Αμβούργο Τέλος

Τέλος στο αφιέρωμα στο Αμβούργο σήμερα, που αρκετά κράτησε. Βλέπετε το Αμβούργο μας άρεσε πολύ και τραβήξαμε πάρα πολλές φωτογραφίες. Έτσι σήμερα θα παρουσιάσω μερικές που είναι λίγο ανακατεμένες. Από διάφορες περιοχές της πόλης που απλά δεν "χώρεσαν" στο αντίστοιχο κομμάτι.

Στο ξεκίνημα σπίτια στην Άλτστανττ. Άλλα πιο μικρά, άλλα πιο μεγάλα, γενικά έχουν μια ομοιομορφία. Σπάνια ξεφεύγει κάποιο όπως αυτό το πράσινο παραπάνω.

Στα στενά δρομάκια της Άλτστανττ βρήκαμε πολλές ομάδες τουριστών. Γερμανών ή από άλλες χώρες.

Ασκήσεις της πυροσβεστικής στον ποταμό Έλβα κι ένα εφευρετικό καλάθι για σκουπίδια. Με ειδικό τασάκι ώστε οι γόπες να μην βρίσκονται στο δρόμο αλλά και να μην πέφτουν με τα άλλα σκουπίδια με κίνδυνο ν' ανάψουν φωτιές. Κάτι παρόμοιο είχαμε δει και στη Βιέννη.

Το σπίτι της Χιλής (Χίλε Χάους - Chile Haus) είναι ένα εντυπωσιακά τεράστιο κτίριο γραφείων που αν το δεις από πάνω μοιάζει με καράβι αφού χτίστηκε από κάποιον που τα κονόμησε απ' το εμπόριο με τη Χιλή. Απέναντι απ' αυτό βρίσκεται το άλλο κτίριο γραφείων (Meßberghof). Εδώ μεταξύ άλλων είχε την έδρα της η εταιρία που έφτιαχνε το Zyklon το αέριο με το οποίο γινόταν η εξόντωση των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί (Ντάχαου, Άουσβιτς κλπ).

Κι η εκκλησία του Αγίου Ιακώβου που το καμπαναριό της είδαμε από μακρυά απ' την πλατεία του Δημαρχείου. Δυστυχώς όταν βρεθήκαμε κοντά της ήταν κλειστή πια. Πάντως μας έκανε εντύπωση το παράρτημα καφέ - παράγκα που υπήρχε δίπλα της. Πρόσφερε καφέ με το Χριστό, τη δυνατότητα για θεολογικές αναζητήσεις την ώρα που απολάμβανες τον καφέ σου κλπ.

Μια άποψη του ποταμού και της πόλης στην πρώτη φωτογραφία, ενώ στη δεύτερη είναι η ουρά που περιμένει σ' ένα κατάστημα για να κάνει εγγραφή για να πάρει το iPad2!

Απογευματινή κίνηση στο κέντρο του Αμβούργου. Ο κόσμος κυκλοφορεί ενώ τα περιστέρια πάνε για ύπνο.

Είσοδος στο παλιό τούνελ του Έλβα απ' την πλευρά της πόλης. Το τούνελ που ξεκίνησε να λειτουργεί πριν από έναν περίπου αιώνα είναι και σήμερα σε λειτουργία. Μπορεί την ώρα που πήγαμε εμείς να μην κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα (ευτυχώς, γιατί αλλιώς δεν ξέρω τι θα γινόταν με τα καυσαέρια) αλλά άλλες ώρες κυκλοφορούν κι αυτά. Το περίεργο είναι πως δεν πληρώσαμε είσοδο. Απ' τα λίγα πράγματα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος στη Γερμανία τσάμπα.

Το εσωτερικό για το κατέβασμα στο τούνελ. Αυτό γίνεται είτε από τις σκάλες για τους πεζούς, είτε με ασανσέρ για πεζούς και αυτοκίνητα.

Ο υπόγειος δρόμος με τα πεζοδρόμια στο πλάι. Με πλακάκια στους τοίχους και ανάγλυφα με θαλασσινά. Είναι τόσο στενός που χωράει μόλις ένα αυτοκίνητο τη φορά. Έτσι το τούνελ το πρωί δουλεύει προς τη μια κατεύθυνση και το μεσημέρι προς την άλλη! Κι επειδή μέχρι να έρθει η σειρά του αυτοκινήτου να μπει στο ασανσέρ για ν' ανέβει περνάει κάποια ώρα, καλό είναι να είναι σβηστή η μηχανή γιατί αλλιώς θα πνιγούν στο καυσαέριο!

Η έξοδος του τούνελ απ΄τη νότια πλευρά του ποταμού. Εδώ η έξοδος δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο μιας και βγαίνει στην ελεγχόμενη περιοχή του λιμανιού (τελωνεία κλπ) κι έτσι είναι έτσι φτιαγμένη που να σε διώχνει. Και κάποια κτίρια που χτίζονται αυτή την εποχή. Αν ήταν στην Ελλάδα θα λέγαμε αμάν θα πέσουν. Εδώ είναι στιλ!

Τις μέρες που ήμασταν εκεί είχε διάφορα χάπενινγκς. Π.χ. υπήρχε ένα πανηγύρι αντίστοιχο με το Οκτόμπερφεστ (που γίνεται άνοιξη και φθινόπωρο και μάλλον απ' αυτό ζήλεψαν και στο Μόναχο κι έστησαν τη μικρή αδερφή του Οκτόμπερφεστ, την Ανοιξιάτικη). Στην άλλη φωτογραφία 4 - 5 κίτρινα Αμερικάνικα ταξί στημένα στη σειρά μας καλούν να φωτογραφηθούμε. Τράβηξα κι εγώ τη φωτογραφία από μακρυά και κανένα πρόβλημα!

Να κλείσω με τον πύργο της τηλεόρασης του Αμβούργου. Απ' τα θέματα που μ' αρέσουν ιδιαίτερα.