Στρασβούργου τέλος

Για το Στρασβούργο μου είχε έρθει πριν κάποιο καιρό ένα μέιλ με μια παρουσίαση από φωτογραφίες της πόλης που την έδειχνε λουλουδιασμένη. Παρόμοιες παρουσιάσεις ήρθαν και για κάποιες άλλες πόλεις της περιοχής: την Κολμάρ και την Κάιζερσμπεργκ, τη γενέτειρα του Αλβέρτου Σβάιτσερ. Πέρυσι που ήμουνα στο Φράιμπουργκ έλεγα να πάω μια βόλτα από μια απ' αυτές αλλά δεν μας βγήκε. Φέτος πάντως που πήγα στο Στρασβούργο, γέμισε το μάτι μου από λουλούδια. Τόσο στους δρόμους όσο και στα σπίτια: παράθυρα και μπαλκόνια.

Αυτά είναι στη Μικρή Γαλλία (Πετίτ Φρανς - Petite France) που λέγαμε, ένα κομμάτι της πόλης διατηρημένο απ' τα παλιά. Δίπλα στο ποτάμι, με μικρά σπίτια ή μάλλον μικρές κατοικίες μιας και κάποια ήταν σε στιλ πολυκατοικίας, αλλά φαίνονταν μικρά.

Τα σπίτια είναι δίπλα στο κανάλι όπου κωπηλάτες προπονούνται στο κανό.

Εκτός από τα λουλούδια στα μπαλκόνια, χρώμα προσθέτουν και τα μανάβικα που βγάζουν την πραμάτεια τους στο δρόμο. Αλλά μιας και οι δρόμοι είναι στενοί, το πλάτος τους είναι ελάχιστο. Ούτε στο χωριό μου τέτοιο στρίμωγμα...

Κι άλλες φωτογραφίες απ' τα κανάλια. Γέφυρες ενώνουν τις όχθες και είναι όμορφα να βλέπεις να περνάνε από πάνω τραμ ή από κάτω καραβάκια τουριστικά ή βαρκάκια.

Μπαίνοντας στη Μικρή Γαλλία υπάρχουν τείχη και πύργου που δείχνουν πως εκεί ήταν τα όρια της πόλης παλιά.

Για όποιον θέλει να γνωρίσει τη Μικρή Γαλλία και τα πέριξ της, υπάρχει το κλασσικό τουριστικό μίνι τρενάκι να τον κάνει μια βόλτα. Η μούρη του μοιάζει με αυτήν του τοπικού τραμ (στο επόμενο).

Κι αν πεινάσει ο επισκέπτης, υπάρχουν τα παραδοσιακά εστιατόρια. Τοπικό φαγητό της Αλσατίας το φλαμκούχεν.

Οι δρόμοι απελπιστικά στενοί, με το ζόρι να παρκάρει κάποιος ή να στρίψει... Η μετακίνηση των ταχυδρόμων γίνεται και εδώ (στο όπως στη Γερμανία πάει το «και») με ποδήλατο.

Κάποιες ακόμα απόψεις της πόλης, Προσοχή στην κάμερα που παρακολουθεί με άγρυπνο μάτι τα πάντα.

Στην πόλη εδρεύουν διάφορες μόνιμες αντιπροσωπείες, όπως η ελληνική που διακρίνεται από τη σημαία. Κι ένα από τα παλάτια που υπήρχαν εδώ. Στην πλατεία Λα Ρεπουμπλίκ, Δημοκρατίας δηλαδή.

Το δημαρχείο της πόλης. Εντυπωσιακό κι αυτό, Πλούσιο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η φτώχεια έχει εξαφανιστεί από την πόλη. Απόδειξη ο άστεγος που κοιμάται στα σκαλιά ενός σπιτιού.

Αλλά έχουμε και συνέχεια με τις συγκοινωνίες του Στρασβούργου