Η τσίκνα που ανεβαίνει στο βάθος, χαρακτηριστική.
Ε, αυτό το μπλογκ πια έχει αποκτήσει διεθνές ενδιαφέρον και κύρος. Είναι να μη γράψει κάτι, αμέσως τα διεθνή μέσα να το αναμεταδώσουν ή να το υποστηρίξουν ή να το πολεμήσουν. Έγραφα στις 25 του Μάη πως είχα την αίσθηση πως οι Γερμανοί δουλεύουν λιγότερο από τους Έλληνες. Και πως δεν έχω αριθμητικά στοιχεία. Τσουπ: από τη Γαλλία έρχεται η υποστήριξη. Να νούμερα, να στοιχεία δίκιο έχεις μου λέει. Κι εκείνη η μικρή πύλη του ίντερνετ στην Ελλάδα, η πώς τη λένε; Ιν νομίζω, άντε να το αναμεταδώσει (αποφεύγοντας να αναφέρει η ζηλιάρα πώς και από πού ξεκίνησε αυτό). Το γράφω εδώ και το μαθαίνει η Μπιλντ οπότε τι; να μείνει πίσω; Βγάζει ανακοίνωση που με κατακεραυνώνει (πάλι ξεχνά να αναφέρει πώς και γιατί τα γράφει αυτά) και "αποδεικνύει" ότι όλ' αυτά είναι άδικα! Οι Γερμανοί δουλεύουν με το παραπάνω! 40,4 ώρες τη βδομάδα με δεύτερους τους Έλληνες με 39,7 και πάμε κατεβαίνοντας.
Μαγαζάκια για φαγητό και μουσικές σκηνές. Επίσημες ή όχι δεν έχει σημασία.
Την Δευτέρα το πρωί, πηγαίνοντας για το σχολείο βλέπω στο σταθμό της Στουτγάρδης, σ' ένα φωτεινό πίνακα τον τίτλο, αλλά δεν πρόλαβα να διαβάσω το κείμενο, βιαζόμουνα κιόλας. Βλέπετε, το ότι το έγραψε η Μπιλντ δε ήταν αρκετό. Η ζημιά που είχε κάνει στο ηθικό των Γερμανών το μπλογκ αυτό ήταν τρομερά μεγάλη κι έτσι μετά από ολονύκτιες συνεδριάσεις της κυβέρνησης υπό την προεδρία της κας Μέρκελ αποφασίστηκε ως ένα ελάχιστο μέτρο να πληροφορήσουν τους κατοίκους αυτής της χώρας πως οι πληροφορίες μου δεν είναι έγκυρες, κι ότι οι προτροπές προς τους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο είχαν βάση. Χρειάζεται μισή ώρα δουλειά τη βδομάδα επιπλέον για να φτάσουμε τους Γερμανούς.
Συμμετείχαν κάθε είδους οργανώσεις: για τα δελφίνια, τις φάλαινες, τις αδέσποτες γάτες της Τουρκίας(!), τις αρκούδες κλπ. Επίσης κομμάτια του δρόμου διαμορφωμένα για αθλοπαιδιές: μπάσκετ, σκέητ, ρόλερ και ότι άλλο σκέφτηκαν.
Εκείνο όμως που δεν είπαν ούτε έγραψαν είναι πού έγινε η στατιστική αυτή. Με τίποτα δεν πιστεύω πως αναφέρεται στο Μόναχο. Εδώ τα πανηγύρια τελειωμό δεν έχουν. Πέρυσι δεν τους βγήκαν αρκετά πανηγύρια κι έτσι γιορτάστηκαν τα 852 χρόνια από την ίδρυση της πόλης. Φέτος δεν υπήρχε ανάγκη για τα 853. Ο Ιούνης καλύφθηκε από εκδηλώσεις. Κάθε Σαββατοκύριακο έχει μερικές. Ας πούμε το περασμένο είχε "στράσενφεστ". Γιορτές του δρόμου θα τις λέγαμε.
Και μιας και προβλεπόταν μεγάλη συμμετοχή του κόσμου και για να διευκολύνεται η μπιροκατανάλωση, στήθηκαν μερικές χημικές τουαλέτες πέρα δώθε. Όχι μια και δυο. Κι αυτό σε δρόμο ανάμεσα σε μαγαζιά. Όχι όπως στη Μυτιλήνη που στήνουνε κοτζάμ θέατρο στο κάστρο όπου κόβουν 300, 500, 600 εισιτήρια και δεν υπάρχει μια τουαλέτα (ούτε κανονική γιατί απαγορεύει, λέει, η αρχαιολογική, που όμως δεν απαγορεύει την καντίνα, ούτε χημική) κι όποιος χρειαστεί τρέχει μέσα στα πεύκα!!! Στην άλλη φωτογραφία κοσμήματα σε απομίμηση σοκολάτας!
