Βενζίνες

Για την τιμή της βενζίνας τι να πω; Τα έχω ήδη πει. Και μάλιστα όχι μία αλλά δυο φορές, την πρώτη αναφέροντας για τα είδη που υπήρχαν αν και μάλλον σύντομα μιας και ήταν στις αρχές ακόμα και με μικρές εμπειρίες εδώ, ενώ τη δεύτερη είχα αναφερθεί στις τότε τιμές όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Βέβαια να μιλάς γενικά για τα καύσιμα και να μην αναφερθείς στην τρέχουσα τιμή τους είναι δύσκολο ως και άτοπο. Εκείνο όμως που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον σήμερα είναι τα είδη της βενζίνας. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές γι' αυτά αποφάσισα να γράψω και πάλι για βενζίνες. Θα αναφερθώ και στις τιμές απλά για να υπάρχει σύγκριση μεταξύ τους. Κι επειδή μόλις γύρισα από μια εκδρομή στην Πολωνία να αναφέρω και τι τιμές συνάντησα εκεί: Γύρω στο 1,30 - 1,32€ είναι (για τη κανονική 95άρα βενζίνα που χρησιμοποιώ - το πετρέλαιο κι σ΄αυτή την περίπτωση είναι φθηνότερο).

Στη Γερμανία λοιπόν, όπως έγραφα υπήρχαν τρία ή τέσσερα είδη αμόλυβδης (και μόνο) βενζίνας ανάλογα με τα οκτάνια (το γνωστό συμβατικό τρόπο μέτρησης της απόδοσης της βενζίνας). Απ' ότι μου λένε, κάποτε ήταν η απλή των 90 οκτανίων και η σούπερ των 95 με μικρή διαφορά στην τιμή τους. Αργότερα, όταν ήρθα εγώ εδώ το 2009, η τιμή τους είχε εξισωθεί. Και έβαζα κάποιες φορές απλή και άλλες σούπερ, μη ξέροντας ακριβώς τη διαφορά. Και διαφορά στην απόδοση δεν μπορούσα να βρω. Σήμερα η τιμή στο Μόναχο είναι στα 1,55€. Και μάλιστα με μια εκνευριστική ομοιομορφία. Από βενζινάδικο σε βενζινάδικο δεν διαφέρουν πάνω από 2 - 3 λεπτά. Εν πάση περιπτώσει, την εποχή εκείνη είχε αρχίσει να εμφανίζεται και η σούπερ ντούπερ, η ενισχυμένη, η ειδική ή όπως αλλιώς θα ήθελε να την πει ο καθένας (σούπερ πλους τη λένε γενικά εδώ), η βενζίνα των 98 οκτανίων. Αυτή έχει το πολύ 3 - 4 λεπτά (σεντ) παραπάνω (στην Ελλάδα η αντίστοιχη έχει μια διαφορά 15 - 20 λεπτών). Είναι μάλλον δύσκολο να ξεχωρίσεις για ποια αναφέρεται κάθε φορά η λέξη σούπερ, χρειάζεται να προσέξεις αν έχει κάτι ακόμα δίπλα και βασικά μόνο η τιμή (ίσως) μπορεί να σε υποψιάσει. Πρόβλεψη; σε λίγο θα πουλιέται μόνο η 98άρα.

Κάποια στιγμή τελευταία (μα πολύ τελευταία) εμφανίστηκε και η σούπερ ουάου των 100 οκτανίων. (Και την αποκαλώ έτσι, γιατί δεν ξέρω πώς λέγεται αφού η κάθε εταιρία λανσάρει τη δική της αντίστοιχη με διαφορετικό όνομα. Η τιμή της διαφέρει σημαντικά από τις άλλες γύρω, στα 10 λεπτά και βάλε αλλά σπάνια τη βρίσκεις (δεν την έχουν θέλω να πω όλα τα βενζινάδικα, ακόμα κι αν η εταιρία τους έχει αυτή την ποιότητα) μάλλον γιατί οι Γερμανοί είναι εξαιρετικά σφιχτοί και πρέπει να αποδείξει πως πραγματικά αξίζει αυτά τα παραπάνω χρήματα.

Η καινούρια μόδα είναι η Ε10. Απ' τις αρχές του χρόνου στα βενζινάδικα άρχισε να μην υπάρχει η απλή των 91 οκτανίων αλλά στη θέση της να υπάρχει η (σούπερ) Ε10. Τι είναι τούτη; είναι βενζίνη ανάμικτη με αιθανόλη που προέρχεται από φυτά (κι όχι σκέτη από αργό πετρέλαιο). Το 10 που υπάρχει πα να πει πως η αιθανόλη είναι μέχρι 10%. Για να γίνει ελκυστική στους καταναλωτές, η τιμή της είναι κατά 3 - 6 λεπτά χαμηλότερη απ' την άλλη (την κανονική σαν να λέμε). Είναι λέει στόχος σε μερικά χρόνια να αλλάξουν τα πράγματα και να χρησιμοποιούνται περισσότερο τέτοια μίγματα που μάλιστα από το απλό 10% σήμερα θα ανέβουν σημαντικά. Ένα θέμα είναι πως δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σ' όλους τους κινητήρες.

Ένα άλλο πιο σοβαρό όμως θέμα είναι αυτή καθ' αυτή η παραγωγή της. Λανσάρεται ως οικολογική βενζίνα, ως η λύση στο πρόβλημα της εξάντλησης των φυσικών καυσίμων κλπ. Όμως για την παραγωγή της χρειάζονται φυτικά είδη τα οποία καλλιεργούνται. Δεν ξέρω τι ακριβώς υλικό χρησιμοποιείται εδώ για την παραγωγή της αιθανόλης. Μάλλον λάχανο απ' όσο έχω ακούσει. Αλλού καλαμπόκι ή σόγια. Μα όλ' αυτά είναι τρόφιμα. Και το να μετατρέπουμε τα τρόφιμα σε καύσιμα δεν είναι η καλύτερη λύση. Γιατί αυτά βγαίνουν απ' την τροφική αλυσίδα άρα κάποιες ομάδες πληθυσμού (συνήθως αυτές που το έχουν περισσότερο ανάγκη) δεν μπορούν να τραφούν. Ακόμα κι αν δεν ήταν άμεσα τρόφιμα, το γεγονός ότι χρησιμοποιείται γη για την παραγωγή τους είναι αρκετό. Κι όχι πως υπάρχει μικρή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Το κυνήγι της μεγαλύτερης στρεμματικής απόδοσης (άρα και του μικρότερου κόστους) είναι μεγάλο και η χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων εντονότερη.

Δεν ξέρω ποια είναι η λύση για το μέλλον. Είμαι όμως πολύ επιφυλακτικός για τέτοιες εναλλακτικές μορφές παραγωγής καυσίμων. Μου θυμίζει το παιχνίδι της γάτας με την ουρά της: όσο και να την κυνηγάει, δεν θα μπορέσει να την πιάσει.