Μούρναου

Το Μούρναου (Murnau am Staffelsee) είναι ένα χωριό 12 χιλιάδων κατοίκων στις Βαυαρικές Άλπεις. Πολύ κοντά στο Όμπεραμαργάου αλλά από τη μεριά του βουνού. Έχει δίπλα του μια λίμνη, την Στάφελζεε (αυτό περιγράφει το -πλήρες- γερμανικό του όνομα). Για να πω την αλήθεια, δεν θα προγραμματίζαμε εκδρομή σ' αυτό, μιας και δεν είχαμε ακούσει κάτι. Αλλά μιας και βρισκόμασταν εδώ δίπλα στο Όμπεραμεργκάου και μιας και είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας και μιας και κάθε φορά που πηγαίναμε στο Γκάρμις περνάγαμε με το τρένο από 'δω και τ' όνομά του μας ήταν οικείο, ε, είπαμε να κάνουμε μια επίσκεψη - στάση και σ' αυτό.

Όπως έγραψα παραπάνω το Μούρναου είναι ένα Αλπικό χωριό κοντά σε μια λίμνη. Γενικά με το υγρό στοιχείο έχω καλές σχέσεις κι ένα απ' τα πράγματα που μου λείπουνε κάμποσα χρόνια τώρα που κατοικώ σε μεσογειακά μέρη είναι το νερό σε τέτοιες ποσότητες που να μπορεί ν' ανοίξει το μάτι. Μπορεί στο χωριό μου θάλασσα να μην βλέπουμε όμως την έβλεπα τόσο όταν επισκεπτόμουν τη γιαγιά μου (απ' την πλευρά του πατέρα μου) όσο και αργότερα όταν άρχισα να πηγαίνω στο Γυμνάσιο. Αλλά και τα καλοκαίρια όλο και κατεβαίναμε για κάνα μπάνιο. Η Μαρία απ' την άλλη, λιμανίσια, Πειραιώτισα, είναι. Έτσι, όταν βρούμε νερό σπεύδουμε να το χαρούμε. Έτσι κι εδώ. Για το Μούρναου ξεκινήσαμε, είδαμε την πινακίδα που έστελνε προς τη λίμνη και στρίψαμε να πιούμε τον καφέ μας δίπλα της. Πήραμε έναν καφέ από το παρακείμενο καφεζυθεστιατόριο, τον απολαύσαμε στα παγκάκια δίπλα στο νερό (με τα γυάλινα φλιτζάνια στο παγκάκι μου φάνηκε τελείως κουλό) και τραβήξαμε προς το χωριό. Που μπορεί να μην φαίνεται με την πρώτη ματιά πως πρόκειται για αγροτική περιοχή, όμως η γελάδα δίπλα στο σπίτι το υπενθυμίζει.

Ποδήλατα. Το ένα παλαιοπαμπάλαιο. Τη φωτογραφία την τράβηξα μιας και δεν έχω συχνά την ευκαιρία να βλέπω τέτοια ποδήλατα. Εντάξει, οι Γερμανοί δεν κυκλοφορούνε με το τελευταίο μοντέλο (εξάλλου με τόσα ποδήλατα θα ήταν αστείο να τα άλλαζαν κάθε λίγο) αλλά τέτοια σπάνια βλέπω. Στην επόμενη μ' άρεσε ο τρόπος που είχαν βρει για αν στηρίζουν τα ποδήλατα. Αγροτική περιοχή, με ξύλα μπόλικα διαθέσιμα, πήραν ένα κορμό, χάραξαν τις κατάλληλες εγκοπές και έτοιμος να υποδεχθεί τα ποδήλατα των επισκεπτών.

Όπως έχω ξαναγράψει την ώρα δεν την χάνεις εδώ μιας και αν δεν έχεις ρολόι κάπου θα βρεις ένα. Μερικές φορές ηλιακό. Και δείχνει σωστά την ώρα, άσχετα αν οι άνθρωποι έχουν αλλάξει τη μέτρησή της. Η ώρα ήταν 18:30, θερινή ώρα, όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία. Δείχνει 17:30 αλλά όταν φτιάχτηκε το ρολόι και βαθμονομήθηκε μάλλον δεν είχε βρεθεί η πατέντα με τη θερινή ώρα.
Το χωριό έδωσε πολλούς στρατιώτες για το Γ' Ράιχ. Δεν έτυχα σε άλλο μέρος που να έχουν αφιέρωμα σ' αυτούς. Συνήθως ένα μνημείο γενικά για τα θύματα του πολέμου και τέλος. Εδώ οι πλάκες αναφέρουν τα ονόματα όλων των νεκρών αναλυτικά και καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος μπροστά από το νεκροταφείο.

Στην αρχή σκεφτήκαμε πως τσάμπα η στάση. Μέχρι που φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο του χωριού κι ανακαλύψαμε πως έχει κι εδώ πράγματα να δεις. Π.χ. η θέα των βουνών που ξεπροβάλλουν πίσω από τα καλοδιατηρημένα σπίτια.

Κάποιες τοιχογραφίες υπάρχουν κι εδώ. Το Δημαρχείο δεν θα μπορούσε να στερείται. Και δεν ξέρω, αλλά εμένα μου θύμισε βυζαντινή απεικόνιση.

Είναι συνήθεια στα καταστήματα της πέριξ περιοχής (απ' το Σάλτσμπουργκ και το Ίνσμπρουκ μέχρι το Μόναχο) η πινακίδα του καταστήματος να είναι κάθετη στον τοίχο κι όχι παράλληλα μ' αυτόν. Ή να υπάρχουν δυο: μια κλασσική και μια κρεμαστή. Ειδικά στο Σάλτσμπουργκ δεν διανοείται οποιοδήποτε κατάστημα να μην διαθέτει μια τέτοια. Κάποιες είναι τελείως απλές αλλά τις περισσότερες φορές είναι καλοδουλεμένες, κατά κανόνα μεταλλικές, με χρυσές διακοσμήσεις. Και πάντοτε σκεφτόμουνα αν μπορούσε κάποιος να συγκεντρώσει μια φωτογραφική συλλογή που θα τις περιείχε όλες. Μου φαίνεται αδύνατον, ακόμα και για μια μόνο πόλη ή για ένα μόνο χωριό. Εδώ έχουμε δυο απ' αυτές. Στην πρώτη πρόκειται για ιατρείο. Προφανώς συστεγάζονται δυο ειδικότητες, ένας οδοντογιατρός κι ένας οφθαλμίατρος, αφού έχει ένα δόντι κι ένα μάτι. Όμως εκτός απ' το μάτι έχει κι ένα ζευγάρι γυαλιά τα οποία κάποιοι τα πλένουν!
Η δεύτερη πινακίδα ανήκει στην τοπική ζυθοποιεία (μπιραρία). Εδώ λοιπόν υπάρχουν τα σύνεργα που απαιτούνται για την παρασκευή της μπίρας!

Καιρός να κλείνω και με το Μούρναου. Ένα ακόμα πλουμιστό κτίριο κι ένα συντριβάνι, μόνο που το τελευταίο δεν λειτουργεί ακόμα, παρόλο που είμαστε στα μέσα Απρίλη!