσσία

Το Παρίσι και η Γαλλία γενικότερα έχουν παράδοση στο γεγονός πως δεν μιλάνε άλλη γλώσσα εκτός απ' τα γαλλικά. Κι αν ακόμα ξέρουν άλλη γλώσσα δηλαδή, δεν θα σου απαντήσουν αν τους μιλήσεις π.χ. αγγλικά. Μου έτυχε κι εμένα στα διάφορα περάσματά μου από κει, ακόμα και φέτος, να δω αυτή την αντιμετώπιση. Και ξέροντάς το, ξεκίναγα πάντα να μιλήσω γαλλικά, μια γλώσσα όμως που για μένα είναι παραχωμένη κάτω από πολλές στιβάδες με άλλες γνώσεις: ό,τι έμαθα είναι αυτά που έκανα στα πέντε χρόνια του γυμνασίου (εγώ, όπως κι οι άλλοι της σειράς μου, πήγαμε 5 χρόνια στο γυμνάσιο κι ενώ πήραμε ενδεικτικό απ' την Ε' γυμνασίου, μετά γραφτήκαμε στην Γ' Λυκείου. Τότε άλλαξε και ο χρόνος υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στην οργανική τους θέση, έφυγε η καθηγήτρια που μας έκανε γαλλικά, άλλη δεν ήρθε, κι έτσι στην τελευταία τάξη δεν διδάχτηκα απ' αυτά). Έτσι, βλέποντας τη δυσκολία οι Γάλλοι, το γύριζαν στα αγγλικά κι η συνεννόηση προχωρούσε καλύτερα.

Το Μεγάλο Δουκάτο

Λουξεμβούργο. Μια λέξη τρεις έννοιες. Η πόλη, το κράτος και η περιοχή. Το κράτος, (να ξεκινήσω απ' αυτό) είναι το μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου. Που παρόλο που στον τίτλο του έχει τη λέξη «μεγάλο» στην πραγματικότητα είναι ένα κράτος με έκταση μόλις 2,5 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό σκάρτο μισό εκατομμύριο (45 εθνικότητες και με τρεις! επίσημες γλώσσες όπως έγραφα και τις προάλλες: τα λούξικα, τα γαλλικά και τα γερμανικά, αλλά κάθε Λούξος μιλάει αρκετά περισσότερες, αγγλικά - αλίμονο -, τη γλώσσα της καταγωγής του, τη γλώσσα των φίλων του) κι άλλους 150 χιλιάδες που έρχονται κάθε μέρα εδώ για δουλειά και επιστρέφουν μετά σπίτι τους, στη χώρα τους! Το σχήμα του είναι κάτι σαν τρίγωνο, σφηνωμένο ανάμεσα σε Γερμανία, Βέλγιο και Γαλλία, με τρεις κύριες οδικές εισόδους προς τις χώρες αυτές, ανατολικά, δυτικά και νότια αντίστοιχα. Το έχω επισκεφτεί (αν δεν κάνω λάθος) τέσσερις φορές μέχρι τώρα, καμιά απ' αυτές για να μείνω. Μια διανυκτέρευση έχω, την τελευταία φορά, πριν ένα δίμηνο, αλλά κι αυτή διερχόμενος ήμουνα κι απλά έτυχε το ξενοδοχείο να είναι εκεί. Μόνο την πρωτεύουσα έχω δει, η Μαρία που έμεινε κάμποσο καιρό πριν από ποοοολλά χρόνια, έχει κάνει και βόλτες προς την υπόλοιπη χώρα.

Τριρ, Συνέχεια

.Την Τριρ την ξεκινήσαμε, αλλά δεν την τελειώσαμε. Ας πούμε δεν μιλήσαμε καθόλου για τις εκκλησίες της. Κι έχει κάποιες ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.

Τριρ

Τελευταία από τις Γερμανικές πόλεις που έχω να παρουσιάσω, η Τριρ (Trier - δεν ξέρω γιατί η Βικιπαίδεια τη γράφει με ήτα). Μια πόλη στους δρόμους του κρασιού της Γερμανίας, χτισμένη στις όχθες του Μοζέλα, παραπόταμου του Ρήνου. Την λέω τελευταία όχι από άποψη σημαντικότητας ούτε γιατί την επισκέφτηκα τελευταία. Εκεί πήγα στα τέλη του Μάη, (σε συνδυασμό με το Λουξεμβούργο). Αλλά δεν υπάρχει άλλη για παρουσίαση (εκτός κι αν γράψω κάποτε για τη Νυρεμβέργη. Που την έχω επισκεφτεί τόσες φορές, έχω βγάλει φωτογραφίες από κει σε τόσες διαφορετικές εποχές, αλλά παρόλ' αυτά δεν έγραψα σχεδόν ποτέ γι' αυτήν. Μια αναφορά μόνο κι αυτή από σπόντα. Και τότε ανακάλυψα την έλλειψη).

Λίνταου, συνέχεια

Για το Λίνταου μιλάγαμε στην προηγούμενη δημοσίευση. Οπότε και για σύνδεση με τα προηγούμενα, άποψη του λιμανιού από το καραβάκι μέσα. Και ο καινούριος ο φάρος, και ο παλιός και το λιοντάρι κι ένα βαρκάκι να βγαίνει.

Λίνταου

Το Λίνταου (Lindau) είναι μια επαρχιακή πόλη, μικρή για τα δεδομένα της Γερμανίας αλλά στο συνηθισμένο μέγεθος για τα ελληνικά δεδομένα: έχει γύρω στις 25 - 30 χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στα 400 μέτρα υψόμετρο στις όχθες της λίμνης της Κωνστάντιας, την οποία η Γερμανία μοιράζεται με την Αυστρία και την Ελβετία. Εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε την τελευταία μας εκδρομή από το Μόναχο, αν και είχαμε βρεθεί εκεί πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες! Μόνο που τότε, αφενός γιατί πήγαμε αργά τ' απόγεμα (δεν το 'χαμε προγραμματίσει, μας προέκυψε καθοδόν) αφετέρου γιατί φάγαμε και κάμποση ώρα να ψάχνουμε για ξενοδοχείο (και σιγά που βρήκαμε) και μετά για το πού να βρούμε χώρο να παρκάρουμε το αυτοκίνητο, λίγα πράγματα είδαμε. Αυτό που σίγουρα διαπιστώσαμε ήταν πως ήταν ένα μέρος με πολύ τουρισμό κι αυτό γιατί θύμιζε νησί. Δηλαδή είναι νησί, αλλά και όλο το στυλ θύμιζε καλοκαιρινή νύχτα σε ελληνικό νησί.

Μετρό Παρισιού

Για το μετρό του Παρισιού λέω να γράψω σήμερα, αλλά η αρχική φωτογραφία είναι απ' το Μόναχο, απ' την κεντρική του πλατεία, τη Μαρίενπλατς. Γιατί γίνεται αυτό; γιατί και σήμερα θα γκρινιάξω με το Παρίσι. Το θέμα είναι το σήμα. Αυτά που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία είναι τα ίδια όχι μόνο σε όλο το Μόναχο, αλλά και σε όλη τη Γερμανία. Το πάνω S σε πράσινο φόντο δείχνει πως εκεί είναι σταθμός προαστιακού σιδηροδρόμου (S-bahn) ενώ το κάτω, U σε μπλε φόντο σταθμός του μετρό (U-bahn). Δεν υπάρχει περίπτωση να ψάχνει κάποιος και να μην τα δει (όχι υποχρεωτικά και τα δυο μαζί βέβαια). Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο Λονδίνο που το σήμα του μετρό εκεί, οι Λονδρέζοι το έχουν κάνει σουβενίρ και το πουλάνε. Τι γίνεται λοιπόν στο Παρίσι; Ποιο είναι αντίστοιχο σήμα;

Οκτόμπερφεστ 2012

Για το Οκτόμπερφεστ έχω γράψει αρκετές φορές. Έτσι δεν έχω να πω πολλά γι' αυτό. Αλλά να: διάβασα πως ξεκίνησαν τη Δευτέρα οι εργασίες για το στήσιμο του φετινού Οκτόμπερφεστ που αρχίζει στις 22 του Σεπτέμβρη (πάντα είναι δυο βδομάδες και τελειώνει την πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη) κι είπα να το ανακοινώσω. Φέτος λέει θα γίνουν διάφορες ανανεώσεις με κόστος κάμποσες χιλιάδες ευρώ. Δυο μήνες και κάτι το στήσιμο για δυο βδομάδες διάρκεια. Δικαιολογημένα λοιπόν οι τιμές εκεί είναι τσιμπημένες (π.χ. η μπίρα ακριβότερη κατά 50% - πάντως ακόμα είναι λιγότερο απ' τη μισή τιμή απ' το Παρίσι)!

Γιορτές και πανηγύρια

Το να έχει γιορτή στο Μόναχο είναι κάτι το συνηθισμένο. Κάθε τρεις και λίγο κάτι θα έχει. Ας πούμε, κάθε χρόνο αυτό τον καιρό υπάρχει το Τόλγουντ  (Tolwood). Ειδικά όμως αυτό το Σαββατοκύριακο υπάρχει και το πρόγραμμα Όπερα για όλους (Oper für alle) από την Όπερα του Μονάχου. Που για να είναι για όλους γίνεται σε ανοιχτούς χώρους. Χθες ας πούμε ήταν έξω από τους πρώην βασιλικούς στάβλους ενώ σήμερα είναι στη Μαξ Βέμπερ Πλατς. Υπήρχε στημένη μια τεράστια σκηνή για την ορχήστρα (με νάιλον από πάνω για την περίπτωση βροχής) και ο κόσμος στην πλατεία.

Βατικανό, το μουσείο

Το μουσείο του Βατικανού είναι ένα απ' τα μεγάλα μουσεία του κόσμου. Έτσι, σωρός εκθέματα έχουν στοιβαχτεί κι εδώ. Γιατί χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο; Γιατί λέω πως είναι στοιβαγμένα κι όχι πως εκτίθενται; Μα γιατί έτσι που είναι βαλμένα το ένα δίπλα στο άλλο δεν προλαβαίνεις να δεις το καθένα και να το ξεχωρίσεις απ' το διπλανό του. Είναι γενική τάση των μουσείων να μαζεύουν όσα περισσότερα μπορούν. Το είδα επανειλημμένα στα (αρκετά) μουσεία που επισκέφτηκα τα τελευταία χρόνια. (Αλήθεια, πόσα είδα αυτά τα τρία χρόνια που βρίσκομαι στη Γερμανία; Ένας χαμός. Δεν μπορώ να βρω άκρη. Κι αν δεν είχα ταξινομήσει τις φωτογραφίες, δεν θα μπορούσα να θυμηθώ πού είδα τι! Πολύ πράμα). Κι υπάρχουν μουσεία που έχουν μπόλικους χώρους για να βάλουν τα εκθέματά τους κι όσα δεν μπορούν να χωρέσουν τα κρατάνε κρυμμένα στις αποθήκες τους, ενώ άλλα απλά ψάχνουν που υπάρχει μια τρύπα να βάλουν το καινούριο τους απόκτημα. Κι αν είναι φημισμένο στριμώχνονται τ' άλλα για να έχει λίγον αέρα.

Βατικανό

Άντε επιτέλους. Τέλειωσα με το Λονδίνο να πάρει σειρά και κάνας άλλος προορισμός. Σειρά έχει η Ιταλία (το Μπάμπεργκ δεν μετράει - είναι εσωτερικό, Γερμανία!) και ξεκινώ με το Βατικανό. Μα το Βατικανό είναι ξεχωριστό κράτος απ' την Ιταλία. Σύμφωνοι. Έτσι είναι μεν, αλλά. Ποιο είναι το αλλά; Μα με τα 0,44 τ.χλμ και τους 826 (λέει) κατοίκους του, τι κράτος να είναι. Εν πάση περιπτώσει, δεν γίνεται να πας σ' αυτό αν δεν πας στην Ιταλία (και μόνο). Και δεν νοείται να πας στη Ρώμη χωρίς να επισκεφτείς και το Βατικανό. Άρα; Με την Ιταλία μαζί θα το βάλω. Τουριστικά το Βατικανό αποτελείται από δυο κομμάτια: Τον Άγιο Πέτρο και το μουσείο του. Ενταγμένη στο μουσείο μέσα η Καπέλα Σιξτίνα, παρουσιάζεται ως το πιο διάσημο αξιοθέατό του.

Μπάμπεργκ, Θρησκευτικό

Όπως έγραφα προχτές στο Μπάμπεργκ είναι καθολικοί. Οι περισσότεροι. Αποτέλεσμα αυτού το ότι υπάρχουν πάρα πολλές εκκλησίες. Και τελευταία έχω αρχίσει να μπαίνω σε κάθε εκκλησία που βρίσκω, αρκεί να μην ζητάει να πληρώσω είσοδο (όπως στο Λονδίνο που ήθελαν 15+ λίρες)! Έτσι μπήκα σε αρκετές, αν και υπήρχε και μία (αυτή της φωτογραφίας) που φαινόταν πολύ όμορφη αλλά ήταν αρκετά μακριά από τη διαδρομή μου.

Μπάμπεργκ, συνέχεια

Όπως έγραφα χθες, αφού είχα κάνει κάμποσο δρόμο κι είχα δει πολλά και (α)διάφορα, ξαφνικά ήρθε η αποκάλυψη. Ξεκίνησε με το δημαρχείο της πόλης. Που είναι χτισμένο σε μια νησίδα αλλά και ζωγραφισμένο. Απ' έξω, από μέσα δεν ξέρω.

Μπάμπεργκ

Όταν είπα πως θα πάω στο Μπάμπεργκ, κι αυτό έγινε μετά από «διαφήμιση» της Μαρίας που μας έλεγε τι ωραίο είναι και πόσο εντυπωσιακό κλπ, είπε κάποια συνάδελφος πως θα πάω στη Βενετία της Γερμανίας. Η ερώτησή που μου ήρθε άμεσα ήταν «Καλά, αν το Μπάμπεργκ είναι η Βενετία της Γερμανίας, το Αμβούργο τι είναι;» Δίκιο είχα, αλλά θα το δούμε παρακάτω. Στην πρώτη φωτογραφία ο σταθμός του Μπάμπεργκ και συνεχίζουμε.

