Ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα

Ένα απόσπασμα από το "Μεγάλο μας Τσίρκο". Είναι η αρχή από το 9ο κομμάτι του δίσκου "Το Σύνταγμα - 3 του Σεπτέμβρη". Ως γνωστόν αποτελεί τη μουσική από το αντίστοιχο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η συζήτηση αφορά το αιτούμενο σύνταγμα και συζητούν οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων: να έχουν (οι Έλληνες) σύνταγμα ή να μην έχουν. Κι εκεί υπάρχει η καταπληκτική ιδέα: να έχουν χωρίς αν έχουν!!! Εφαρμοστέα ακόμα και στις μέρες μας. Αλλά το θέμα που επέλεξα για σήμερα είναι οι ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα.

Πάσα ομοιότητα με τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν και μας φέρονται οι κυβερνώντες μας ΔΕΝ είναι συμπτωματική. Παίρνουν μέτρα κι άλλα μέτρα και όσο περιμένουμε τα επόμενα καρτερικά, αυτά θα έρχονται. Μόνο αν πούμε "σώνει πια, δεν πάει άλλο" (αλλά πραγματικά να το πούμε και να το εννοούμε) μόνο τότε θα σταματήσει ο κατήφορος και το στρίμωγμα. Επίσης, οι θεωρίες πως εμείς φταίμε για τη σημερινή κρίση (με ή χωρίς εισαγωγικά) ενώ αυτοί που μας έφτασαν εδώ μένουν στο απυρόβλητο. Οι ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα είναι νομίζω διδακτικές κι έτσι σήμερα είπα να βάλω μερικές.

Κάποτε ένας χωρικός πήγε στον Ναστραντίν Χότζα και του παραπονέθηκε ότι το σπίτι του ήταν πολύ μικρό, μέσα ζούσε αυτός, η γυναίκα του, τα παιδιά τους καθώς και τα πεθερικά του και δεν χωρούσαν.
- Σκύλο έχεις;
τον ρώτησε ο Χότζας. και στην καταφατική τους απάντησε τον  προέτρεψε να βάλει και τον σκύλο στο σπίτι και να επιστρέψει μετά από μια βδομάδα. Περνάει η βδομάδα και ξαναπάει ο χωρικός για να του παραπονεθεί πάλι ότι τώρα η κατάσταση έγινε χειρότερη.
- Βάλε μέσα και την κατσίκα κι έλα σε μια βδομάδα να με δεις, του απαντάει ο Χότζας.
Στη βδομάδα πάνω ξαναπάει ο χωρικός για να του πει ότι κοντεύουν να σκάσουν...
- Βάλε μέσα και τις κότες κι έλα σε μια βδομάδα, του απαντά ο σοφός Χότζας.
Ποια βδομάδα. Την άλλη μέρα πάει πάλι ο χωρικός σε κατάσταση απελπισίας...
- Αμάν Χότζα μου, δεν χωράμε, ούτε να σταθούμε δεν μπορούμε, είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον είναι και οι κότες που όλο μέσα στα πόδια μας τριγυρνάνε, του λέει.
- Καλά. Βγάλε έξω τις κότες κι έλα σε μια βδομάδα.
Πάει στη βδομάδα πάνω ο χωρικός...
- Λίγο καλύτερα τα πράγματα, αλλά ακόμα πολύ στενάχωρα είμαστε...
- Βγάλε έξω και την κατσίκα κι έλα σε μια βδομάδα, απαντά ο Χότζας.
Φεύγει ο χωρικός, γυρνάει στη βδομάδα...
- Καλύτερα είμαστε Χότζα μου, αλλά ο σκύλος το βράδυ, δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε. Μήπως γίνεται...
- Εντάξει μωρέ, βγάλε έξω τον σκύλο , δεν πειράζει, τον προτρέπει ο Χότζας.
Φεύγει ο χωρικός και χάνεται. Κάποια στιγμή τον βλέπει ο Χότζας στην αγορά.
- Ε, τι γίνεται; Πώς τα πάτε; Είναι ποιο άνετα τώρα στο σπίτι;" τον ρωτάει.
- Να είσαι καλά αφέντη μου, απαντά ο χωρικός. Χάρη στις σοφές συμβουλές σου τώρα ζούμε επιτέλοςυ σαν άνθρωποι!!!

Κι ακόμα μία:
Γυρνώντας από ένα ταξίδι ο Νασρεντίν με την σύζυγό του, ανακαλύπτουν ότι τους έχουν ανοίξει το σπίτι και τους έχουν κλέψει. Η γυναίκα του ήταν κατηγορηματική:
- Το λάθος είναι δικό σου. Θα έπρεπε να βεβαιωθείς πριν φύγουμε, ότι το σπίτι είναι κλειδωμένο.
- Δεν έκλεισες καλά τα παράθυρα, λέει κάποιος από τους γείτονες που έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει.
- Δεν το περίμενες αυτό; είπε κάποιος άλλος.
- Οι κλειδαριές ήταν ελαττωματικές και δεν τις αντικατέστησες, πρόσθεσε ένας άλλος.
- Μια στιγμή! τους διέκοψε ο Νασρεντίν. Δηλαδή ο μοναδικός υπεύθυνος είμαι εγώ κατά την γνώμη σας;
- Εμ ποιος άλλος; απάντησαν αυτοί.
- Τι θα λέγατε για τους κλέφτες; Αυτοί είναι εντελώς αθώοι; είπε ο Νασρεντίν.

Και μια τρίτη:
Ο Σουλτάνος λέει στον Χότζα που ήταν σύμβουλος του: «Έχω κάνει τάμα να χτίσω ένα τζαμί. Αλλά από πού θα βρούμε τα λεφτά.»
- Να πάρουμε την ετήσια φορολογία της Προύσας.
- Μα τι λες Χότζα! Τόσα λεφτά για ένα τζαμί;
- Ναι, Πατισάχ μου, και θα στο αποδείξω αν μου δώσεις 100 λίρες.
Ο Χότζας παίρνει τις λίρες και φωνάζει τον γραμματέα του σουλτάνου
«Πάρε αυτές τις 50 λίρες και δώστες στον ζητιάνο εκεί απέναντι από το παλάτι, εκ μέρους του Σουλτάνου» του λέει.
Ο γραμματέας φωνάζει τον κλητήρα και του λέει: «Πάρε αυτές τις 25 λίρες και δώστες στον ζητιάνο εκεί απέναντι από το παλάτι, εκ μέρους του Σουλτάνου.»
Ο κλητήρας καλεί αντίστοιχα τον φρουρό της πύλης που, για να μην αφήσει το πόστο του, αναθέτει την παράδοση (μετά την ανάλογη αφαίμαξη) σε κάποιο περαστικό.
Την άλλη μέρα που ο Σουλτάνος βγήκε με τον Χότζα για σεργιάνι, ο ζητιάνος άρχισε τους τεμενάδες: «ο Θεός να σε ευλογεί Πατισάχ μου. Με τις 5 λίρες που μου έστειλες φάγαμε επιτέλους ανθρωπινό φαγητό εγώ και η οικογένειά μου».
Λέει τότε ο Χότζας στο Σουλτάνο
- Από το παλάτι μέχρι απέναντι απ’ τις 100 λίρες έμειναν οι 5, φαντάσου πόσες θα μείνουν από την Προύσα μέχρι την Πόλη.