Παρίσι - πολυγλωσσία

Το Παρίσι και η Γαλλία γενικότερα έχουν παράδοση στο γεγονός πως δεν μιλάνε άλλη γλώσσα εκτός απ' τα γαλλικά. Κι αν ακόμα ξέρουν άλλη γλώσσα δηλαδή, δεν θα σου απαντήσουν αν τους μιλήσεις π.χ. αγγλικά. Μου έτυχε κι εμένα στα διάφορα περάσματά μου από κει, ακόμα και φέτος, να δω αυτή την αντιμετώπιση. Και ξέροντάς το, ξεκίναγα πάντα να μιλήσω γαλλικά, μια γλώσσα όμως που για μένα είναι παραχωμένη κάτω από πολλές στιβάδες με άλλες γνώσεις: ό,τι έμαθα είναι αυτά που έκανα στα πέντε χρόνια του γυμνασίου (εγώ, όπως κι οι άλλοι της σειράς μου, πήγαμε 5 χρόνια στο γυμνάσιο κι ενώ πήραμε ενδεικτικό απ' την Ε' γυμνασίου, μετά γραφτήκαμε στην Γ' Λυκείου. Τότε άλλαξε και ο χρόνος υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στην οργανική τους θέση, έφυγε η καθηγήτρια που μας έκανε γαλλικά, άλλη δεν ήρθε, κι έτσι στην τελευταία τάξη δεν διδάχτηκα απ' αυτά). Έτσι, βλέποντας τη δυσκολία οι Γάλλοι, το γύριζαν στα αγγλικά κι η συνεννόηση προχωρούσε καλύτερα.

Μου έκανε όμως εντύπωση στην τελευταία μου επίσκεψη το γεγονός πως το Παρίσι άρχισε να γεμίζει αλλόγλωσσες πληροφοριακές πινακίδες. Στο μετρό π.χ. εκτός από γαλλικά υπήρχαν πάντα και αγγλικά αλλά και κάποια άλλη γλώσσα. Είτε αυτά ήταν γερμανικά είτε ιταλικά ή ισπανικά ή ακόμα και ένας συνδυασμός από αυτά. Τρεις γλώσσες ή και περισσότερες. Το ίδιο και σε καταλόγους φαγητού (εντάξει, στην προκειμένη περίπτωση συνήθως μόνο τα αγγλικά υπήρχαν επιπλέον, μην είμεθα και πλεονέκται). Επίσης εμφανίστηκαν και ηχητικές ανακοινώσεις σε σταθμούς ή πληροφοριακά φυλλάδια δίγλωσσα και βάλε.

Καινούρια ήθη για τους Γάλλους ή τι κάνει ο άνθρωπος για να τραβήξει τον τουρίστα.