Παντούφλες

Στο χωριό μου, πάντα όταν πηγαίναμε σ' ένα σπίτι, βγάζαμε τα παπούτσια μας. Δεν συνηθιζόταν ν' ανέβει κάποιος με τα παπούτσια πάνω (τα σπίτια είναι δίπατα). Κι αυτό για να μην λερώσουν τα διάφορα που ήταν στρωμένο το σπίτι. Αλλά αυτό είχε το τίμημά του: Ήμασταν ξυπόλητοι όση ώρα διαρκούσε η επίσκεψη. Φεύγοντας από το χωριό, τη συνήθεια αυτή τη ξέχασα. Τόσο μάλιστα που όταν μου ζήτησε μια ξαδέρφη μου να πάω σπίτι της να της φτιάξω κάτι στον υπολογιστή της, καλοκαίρι ήτανε, μπήκα μέσα με τη σαγιονάρα. Δεν μου είπε τίποτα, αλλά το σχολίασε αργότερα στη μάνα μου.

Φεύγοντας από το χωριό τη συνήθεια αυτή την ξέχασα. Μόνο όταν κάποια στιγμή βρέθηκα στην Τουρκία και πήγα επίσκεψη σ' ένα σπίτι τότε την ξανασυνάντησα. Με το που πήγαμε μας υπέδειξαν να βγάλουμε τα παπούτσια μας και μας έδωσαν να βάλουμε παντούφλες. Κι είχαν μια μεγάλη γκάμα από μεγέθη και αρκετές για όσους επισκέπτες θα εμφανίζονταν. Και μου είχε κάνει εντύπωση τότε.

Στη Γερμανία συνάντησα αρκετές φορές - ειδικά τέτοιες εποχές φθινόπωρο προς χειμώνα - σε μαγαζιά να πουλάνε παντούφλες για φιλοξενούμενους όπως τις περιγράφουν. Είναι σετ με μερικά ζευγάρια διαφόρων μεγεθών, που δεν είναι για καθημερινή χρήση (δεν αντέχουν σε πολλά, ούτε είναι πρώτης ποιότητας). Τις περισσότερες φορές είναι σε μια θήκη σαν μεγάλη παντούφλα. Τις είχα δει, μου άρεσε η ιδέα, είχα πάρει κι αρκετά σετ για μένα ή για δώρο (και στην ξαδέρφη μου που λέγαμε παραπάνω), αλλά δεν είχα συνδέσει την παρουσία τους με τις συνήθειες των ανθρώπων εδώ. Μόνο τώρα τελευταία με τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στα υδραυλικά και ήρθαν στο σπίτι γείτονες για να δουν τι γίνεται (προφανώς όχι τα μαστόρια) και δεν ήθελαν να μπουν αν δεν έβγαζαν τα παπούτσια τους. Τότε κατάλαβα λοιπόν πως η συνήθεια αυτή δεν είναι ούτε μόνο για το χωριό (μου) ούτε μόνο των μουσουλμάνων. Είναι θέμα καθαριότητας κι είναι αρκετά κοινή.