Τιμές Ελλάδας

Λίγο καιρό βρίσκομαι στην Ελλάδα μόνιμα, αλλά μερικά πράγματα για τη διαμόρφωση των τιμών και τις αλλαγές που έχουν γίνει τις έχω διαπιστώσει. Με ρωτάνε και τα παιδιά στο σχολείο πώς ήταν οι τιμές στη Γερμανία, ας γράψω μερικά γι' αυτό. Καταρχάς να πω πως η σύγκριση τιμών είναι δύσκολη. Σε τι ακριβώς να συγκρίνω; Τα ρούχα; Ναι υπάρχουν φτηνά ρούχα αλλά σε ποια ποιότητα; Τις τιμές στα νοίκια; σύμφωνοι αλλά πού; Στο Μόναχο; Είναι γνωστό πως είναι πανάκριβα. 560 έδινα για 52 τετραγωνικά κι όταν έφυγα έγιναν 600. Θαρρώ πως ήταν αρκετά. Αλλά αν φύγεις λίγο μακρύτερα, στα περίχωρα, τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ. Και στην Ελλάδα οι τιμές τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει τον κατήφορο. Άρα;

Το πρόβλημα είναι πως και στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία τιμών. Σε άλλες περιοχές οι τιμές έχουν πέσει, από λίγο μέχρι και κατακόρυφα. Σε κάποιες άλλες όμως, αντέχουν ακόμα. Για παράδειγμα ο καφές έξω. Έχω δει να πουλιέται στο 1 - 1,5 ευρώ (όπως και στη Γερμανία δηλαδή) όπως και προσφορά πακέτου καφέ - ντόνατς ή τυρόπιτα ή ό,τι άλλο φαγώσιμο τέλος πάντων στα 2, αλλά στις κλασσικές περιοχές με τις πάντα ψηλές τιμές μια χαρά θέλει 4 - 5 γιούρα. Πάντως, ενδεικτικό είναι πως έχουν βγει χαμηλές τιμές.

Χαρακτηριστική περίπτωση το σουβλάκι. Κάποτε ήθελες 1 - 1,5€ για ένα σκέτο με ψωμάκι. Σήμερα σ' αυτή την τιμή βρίσκεις την πίτα με οτιδήποτε μέσα (σουβλάκι, γύρο, λουκάνικο, μπιφτέκι). Αλλά μπορεί να το βρεις και με 2,5€! Διαφορά τεράστια. Ας πούμε στη Μυτιλήνη, σε ένα μαγαζί (που πάντα γίνεται χαμός από κόσμο) όλα έχουν 2,5. Στο Πλωμάρι στα 2,3 (σιγά τη διαφορά δηλαδή) ενώ στο χωριό στα 1,8. Και το θεωρούσα καλή τιμή μέχρι που πήγα στο Μενίδι. Κι εκεί δίπλα στην πλατεία είδα την τιμή 0,9 και μου φάνηκε εξωφρενικά χαμηλό. Αλλά μετά είδα κι άλλες δυο διαφημίσεις στην περιοχή για 1€. Και πάντα για όλα τα πιτοτυλιχτά όπως τα περιγράφουν (ο ένας για διανομή στο 1,3€ οι άλλοι δεν γράφουνε).

Πάντως, μια άλλη διαπίστωση είναι πως παίζουν και διαφορετικές τιμές ανάλογα δεν ξέρω τι. Και ναι μεν υπάρχουν και φοιτητικές τιμές, ή τουλάχιστον κάποια μαγαζιά έχουν τέτοιες ταμπέλες. Αλλά στη γειτονιά μου υπάρχουν δυο - τρεις καφετέριες. Μια απ' αυτές επισκέφτηκε η κόρη μου με μια φίλη της και εντυπωσιάστηκε πως κατέβασε τις τιμές λέει, αφού δυο καφέδες κάναν ένα τάλληρο μόνο. Χωρίς να πει (ή να διαπιστώσει) πως ήταν κάποια ειδική τιμή. Πήγαμε κι εμείς, και τρεις καφέδες ένα δεκάρικο. Μάλλον κάτι δεν πάει καλά. Και μου έκανε εντύπωση πως όταν η γκαρσόνα ήρθε να πάρει παραγγελία, δεν είδαμε κατάλογο. Αλλά μιας και ξέραμε τι θέλαμε, δεν ζητήσαμε κι εμείς. Κι ήρθε η έκπληξη. Ίσως γιατί η Ειρήνη πήγαν μεσοβδόμαδα ενώ εμείς Σαββατόβραδο; Μπορεί. Πάντως, σχετικά με τον κατάλογο, στη Γερμανία πάντα υπήρχε ένας κατάλογος στο τραπέζι. Και πάντα τα γκαρσόνια σε έσπρωχναν να παραγγείλεις και κάτι ακόμα κι όχι έναν ξερό καφέ (που σίγουρα ήταν σε καλύτερη τιμή). Και βλέποντας όσα είχε εκεί μέσα (με φωτογραφίες ή δελεαστικές τιμές) όλο και λιγουρευόσουνα κάνα γλυκάκι.