Πρώτες Ύλες

Ελληνικό και το σημερινό θέμα. Όσο καθυστερεί το κατέβασμα των ρολών περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα του Παρισιού (και όχι μόνο), η επικαιρότητα μου δίνει προβληματισμούς και σκέψεις που μπαίνουν σφήνες. Η «κρίση» που επικρατεί σήμερα στην ελληνική οικονομία, ανεξάρτητα απ' τους λόγους που την επέβαλαν και τη διατηρούνε (γι' αυτό και τα εισαγωγικά) έχει διάφορα αποτελέσματα. Κάποια απ' αυτά είναι ορατά άμεσα. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων π.χ. ή οι εκπτώσεις στις παροχές υγείας, παιδείας κλπ γίνονται άμεσα αντιληπτές. Και ναι μεν υπάρχουν κάποιοι που δεν θίγονται, αλλά οι περισσότεροι το έχουμε καταλάβει για καλά (άλλος παραπάνω, άλλος παρακάτω). Το ίδιο και οι αυξήσεις τιμών, που με τις μειώσεις που λέγαμε είναι συνδυασμός φαρμάκι. Υπάρχουν όμως και άλλες παράπλευρες επιπτώσεις. Μια απ' αυτές είναι η έλλειψη εισαγόμενων πρώτων υλών για να μπορέσουν να δουλέψουν μια σειρά επιχειρήσεις.

Για πρώτη φορά πληροφορήθηκα γι' αυτό πριν από μερικούς μήνες. Είμαι συνδρομητής στο περιοδικό Νάσιοναλ Τζεογκράφικ από τότε που πρωτοβγήκε στην ελληνική γλώσσα, το 1998. Έχω μάλιστα το αρχείο με όλα τα τεύχη από τότε. Κάθε μήνα ερχόταν στην ώρα του.Παλιότερα λίγο πριν την πρώτη του μήνα, Κάποιες φορές μέσα στο πρώτο πενθήμερο κι ενώ ήδη το περιοδικό κρεμόταν από τα μανταλάκια στα περίπτερα. Ειδικά το πρωτοχρονιάτικο ερχόταν γύρω στις 20 του Δεκέμβρη.

Όταν μετακόμισα στο Μόναχο άλλαξα και το είδος της συνδρομής. Έγινε εξωτερικού. Αυξημένο κόστος, αλλά είχα το περιοδικό μου. Αργούσε λίγο, έφθανε γύρω στις είκοσι του μήνα για τον μήνα που έτρεχε, αλλά πάλι εντάξει ήταν. Όμως, τον τελευταίο χρόνο άρχισε να καθυστερεί πολύ περισσότερο.στα μέσα του επόμενου μήνα και βάλε. Το τεύχος Μαΐου έφτασε τέλος Ιούνη. Αλλά ήξερα πως τέλος Ιούλη θα έφευγα και δεν ήμουνα σίγουρος αν το επόμενο τεύχος θα με προλάβαινε. Έτσι τηλεφώνησα ζητώντας να αλλάξω πάλι τη διεύθυνση και από το επόμενο, δηλ. από του Ιούνη του 2012 να μου έρχεται στην Ελλάδα. Ευτυχώς.

Ευτυχώς, γιατί το επόμενο τεύχος ήρθε διπλό. Μαζί με του Ιούλη. Κι ήρθε στα μέσα Σεπτέμβρη. Μ' ένα γράμμα που μου ζητούσαν συγγνώμην για την καθυστέρηση και εξηγούσαν το λόγο: Δυσκολία στην προμήθεια πρώτης ύλης και συγκεκριμένα χαρτιού. Γιατί το χαρτί που τυπώνεται το συγκεκριμένο περιοδικό είναι ειδικό, γυαλιστερό, βαρύ κλπ και έρχεται σε ποσότητες που απαιτούνται για τον κάθε μήνα. Αλλά οι προμηθευτές του εξωτερικού δεν καταλαβαίνουν από τίτλους κλπ. Αφού η Ελλάδα είναι σε κρίση, δεν έχει λεφτά κλπ, ζητάνε να προεξοφληθεί η κάθε παραγγελία και αφού πάρουν τα λεφτά ους τότε μόνο στέλνουν το προϊόν.

Αν ήταν μόνο το χαρτί για ένα περιοδικό, ίσως δεν θα ήταν και τόσο σημαντικό. Μπορεί για μένα να είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά για άλλους πάλι όχι. Όμως, το ίδιο άκουσα και για άλλα προϊόντα. Έχω μια σκάλα αλουμινένια. Χρόνια τώρα. Το αλουμίνιο κρατάει μια χαρά. Για να σταθεί όμως η σκάλα έχει κάποια πλαστικά ποδαράκια από κάτω. Που με το χρόνο καήκανε. Είχα κάνει μια κακιά πατέντα και πρόσφατα είδα σε ένα κατάστημα πως είχε δείγματα απ' το προφίλ που ταίριαζαν. Ζήτησα ν' αγοράσω, αλλά δεν υπήρχαν διαθέσιμα και θα τα έφερνε. Αλλά αυτό δεν έγινε ακόμα γιατί, λέει, υπάρχει δυσκολία στην προμήθεια πρώτης ύλης.

Υπήρξε άλλη μια περίπτωση που άκουσα το ίδιο, δεν θυμάμαι σε τι. Αλλά αν υπάρχουν τέτοια προβλήματα, απαίτηση ρευστότητας απ' τη μια μέρα στην άλλη, ενώ δηλαδή προηγούμενα υπήρχε ένα περιθώριο δυο - τριών μηνών σημαίνει πως το πράγμα δυσκολεύει πολύ. Απαιτούνται άμεσα μετρητά άρα δυσκολεύεται η παραγωγή. Κι αν αυτό γίνεται σήμερα για κάποια μόνο προϊόντα, το πιο πιθανό είναι πως αργότερα αυτό θα επεκταθεί και θα δημιουργήσει προβλήματα και σε άλλα. Κι αυτό θ' αρχίσει να δρα αλυσιδωτά. Είναι άλλη μια πίεση, που δεν έρχεται άμεσα από την τρόικα αλλά από την «πιάτσα».

Λέγανε πως όλ' αυτά θα ήταν οι επιπτώσεις αν φεύγαμε απ' το ευρώ. Και όλα τα μέτρα παίρνονται για να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις ξένες αγορές. Αλλά εμένα γιατί μου φαίνεται πως κάπου μπάζει η όλη ιστορία;