Αξιολόγηση Εκπαιδευτικών

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάγκη αξιολόγησης ημών των εκπαιδευτικών. Είναι κάτι που ακούγεται χρόνια τώρα. Μπορεί και πάνω από δεκαπέντε! Θυμάμαι κάτι νομοσχέδια τον καιρό που ο Γιωργάκης ήταν υπουργός παιδείας. Ή μήπως ήταν από παλιότερα; Μπορεί. Και σε όλες τις περιπτώσεις εμείς οι εκπαιδευτικοί λέγαμε όχι. Τώρα όμως, λέει, το πράγμα είναι σίγουρο. Θα προχωρήσει, γιατί εκτός των άλλων είναι και προτροπή (απαίτηση) της τρόικας. Εξάλλου όλοι(;!!!) αξιολογούνται εκτός απ' τους εκπαιδευτικούς που από τότε που το μόλις ανεβασμένο στην εξουσία (και άρα μη έχοντας μάθει ακόμα καλά το πολιτικό παιχνίδι) ΠΑΣΟΚ κατάργησε τον αλήστου μνήμης ελεγκτή επιθεωρητή. Που όσο υπήρχε με το άγρυπνο μάτι του δεν άφηνε κανέναν να παρεκτραπεί.

Ήδη θα έγινε φανερό από τα παραπάνω πως σήμερα θα γράψω κατά της επιχειρούμενης για άλλη μια φορά επιβολής αξιολόγησης. Τα περί όλων που αξιολογούνται τα προσπερνάω ως ανάξια λόγου. Ποιοι είναι οι όλοι; Πού το είδαν οι δημοσιογράφοι που πιπιλάνε την καραμέλα και την επαναλαμβάνουν και διάφοροι άλλοι; (Άσχετο το θέμα του Σταύρου Θεοδωράκη, πριν λίγο καιρό. Για τη φάβα μιλούσε. Αλλά στο τέλος, έχωσε και μια μπηχτή για τους εκπαιδευτικούς που δεν θέλουν την αξιολόγηση. Πού κόλλαγε; Πουθενά, αλλά είπαμε, είναι σαν καραμέλα). Αλλά ας δούμε πώς μεθοδεύεται σήμερα η όλη διαδικασία.

Το υπουργείο ανακοινώνει και ξαναανακοινώνει την αποφασιστικότητά του να επιβάλει την τάξη αξιολογώντας μας. Έτσι κι αλλιώς λέει, το προβλέπει και ο νέος μισθολογικός νόμος: Η μισθολογική εξέλιξη δεν θα γίνεται αυτόματα με τα χρόνια υπηρεσίας. Αλλά ειδικά από ένα σημείο και μετά θα «περνάνε» μόνο οι «άριστοι». Οι επαρκείς ή οι απλά πολύ καλοί θα περιμένουν επόμενη φορά και αφού δείξουν ότι βελτιώθηκαν κάτι μπορεί να γίνει. Αλλιώς άλλη μια φορά και πάει λέγοντας. Ενώ οι ανεπαρκείς θα μεττάσσονται σε διοικητικές θέσεις του υπουργείου ή σε άλλα υπουργεία! Βέβαια, εδώ μπαίνουν δυο ερωτήματα: α) γιατί η αξιολόγηση που προβλέπεται για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους υπάρχει τόση σπουδή ν' αρχίσει απ' τους εκπαιδευτικούς; Και β) αν κάποιοι είναι ανεπαρκείς για εκπαιδευτικοί (που σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά υπάρχουν και οι μηχανισμοί για να απομακρυνθούν κι είναι ένα άλλο ζήτημα το γιατί αυτοί οι μηχανισμοί παραμένουν ανενεργοί) γιατί θα είναι κατάλληλοι για διοικητικοί υπάλληλοι; Γιατί στα άλλα υπουργεία δεν θα είναι κι εκεί βάρος, άρα να πρέπει να απομακρυνθούν κι από κει;

Όμως το υπουργείο μας είναι δημοκρατικό. Και για να δείξει το πόσο λαμβάνει υπόψη του τη γνώμη μας, έβαλε ένα ερωτηματολόγιο για το πώς θα γίνει η αξιολόγηση να το απαντήσουμε. Για το ερωτηματολόγιο αυτό έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια να συμπληρωθεί από όσο το δυνατόν περισσότερους εκπαιδευτικούς. Η αρχική προθεσμία ήταν μια βδομάδα (μέχρι την Τρίτη που μας πέρασε) αλλά δόθηκε παράταση για άλλη μια βδομάδα μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα. Η συμπλήρωσή του είναι ανώνυμη (γιατί άραγε;) και είναι δυνατή μόνο από εκπαιδευτικούς αφού για να συνδεθεί κάποιος πρέπει να έχει ένα ειδικό κωδικό (κλειδάριθμο τον ονόμασαν) που μπορούμε να πάρουμε από το σχολείο μας.

Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ (τα συνδικαλιστικά μας όργανα δηλαδή) λένε να μην το συμπληρώσουμε - και σωστά κάνουν κατά τη γνώμη μου. Γιατί θυμάμαι. Θυμάμαι πως πριν από ενάμιση χρόνο μας είχε ζητήσει το υπουργείο να πάρουμε μέρος σε μια «διαβούλευση» για την παιδεία των ομογενών. Έτσι το ονομάτισαν τότε. Που χωρίς να μας πουν το τι σκέφτονται, μας ζήτησαν να τοποθετηθούμε για το συγκεκριμένο θέμα πάνω σε δέκα άξονες - ερωτήματα. Εκεί μπορούσαν να συμμετάσχουν και μη εκπαιδευτικοί, ουσιαστικά όποιος ήθελε. Γράφτηκαν καμιά 250αριά (αν θυμάμαι καλά) σχόλια - εκθέσεις (γιατί ο καθένα που έγραφε δεν έλεγε μόνο τι πρέπει να γίνει αλλά αιτιολογούσε κιόλας).  Αν κάποιος κάνει τον κόπο και τα διαβάσει όλα αυτά θα δει να υπάρχουν και αντικρουόμενες απόψεις, αλλά για να καταλάβει το πόσο το υπουργείο πήρε υπόψη του όλ' αυτά πρέπει να διαβάσει και τον νόμο που προέκυψε. Είναι ο 4027. Καμιά σχέση. Σε τίποτα δεν ακολουθεί τα όσα γράφτηκαν στην διαβούλευση. Σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση. Άρα; Ποιος ο λόγος να ξαναπαίξω στο ίδιο έργο;

Γιατί όμως οι εκπαιδευτικοί λένε όχι στην αξιολόγηση καθαυτή; Γιατί απλούστατα ξέρουν πολύ καλά το πόσο κίβδηλη είναι η οποιαδήποτε αξιολόγηση. Αφού αυτοί συμμετέχουν αναγκαστικά σε μια τέτοια διαδικασία. Γιατί τι άλλο από αξιολόγηση των μαθητών τους κάνουν καθημερινά. Και ξέρουν πολύ καλά πόσο σχετικά είναι τα πράγματα εκεί. Όπως επίσης ξέρουν και τις διαφορές στην αξιολόγηση για τον ίδιο μαθητή από διαφορετικούς εκπαιδευτικούς πάνω στο ίδιο θέμα. Ξέρουν τις έμμεσες και άμεσες πιέσεις για κατευθυνόμενη βαθμολογία. Απ' την άλλη, στην αξιολόγηση υπάρχει η σκέψη να παίζει ρόλο και αυτή η βαθμολογία. Εκεί να δεις πόσο αντικειμενικά θα γίνονται τα πράγματα!

Από την άλλη υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που καλοπροαίρετα λένε: «Δεν υποστηρίζω ότι το σύστημα της αξιολόγησης που θέλει να προωθήσει η παρούσα κυβέρνηση είναι το τέλειο. Έχω και εγώ τις επιφυλάξεις και τις αμφιβολίες μου εάν και κατά πόσο θα είναι αντικειμενικό στην εφαρμογή του. Αν δεν μας αρέσει το σύστημα που θα προταθεί ας αντιπροτείνουμε ένα καλύτερο, ποιοτικότερο, αντικειμενικότερο, ένα άλλο, εναλλακτικό σύστημα Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, πιστεύω ότι η στείρα άρνηση δεν μπορεί να είναι πρόταση, πολλώ δε μάλλον αντιπρόταση.» (Πραγματική τοποθέτηση, κοπιπαστωμένη)!

Μα το ζητούμενο δεν είναι η μορφή. Το θέμα μας δεν είναι να βρούμε τον τρόπο να γίνει πιο ανώδυνα. Γιατί στην Ελλάδα ζούμε. Και ξέρουμε όλοι πως ό,τι και να λένε πάντα θα υπάρχουν σκοπιμότητες. Γι' αυτό και δεν πείθομαι.