Χάρτες πόλεων

Κάθε φορά που πάω σε μια πόλη, ένα πρόβλημά μου είναι να βρω ένα χάρτη της και να προσανατολιστώ. Πάντα έχω ρίξει μια ματιά εκ των προτέρων από το γκουγκλ-μαπ, αλλά άλλο να το βλέπεις και άλλο να έχεις μαζί σου όταν περπατάς. Σε κάποιες πόλεις λοιπόν, στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου υπάρχει ένας χάρτης με διάφορες διαφημίσεις ένα γύρω. Το πόσο με βολεύει ένας τέτοιος χάρτης δεν λέγεται. Σε κάποιες άλλες πόλεις τα τουριστικά γραφεία πληροφοριών που υπάρχουν δίνουν κάποιον χάρτη, συνήθως δωρεάν (όχι βέβαια στη Γερμανία, στο Μόναχο ένας τέτοιος χάρτης κοστίζει 3€).

Λονδίνο - Κυκλοφοριακό

Τελευταίο κομμάτι για το Λονδίνο σήμερα. Άντε, να τελειώνουμε να πάρει και κανένα άλλο μέρος σειρά. Πολλά βγήκαν, το ξέρω. Δεν νομίζω να συμβεί κάτι τέτοιο για άλλη πόλη. Πάμε λοιπόν.
Υπάρχει κυκλοφοριακό πρόβλημα στο Λονδίνο; Αν υπάρχει λέει! Χαμός. Οι δρόμοι στενοί δεν μπορούν να σηκώσουν τα τόσα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Και καλά, στο κέντρο μπορεί να πει κανείς πως είναι αναμενόμενο. Αλλά το ίδιο είδα και προς τα έξω.

Νύμφενμπουργκ

Για το Νύμφενμπουργκ έχω γράψει; Ναι; Ε, και; Για μένα είναι ένα θέμα ατέλειωτο. Έχω πάει πάρα πολλές φορές, κάθε φορά βγάζω και καινούριες φωτογραφίες, κάθε φορά εντυπωσιάζομαι. Έτσι είπα να σας φιλέψω με μερικές ανοιξιάτικες αυτή τη φορά. Είναι από δυο διαφορετικές επισκέψεις, άλλες πιο νωρίς (αρχές Μάρτη)  κι άλλες πιο αργά (Μαγιάτικες). Ο ουρανός ξεγελάει. Τα γκρίζα σύννεφα είναι το Μάη!

Λονδίνο - Χάιντ Παρκ Κόρνερ

Το Χάιντ Παρκ (Hyde Park) είναι ένα απ' τα πολλά μεγάλα πάρκα του Λονδίνου. Η μια του άκρη είναι στην Μαρμπλ Αρτς (Marble Arch) που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία.

Λονδίνο - Πορτομπέλο

Το Πορτομπέλο είναι ένας δρόμος αλλά και το όνομα της περιοχής γύρ' απ' αυτόν. Γνωστό για τα παλιατζίδικά του αλλά και για το παζάρι που γίνεται κάθε Σάββατο εδώ (αλλά εμείς Σάββατο δεν ήμασταν κι έτσι το επισκεφτήκαμε μια απλή μέρα).

Γκρίνουιτς

Προάστιο του Λονδίνου το Γκρίνουιτς, φιλοξενεί εκτός των άλλων ένα περίφημο αστεροσκοπείο. Περίφημο μιας και κάποτε το τηλεσκόπιό του ήταν το μεγαλύτερο του κόσμου, κάτι όμως που μιας και είναι παροδικό θα μπορούσε να έχει ξεχαστεί (εξάλλου σήμερα, με τη θέση του δίπλα στην πολυφωτισμένη πόλη, δεν είναι κατάλληλη η θέση του για νυχτερινή παρατήρηση). Όμως, τότε που ήταν στις δόξες του έγινε ο καθορισμός των ζωνών ώρας. Και αποφασίστηκε το μέτρημα να αρχίσει από τον μεσημβρινό που περνάει ακριβώς από το αστεροσκοπείο αυτό. Έτσι η ώρα παλιότερα συγκρινόταν με την ώρα Γκρίνουιτς. Σήμερα τη λέμε ώρα UTC και πάνω σ' αυτήν προστίθενται οι ώρες διαφοράς και βρίσκεται η ώρα κάθε χώρας (ή τμήματος χώρας γι' αυτές που είναι μεγάλες)..