Ντόναουσίνγκεν, Τίτιζεε

Το Ντόναουσίνγκεν (Donaueschingen) είναι, όπως έγραφα χθες, το χωριό όπου ενώνονται οι ποταμοί Μπρεγκ και Μπρίγκαχ που μας δίνουν τον Δούναβη (Ντονάου στα Γερμανικά). Θα 'ταν μάλλον άγνωστο αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός. Α! και ότι εκεί υπάρχει και η Ντονάουκβέλε. Εκείνη η τρύπα απ' όπου αναβλύζει νερό κι είναι λέει η πηγή του Δούναβη. Για χάρη όλων αυτών κάναμε μια στάση στο χωριό. Είδαμε και πώς είναι φτιαγμένο, περπατήσαμε και στους δρόμους του για λίγο, χωρίς να πάμε στο μουσείο του Δούναβη. Έχει κι ένα παλάτι, αλλά ούτε κι αυτό το επισκεφθήκαμε.

Σπίτια απ' την παλιά εποχή υπάρχουν στο κέντρο του χωριού, αλλά όχι και τόσα όπως σε άλλα χωριά που έχουμε επισκεφθεί.

Η εκκλησία του χωριού. Πριν πολλά χρόνια, όταν είχαμε επισκεφθεί στις εκβολές του Δούναβη στη Ρουμανία το χωριό Σουλίνα (απ' όπου είναι κάποιες ρίζες της Μαρίας), υπήρχε μια εκκλησία που μας είχαν πει πως είναι αντίγραφο μιας που υπάρχει στις πηγές του Δούναβη (άλλος ένας λόγος που θέλαμε να βρεθούμε στις πηγές). Έχει στηθεί λέει απ' τους Γερμανούς εκεί, αλλά δεν θυμάμαι από πιο χωριό του Μαύρου Δάσους, στην αρχή του ποταμού, κατέβηκαν και έστησαν μια εκκλησία στο τέλος του, στη Μαύρη Θάλασσα δίπλα. Νομίζω πως είναι άγιος Γιώργης, αλλά σίγουρο δεν είναι, ούτε και αν η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Πάντως, η εκκλησία στο Ντόναουσίγκεν δεν είναι το αρχέτυπο, δεν μοιάζει σε μέγεθος, είναι και αϊ-Γιάννης.

Ενδιαφέρον πάντως είναι, πως στην εκκλησία αυτή, στον τοίχο πίσω στην γούρνα με τον αγιασμό, υπάρχει ένα δέντρο της ζωής που στα κλαδιά του έχει τα ζώδια! Χριστιανισμός και παγανισμός μαζί!

Μερικές ακόμα εικόνες του χωριού, η δεύτερη είναι άποψη της πλατείας πίσω απ' υο πολιτιστικό κέντρο που λειτουργεί και ως κέντρο πληροφόρησης για το χωριό.

Ενδιαφέρουσα η εικαστική παρέμβαση με τη σύνθεση που δίνει μια νέα χρηστικότητα σε άχρηστα πια εργαλεία. Αλλά αρκετά είδαμε το Ντόναουσίγκεν ας ξεκινήσουμε για τον επόμενο σταθμό μας, τη Τίτιζεε (Titisee). Ζέε στα Γερμανικά είναι η λέξη για την (απέραντη) θάλασσα, αλλά και για την (πολύ πεπερασμένη) λίμνη. Κι η Τίτιζεε είναι λίμνη. Στην οποία όπως και στις περισσότερες λίμνες της Γερμανίας με κάποιο μέγεθος, υπάρχουν καραβάκια να σε κάνουν μια βόλτα (με το αζημίωτο φυσικά).

Τουριστικό σημείο, προσφέρεται για μια στάση για μια βόλτα, για έναν καφέ ή φαγητό (προφανώς υπάρχει το απαραίτητο μπίαργκάρτεν), έχει και κάποια ξενοδοχεία αν θέλεις να μείνεις κάποιες μέρες, εστιατόρια και μαγαζιά με τουριστικά.

Το καλύτερο σουβενίρ της περιοχής είναι τα ρολόγια κούκοι. Κι αυτό φαίνεται τόσο απ' τα μαγαζιά που τα πουλάνε , αλλά κι απ' τους τοίχους όπου εικονείζονται πωλητές κούκων ή άλλων ρολογιών,

ή ακόμα και αγάλματα τέτοιων πωλητών.Αλλού έχω δει γλυπτά (από ξύλο) με πωλητές παιχνιδιών. Εδώ είναι με ρολόγια. Και τα γλυπτά υπάρχουν μιας και τις παλιότερες εποχές που υπήρχε απομόνωση των χωριών κι οι μεταφορές ήταν δύσκολες, ο γυρολόγος ήταν ο τροφοδότης για όλα τα προϊόντα που δεν μπορούσαν να παραχθούν επί τόπου. Εξάλλου και σήμερα σε απομακρυσμένα χωριά περιμένουν το αυτοκίνητο που θα φέρει να πουλήσει επί τόπου πράγματα που δεν βρίσκονται στην τοπική αγορά.