Κρακοβία, των Εβραίων

Στην Κρακοβία οι Εβραίοι ήταν συγκεντρωμένοι στη συνοικία Καζιμίερζ. Ήταν η συνοικία που μετατράπηκε σε γκέτο. Κι έμεναν πολλές χιλιάδες πριν τον Β'΄παγκόσμιο πόλεμο ενώ σήμερα έχουν μείνει μόνο καμιά 100αριά άτομα. Σε αντίθεση με την Βαρσοβία όμως εδώ τα ίχνη τους είναι πλήρως ορατά. Η ιστορία τους αξιοποιημένη τουριστικά. Στη βόλτα που σου κάνουν στα τουριστικά αξιοθέατα περιλαμβάνονται οπωσδήποτε μερικές στάσεις στη γειτονιά όπου υπάρχουν εννιά (9!) συναγωγές, αρκετές απ' τις οποίες σε λειτουργία!

Η μεγαλύτερη απ' τις συναγωγές, που γινονται έργα αναστήλωσής της σήμερα. Πλατεία που γύρω της υπήρχαν τα σπίτια και τα μαγαζιά των Εβραίων και που κάποια μένουν όπως ήταν την εποχή εκείνη.

Το εσωτερικό συναγωγής που χρησιμοποιείται! Μέχρι τώρα είχα μπει σε ορθόδοξους και καθολικούς ναούς, σε ναούς προτεσταντών και μουσουλμάνων, να τώρα που μπήκα σε εβραϊκό (υπάρχουν ακόμα δόγματα και θρησκείες για να ασχοληθώ στο μέλλον - ακόμα και οι εβραίοι έχουν δόγματα, αυτή δεν ξέρω σε ποιους ανήκει). Εδώ υπάρχει πλούσιος διάκοσμος από χρυσά σχέδια αλλά (προφανώς) όχι εικόνες (εδώ απαγορεύεται ακόμα και ν' αναφέρεις το όνομα του Θεού, όχι να τον απεικονίσεις κιόλας). Εξάλλου, στη συναγωγή οι εβραίοι πάνε για να μελετήσουν τα ιερά κείμενα. Δεν γίνονται τελετές όπως στους χριστιανούς ή τους μουσουλμάνους. Μπορεί να συγκεντρώνονται όλοι μαζί για προσευχή, αλλά ο καθένας εκείνη την ώρα προσεύχεται μόνος του. Σιωπηλά ή δυνατά, μ' αποτέλεσμα να ακούγονται πολλές και διάφορες φωνές ταυτόχρονα (εξού και "Χάβρα των Ιουδαίων" λέμε όταν ακούγονται πολλές φωνές αλλά δεν ξεχωρίζει τι λέγεται - Χάβρα λέγεται η συναγωγή).

Για να μπεις στη συναγωγή πέρα απ' την "ευπρεπή ενδυμασία" οι άντρες πρέπει να καλύψουν το κεφάλι τους μ' ένα κάλυμμα σαν φεσάκι, υποχρέωση που δεν έχουν οι γυναίκες(!) σ' αντίθεση με τις άλλες θρησκείες που συμβαίνει το ανάποδο: οι γυναίκες είναι αυτές που πρέπει να είναι καλυμμένες. Το φεσάκι φοριέται και στη διάρκεια της επίσκεψης στο νεκροταφείο. Εδώ οι τάφοι είναι τακτοποιημένοι και καθαροί. Δεν ξέρω τι συμβολίζουν τα πετραδάκια που αφήνονται πάνω τους. Πάντως, άπαξ και μπεις στο χώμα και είσαι εβραίος δεν σε ξαναπειράζουνε. Ούτε να σε ξεχώσουνε (αυτό που σε μας είναι σύνηθες που βγάζουν τα κόκαλα και τα κρατάνε χωριστά) ούτε να σου βάλουν παρέα (οικογενειακοί τάφοι). Μπορεί να βάλουν κι άλλον κολλητά με σένα αλλά το αρχικό κουφάρι μένει στον τόπο του. Γι' αυτό και οι τόσο πολλοί τάφοι.

Σε μια γωνιά υπάρχουν μαγαζάκια φτιαγμένα όπως ήταν τα μαγαζάκια των Εβραίων προπολεμικά. Με ταμπέλες εποχής και ονόματα σαν να είναι και σήμερα Εβραίοι οι ιδιοκτήτες (κάτι που δεν συμβαίνει απαραίτητα στην πραγματικότητα).

Άλλη μια συναγωγή, απ' τις μεγαλύτερες. Επισκέψιμη απ' το κοινό κι αυτή αλλά με εισιτήριο (δεν με παραξένεψα αφού και εκκλησίες έχω βρει που για να μπεις να τις δεις πρέπει να πληρώσεις είσοδο) κι έτσι δεν μπήκα (άσε που δεν είχαμε και πολύ ώρα, κάπου εδώ χωριστήκαμε με τη Μαρία και ανταλλάξαμε απόψεις και φωτογραφίες!!!). Στην περιοχή υπήρχε και παζάρι, δεν ξέρω αν ήταν εβραίικο(!)

Κι αν διψάσεις αλλά έχεις ξεμείνει και δεν έχεις να πιεις, υπάρχει δυνατότητα για ανεφοδιασμό όλο το 24ωρο. Είτε από μαγαζιά που μένουν ανοικτά συνέχεια επί τούτου για προμήθεια αλκοόλ είτε από βρύσες στο δρόμο για νεράκι!