Λονδίνο - Λεωφορεία

Το Λονδίνο είναι μουντό και γκρίζο τις περισσότερες ώρες. Κι έτσι οι Λονδρέζοι βρήκαν τρόπο να σπάνε τη μουντάδα βάζοντάς της έντονο κόκκινο χρώμα. Το έβαλαν στα ταχυδρομικά κουτιά, αλλά πόσα τέτοια να υπάρχουν; Το έβαλαν και στους τηλεφωνικούς θαλάμους αλλά πάλι δεν έφτανε. Το πρόσθεσαν στα λεωφορεία τους και γέμισαν οι δρόμοι κι απόκτησαν ένα έντονο αλλά και χαρακτηριστικό στυλ (έτσι κι αλλιώς οι Εγγλέζοι πάντα θέλουν να ξεχωρίζουν). Στην πάνω φωτογραφία ένα απ' τα παλιά λεωφορεία, τα λίγα που έχουν μείνει (τα περισσότερα στη γραμμή 9 προς την πλατεία Τραφάλγκαρ απ' ότι είδα), απ' αυτά που δεν είχαν πόρτα αλλά έμπαινες ή έβγαινες χωρίς πρόβλημα όταν έκοβε ταχύτητα το λεωφορείο!

Τα λεωφορεία εδώ αναπτύχθηκαν καθ' ύψος και όχι κατά μήκος. Είναι σχεδόν όλα διώροφα. Αιτία οι στενοί δρόμοι. Πού να μπορέσει να κυκλοφορήσει ένα μακρύ διπλό λεωφορείο με τα 18 του μέτρα (όχι γιάρδες! αν και μικρή διαφορά βγαίνει). Το ότι χωρούν κι αυτά είναι θαύμα. Γενικά οι δρόμοι είναι διπλής κυκλοφορίας κι όταν ένα λεωφορείο μπαίνει στο δρόμο αυτοί που πάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση προσπαθούν να βρουν μια εσοχή απ' τα παρκαρισμένα για να χωθούν. Και δεν είναι παράξενο να περιμένει το λεωφορείο στη διασταύρωση ν' ανοίξει οι δρόμος για να χωθεί προς τα μέσα! Σκεφτείτε να ήταν διπλό σε μήκος!

Το δεύτερο επίπεδο έχει τα καλά του. Αν καθίσεις μπροστά έχεις μια υπέροχη θέα, και είναι ένας εύκολος τρόπος για τους τουρίστες να γνωρίσουν την πόλη. Βέβαια, δεν υπάρχει ξεναγός. Έχει όμως και τα κακά του. Γιατί αρκετός χώρος χρησιμοποιείται για τη σκάλα. Που είναι στενή κι έτσι αν είσαι αρκετά ευτραφής δυσκολεύεσαι. Αλλά και γι' αυτό υπάρχει λύση. Κάθεσαι στο κάτω πάτωμα. Μαζί μ' αυτούς που λόγω κινητικών προβλημάτων μετακινούνται με καροτσάκια (όχι πως είδαμε και πολλούς).

Γραμμές λεωφορείων υπάρχουν πολλές. Στις προηγούμενες επισκέψεις μου στην πόλη μετακινήθηκα μόνο με το μετρό κι έτσι δεν είχα καταλάβει πόσες πολλές λεωφορειακές γραμμές υπάρχουν. Οι στάσεις για να ξεχωρίζουν εκτός από το όνομά τους έχουν και ένα επιπλέον διακριτικό: γράμμα ή συνδυασμό γραμμάτων ή αριθμό. Γιατί για παράδειγμα στάση "Baker Street" υπάρχει 5 - 6 φορές. Σε ποια ακριβώς πρέπει να σταθείς για να βρεις το λεωφορείο που θέλεις προς την κατεύθυνση που το θέλεις; Στις πληροφορίες αναφέρεται εκτός από τη στάση και το σχετικό γράμμα. Κι όποια στάση απ' την ευρύτερη ομάδα βρεις (συνήθως δεν είναι μ' ένα όνομα όλες, αλλά τα γράμματα μοιράζονται σε μια περιοχή) έχει κι ένα χάρτη που δείχνει πού βρίσκονται οι υπόλοιπες.

Για την κίνηση των λεωφορείων υπάρχουν οι ειδικές λουρίδες στις οποίες εκτός από τα λεωφορεία τελευταία επιτρέπονται και τα ποδήλατα ενώ σε κάποιες περιοχές και τα ταξί. Όμως η χρήση τους δεν είναι γενικευμένη. Μόνο στους μεγάλους δρόμους υπάρχουν. Είπαμε. Υπάρχουν και τα στενά όπου τα πράγματα είναι δύσκολα (μ' αποτέλεσμα να είναι πολύ σχετικές οι προβλεπόμενες ώρες διέλευσης που αναγράφονται στις στάσεις). Κάλλιο στην Ελλάδα που δεν έχει και πολλή λεπτομέρεια (δηλ. και στο Λονδίνο την ψιλοαποφεύγουν. Αφού δεν θα είναι συνεπείς γιατί να τη γράφουν και να εκτίθενται).

Λονδίνο λοιπόν. Είπαμε να βγάλουμε και μια φωτογραφία μπροστά στο Μπιγκ Μπεν. Δεν το βλέπετε; Τι να γίνει; Δώσαμε τη μηχανή σε μια πιτσιρίκα που ήταν εκεί να μας τραβήξει. Κι όταν μας την έδωσε είπε όλο καμάρι: "Βλέπετε, έβαλα και φόντο το λεωφορείο". Καταλαβαίνει εύκολα κανείς τι απ' τα δυο της έκανε μεγαλύτερη εντύπωση.