Έγραφα προχτές για την έναρξη των σχολείων. Είμαστε ήδη στη δεύτερη βδομάδα, ακόμα και στα εδώ ελληνικά έχουν ξεκινήσει μαθήματα. Και καλά, ξέρουμε ότι οι Γερμανοί είναι «προγραμματισμένοι» κάνουν τα πλάνα τους από πολύ νωρίς και τα τηρούνε (στα δικά μας σχολεία ακόμα δεν ξέρουμε τι γίνεται από καθηγητές, καλά, ο φετινός χαμός με τα βιβλία δεν περιγράφεται).
Εκείνο όμως που μου κάνει εντύπωση είναι που βλέπω ομάδες μαθητών που πάνε εκδρομή. Ακόμα δεν ξεκίνησαν καλά καλά τα μαθήματα, ήδη απ’ την πρώτη βδομάδα βλέπουμε τέτοιες ομάδες. Και δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναγνωριστούν πως είναι μαθητές. Μια ομάδα με καμιά εικοσαριά νεαρά παιδιά ηλικίας συνήθως γύρω στα 12 – 16 άντε 17 μαζεμένα γύρω από κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία τι άλλο να είναι;
Κι αν πρόκειται για έναν περίπατο πρωινό ή έστω για ημερήσια εκδρομή λες πως έτσι είναι το πρόγραμμα, είναι ενταγμένη μέσα στη σχολική διαδικασία και γίνεται τώρα γιατί έτσι βγαίνει. Όμως έχω δει πολλές ομάδες που πάνε για πολυήμερη εκδρομή. Με βαλίτσες και τέτοια. Στην αρχή σκεφτόμουνα πως ίσως έχουν έρθει από άλλες περιοχές όπου τα σχολεία έχουν ανοίξει νωρίτερα. Ώσπου προχτές στο τρένο που επέστρεφα είδα πως είχαν κρατήσει τις θέσεις από Στουτγάρδη για Ρόζενχαϊμ. Μα και στις δυο πόλεις τα σχολεία άνοιξαν την περασμένη βδομάδα (με μια μέρα διαφορά – το Ρόζενχαϊμ είναι στη Βαυαρία). Άρα;
Άρα εδώ δεν έχουν κόμπλεξ να πουν πως πρέπει να δείξουν πως έκαναν τόσες μέρες μάθημα και τώρα καιρός να ξεκουραστούμε με μια εκδρομή. Ξέρουν (για τους απέξω μιλώντας, οι από μέσα το ξέρουμε όλοι καλά) πως η εκδρομή είναι άλλος τρόπος μάθησης κι έτσι δεν χρειάζεται να τηρηθούν κάποια προσχήματα.
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 1 ημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου