Στρασβούργο

Στρασβούργο (Strasbourg), η πρωτεύουσα της Αλσατίας. Μια πόλη με κάτι λιγότερες από 300 χιλιάδες κατοίκους,γνωστή όμως όχι μόνο απ' αυτό αλλά και γιατί είναι και έδρα πολλών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής ένωσης (στο επόμενο). Υπέροχη πόλη, είχα περάσει από δίπλα της πολλά χρόνια πριν, αλλά ευτυχώς χωρίς να πάω πολύ κοντά της μιας και αργότερα έμαθα πως υπάρχει πολύ κίνηση στους αυτοκινητόδρομους κοντά στις εξόδους των ευρωπαϊκών πόλεων. Τότε ήξερα τους ελληνικούς μύθους πως η κίνηση είναι ελληνικό φαινόμενο! Τέλος πάντων, στην φωτογραφία πάνω, η Homme de Fer η κεντρική πλατεία να την πω; δεν είναι, ο κόμβος ο συγκοινωνιακός να τον πω; μεσ' στην πόλη δεν μου κολλάει, αλλά είναι αφού από κει περνάνε οι περισσότερες γραμμές του τραμ (αλλά γι' αυτά σε επόμενο).

Η Αλσατία άλλαξε χέρια πολλές φορές. Πότε Γαλλική, πότε Γερμανική. Η κάθε χώρα, επέβαλε τη γλώσσα της. Το όνομα της πόλης ήδη φαίνεται γερμανικό: Σε κάστρο του δρόμου μου κάνει. Έτσι κάποιοι κάτοικοι σήμερα μιλάνε γαλλικά και κάποιοι άλλοι γερμανικά. Επίσημες γλώσσες και οι δυο. Έτσι, τα ονόματα των δρόμων (των περισσότερων) είναι γραμμένα και στις δυο. Κάποιες ακριβείς μεταφράσεις, κάποιες με διαφορετικές ονομασίες.

Το κέντρο της πόλης είναι μνημείο της ΟΥΝΕΣΚΟ (αλήθεια, πόσα τέτοια μνημεία κατάφερα να δω αυτά τα χρόνια!) είναι διατηρημένο από τους προηγούμενους αιώνες. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως έχουν παντζούρια. Στο κέντρο της Ευρώπης. Απίστευτο.

Δυο σκηνές από την πόλη: σε μια πλατεία (αυτή που μου φάνηκε πως είναι η κεντρική κι είναι τεράστια) είχε γεωργική έκθεση με σύνθημα τρώμε τοπικά. Με διάφορα αγροτικά προϊόντα κι ένα βουνό από διαφόρων ειδών μαρούλια στη μέση. Και ένας αυτόματος πωλητής προφυλακτικών στη μέση του δρόμου.

Ο καθεδρικός ναός του Στρασβούργου. Τεράστιος ως συνήθως, επιβάλλεται με τον όγκο του στη γύρω περιοχή.

Γύρω από την πόρτα υπάρχουν (ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις) ανάγλυφες παραστάσεις αγίων και σκηνές από την αγία γραφή,

ενώ δίπλα του υπάρχουν βοηθητικά κτίρια που χρησιμοποιούνται π.χ. ως σχολεία! Όχι βέβαια πως δεν υπάρχουν και μικρότερες εκκλησίες, Αλίμονο. Η πόλη είναι γεμάτη από μικρές και μεγάλες (κυρίως) εκκλησίες,

καθώς και πανέμορφα παλιά κτίρια. Κι όχι μόνο στην συνοικία «Μικρή Γαλλία» (σε επόμενο) που είναι παραδοσιακό κομμάτι ή στο κέντρο όπως στην περίπτωσή μας, αλλά σε μεγάλη έκταση.

Άλλες δυο φωτογραφίες από το κέντρο της πόλης και το Ντομ,

και δυο από παραέξω, προς την ευρωπαϊκή συνοικία (δηλ. αυτή που βρίσκονται τα κτίρια των ευρωπαϊκών υπηρεσιών).

Άγαλμα εργάτη (ένα από αρκετά, απλά με εντυπωσίασε μιας και τέτοια υπήρχαν μόνο στις κομμουνιστικές χώρες) και στήριγμα σε νεαρό δεντράκι. Εντάξει, το είχα δει και στο Μόναχο το σύστημα αυτό, αλλά δεν το έβγαλα φωτογραφία τότε. Έτσι βρήκα ευκαιρία στο Στρασβούργο και τώρα το παρουσιάζω.

Από τα ιδιαίτερα πράγματα της πόλης τα σημεία με δυνατότητα να πιεις νερό. Σε πλατείες υπήρχαν οι στήλες αυτές με πόσιμο νερό για τον περαστικό. Προφανώς δωρεάν. Στην άλλη φωτογραφία ένα πεζοφάναρο. Τι το ιδιαίτερο έχει; Γιατί έχετε δει πολλά που να είναι τόσο λεπτά; Εγώ όχι. Με λεντάκια να φτιάχνεται η φιγούρα που σημαίνει ελάχιστη κατανάλωση και ελάχιστο πάχος του όλου συστήματος. Επίσης, μέχρι να καούν όλα τα λεντάκια περνάει κάμποσος καιρός και προλαβαίνει να γίνει αντικατάσταση!

Όπως φαίνεται από τις παραπομπές που υπάρχουνε στο κείμενο, έπεται συνέχεια.