Σ' ένα κομμάτι του δρόμου από την Οντέονσπλατς μέχρι τη Μύνχνερ Φράιχαϊτ (περίπου 2 χιλιόμετρα και κάτι) είχε στηθεί ένα (ακόμα) πανηγύρι. Το πήραμε χαμπάρι από τύχη. Είχαμε κανονίσει να βγούμε για καφέ με τη Μαρία (όχι τη γυναίκα μου, εντάξει, αυτή θα ήταν σίγουρα, αλλά και μια άλλη, συνάδελφο). Επειδή ήταν αργούτσικα όταν το κουβεντιάζαμε (γύρω στις 7) δίνουμε ραντεβού στην Οντέονσπλατς για να πάμε στο "Ταμπόζι" που, όπως έχω αναφέρει και παλιότερα, είναι από τα λίγα μαγαζιά που μένουν ανοιχτά μέχρι αργά. Τα άλλα κλείνουν στις 8 τα περισσότερα και κάτι λίγα που μένουν πάνε το πολύ μέχρι τις 10! Φτάνουμε στην πλατεία και τι να δούμε. Πανηγύρι.
Ένα κομμάτι είχε καλυφθεί με άμμο και μετατράπηκε σε παραλία! Με τις σεζ λονγκ και όλα τα απαραίτητα. Παρουσιάστηκαν διάφορες προτάσεις για πράσινη ενέργεια. Από ηλιακές κυρίως λύσεις για αυτοκίνητα ή ακόμα και για μαγείρεμα όπως εδώ.
Ε, αλλάξαμε κι εμείς τον καφέ με μπίρες, το διασκεδάσαμε όσο μπορούσαμε, κάναμε και μια βόλτα να πάρουμε μια γεύση από τα τεκταινόμενα της πόλης. Κι επειδή ήταν βράδυ και δεν μπορούσαμε να δούμε πολλά, το επαναλάβαμε και το απόγευμα της Κυριακής. Και τι δεν είχε ο μπαξές. Απ' όλα κι από λίγα. Όπως συνήθως μπόλικα μαγαζάκια με φαγητά και μπίρες (είδα τρεις - τέσσερις Μοναχέζικες μάρκες, δυο - τρεις από λίγω παρά έξω, αλλά και Κορώνα και την Ιρλανδέζικη Γκίνες) αλλά και άλλα ενημερωτικά, κυρίως για την οικολογία.
Κουκλοθέατρο και παρουσίαση μασάζ. Υπήρχαν δυο τρία μασαζίδικα που μπορούσες να δοκιμάσεις και επί τόπου τις υπηρεσίες τους. Και για την σωματική ευεξία υπήρχαν και στέκια από γυμναστήρια της πόλης.
Όχι πως τελειώσαν οι εκδηλώσεις. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Μονάχου. Αλλά υπάρχουν κι οι άλλοι δήμοι ένα γύρω. Ή ακόμα οι εκδηλώσεις συλλόγων κλπ που δεν περιλαμβάνονται. Π.χ. το τελευταίο Σαββατοκύριακο του μήνα (ή είναι μόνο την Κυριακή - δεν θυμάμαι) έχει Ελληνική παρουσία που δεν φαίνεται στο πρόγραμμα.
Ενώσεις ποδηλατιστών και καταστήματα εξειδικευμένα στο ποδήλατο, αλλά και χώρος για τους μικρούς φίλους όπου έμπειρο προσωπικό βοηθούσε να μάθουν να κάνουν "ποδήλατο" με μια ρόδα ή να στέκονται στη μπάλα ή να κάνουν τους ζογκλέρ ή να κρέμονται από ένα καλώδιο (με αυστηρά μέτρα ασφαλείας) και τι άλλο να πρωτοθυμηθώ.
Να σημειώσω εδώ πως από σήμερα και για τις επόμενες δυο βδομάδες ξεκινάμε διακοπές στα σχολεία. Ακολουθώντας το βαυαρικό πρόγραμμα σχολικών διακοπών (και στη Βάδη το ίδιο κάνουμε αυτό το διάστημα) θα κλείσουμε για λίγο (διακοπές της Πεντηκοστής ονομάζονται). Βέβαια μετά θα δουλεύουμε όλον τον Ιούλιο, αλλά αν τα βάλουμε κάτω και τα προσθέσουμε ο συνολικός αριθμός ημερών λειτουργίας των σχολείων ανάμεσα στην Ελλάδα και εδώ, μία η άλλη θα βγούνε. Αλλά στην Ελλάδα έχουμε μεγάλα διαστήματα με εξετάσεις. Και τις μέρες των εξετάσεων, δεν ξέρω για ποιο λόγο, δεν τις μετράμε σαν μέρες σχολείου. Κι έτσι φαίνεται σαν να δουλεύουν τα σχολεία λιγότερο. Ενώ εδώ όπως ξαναέγραψα οι όποιες εξετάσεις γίνονται παράλληλα με τα μαθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου