Άμστερνταμ Συνέχεια

Αρκετά είπα χθες για το Άμστερνταμ, έχω γράψει και για τις συγκοινωνίες του, αλλά έχω μερικές φωτογραφίες ακόμα και λέω να τις παρουσιάσω σήμερα. Μια πρώτη φωτογραφία από κεντρικό δρόμο, απέναντι από το Δημαρχείο. Κόσμος πάει κι έρχεται.

Πολλά κανάλια, στο Άμστερνταμ αλλά κυρίως ο ποταμός Άμστελ που διαρρέει την πόλη (κι από 'δω τόσο το όνομα της πόλης όσο και της πασίγνωστης στην Ελλάδα μπίρας). Ιδού λοιπόν κάποιες φωτογραφίες του. Αυτές έχουν τραβηχτεί απ' τη στεριά ενώ αρκετές χθεσινές ήταν απ' τη βόλτα με το καραβάκι!

Η γέφυρα Μagere Brug απ΄αυτές που ανοίγουν και που μου έγραφε η Πένη (όχι δεν ήμασταν τυχεροί να τη δούμε ν' ανοιγοκλείνει). Έριχνε και ψιλόβροχο εκείνη τη μέρα. Κυκλοφορούσαμε με αδιάβροχα, η φωτογραφική μηχανή από κάτω, να βρεθεί μια στεγνή γωνιά να τραβήξουμε καμιά φωτογραφία και πάμε παρακάτω. Παρακάτρω λοιπόν πέσαμε στο παζάρι που περιέγραφαν οι οδηγίες.

Περίεργο μεν, αληθινό δε: δίπλα σ' ένα κανάλι συναντήσαμε πολλές ελιές φυτεμένες σε γλάστρες. Και ως μεσόγειοι συγκινηθήκαμε δεόντως. Στη άλλη φωτογραφία είναι ένας απ' τις πολλούς στύλους που υπάρχουν για να σε κατευθύνουν προς τα αξιοθέατα. Παρατηρήστε πως στην κορυφή του υπάρχει το σήμα της πόλης, αυτό με τα τρία Χ που λέγαμε.

Το οκτάγωνο πυργωτό κτίριο της καινούριας αγοράς. Στην άλλη φωτογραφία μια άποψη του δρόμου του έρωτα (της περιοχής με τα κόκκινα φώτα ντε) αυτή τη φορά μέρα. Νομίζω ότι χάνει πολύ.

Οude kerk, η παλιά εκκλησία (μητρόπολη) του Άμστερνταμ στο βάθος ενώ μπροστά περνάει ένα καραβάκι μιας απ' τις πολλές εταιρίες που οργανώνουν βόλτες στα κανάλια μιας ώρας ή και περισσότερο. Η εκκλησία πάντως είναι επιβλητική και εντυπωσιακή εξωτερικά, δεν αποφασίσαμε όμως να δώσουμε το (μικρό σχετικά) εισιτήριο που χρειαζόταν για να τη δούμε και εσωτερικά. Στην άλλη φωτογραφία μια ακόμα άποψη από τα κτίρια της πόλης.

Το Άμστερνταμ είναι γνωστό για τις ελευθερίες που παρέχει στους κατοίκους και τους επισκέπτες του. Η περιοχή με τα κόκκινα φώτα είναι μία απ' αυτές. Κι όταν είσαι στην περιοχή του (πληρωμένου) έρωτα υπάρχουν και διάφορα σχετικά αξεσουάρ. Εξειδικευμένα καταστήματα πουλάνε από ερωτικά βοηθήματα μέχρι προφυλακτικά σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών. Ο καθένας μπορεί να βρει αυτό που του ταιριάζει. Όμως το Άμστερνταμ δίνει τη δυνατότητα να κινούνται και άνθρωποι που η φύση τους στέρησε ή τους περιόρισε αυτή τη δυνατότητα. Κι αν στο Μόναχο (και γενικότερα στη Γερμανία) αυτό το πετυχαίνουν με τα αναπηρικά καροτσάκια (που διευκολύνονται παντού στο να έχουν πρόσβαση), εδώ υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένα αυτοκινητάκια. Μικρά για να παίρνουν ένα άτομο με κινητικές δυσκολίες ή και το συνοδό του και μια μεγάλη πόρτα πίσω για να μπαίνει το καροτσάκι. Κυκλοφορούν τόσο στο δρόμο όσο και στους ποδηλατόδρομους. Άλλος ένας λόγος που οι τελευταίοι είναι κίνδυνος θάνατος αν ξεχαστεί πεζός και μπει σ' αυτούς!

Το δημαρχείο και το μουσείο της Μαντάμ Τυσσώ. Τι, αυτό το τελευταίο βρίσκεται στο Λονδίνο; Βεβαίως, εκεί είναι τα κεντρικά αλλά έχει κι ένα "υποκατάστημα" στο Άμστερνταμ (και νομίζω ανοίγει και στη Βιέννη).

Η μπίρα Άμστελ αλλά και η Χάινεκεν έχουν την καταγωγή τους εδώ. Εδώ γίνεται και το μεγαλύτερο παζάρι διαμαντιών στον κόσμο. Υπάρχουν σχετικά καταστήματα σε πολλές μεριές πέρα απ' τις δημοπρασίες που γίνονται. Αλλά με το να γυρίζουμε και να φωτογραφίζουμε όλη μέρα, ξεχάσαμε ν' αγοράσουμε μερικά. Δεν μας το θύμισαν κι οι οδηγίες...

Άποψη από τη νέα πόλη, την πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο. Σύγχρονες πολυκατοικίες, με μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους βέβαια, αλλά τυπικές και απρόσωπες. Κι ένα κινέζικο εστιατόριο - παγόδα, λίγο πιο πέρα απ' το σταθμό.

Το ότι υπάρχουν πολλά ποδήλατα, το ότι ενθαρρύνεται η χρήση τους δεν σημαίνει πως μπορούν να σταθμεύουν οπουδήποτε. Υπάρχουν περιορισμοί στο που μπορείς να κλειδώσεις το ποδηλατάκι σου. Κι όπως φαίνεται χαρακτηριστικά, όλοι (δεν) σέβονται αυτούς τους περιορισμούς! Στην άλλη φωτογραφία, εξωτερική άποψη του μουσείου Νέμο. Με σχήμα πλοίου, μιλάει για τη ναυτική ιστορία της Ολλανδίας, της παλαίποτε αυτοκράτειρας των θαλασσών. Μπροστά ένα αντίγραφο από τα πλοία της ένδοξης εποχής.

Κάναμε και μια επίσκεψη στο Vondelpark το μεγάλο πάρκο του Άμστερνταμ. Κι εδώ όπως και στη Γερμανία, στην είσοδο υπήρχε η πινακίδα με το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να κάνει κανείς στο πάρκο. Και μια ιδιόμορφη μηχανή, φτιαγμένη από τον ιδιοκτήτη της, προφανώς, με πολλές διακοσμητικές νεκροκεφαλές.

Γνωστό το Άμστερνταμ κι απ' τα κόφι-χάουζ που έχει και που μόνο για καφέ δεν είναι. Είναι καταστήματα στα οποία μπορείς να αγοράσεις (επίσημα και νόμιμα) τη δόση σου για χασισάκι. Παράλληλα υπάρχουν διάφορα αξεσουάρ για να το απολαύσεις: ναργιλέδες, πίπες, τσίκες και πάει λέγοντας. Τα σπίτια που βρίσκονται στα κανάλια, όπως στη Βενετία έτσι κι εδώ έχουν μια είσοδο στη στεριά και μια στο νερό!

Παρέλαση άμαξας με βαρέλια μπίρας. Πού την πετύχαμε; Στο κέντρο από τύχη, την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε στο Άμστερνταμ. Μας έκαναν εντύπωση τα άλογα, μ' εκείνες τις μακριές τρίχες στα πόδια. Ήταν τέλη Απρίλη τότε, κι οι Ολλανδοί ετοιμάζονταν να γιορτάσουν τα γενέθλια της βασίλισσάς τους. Στην τελευταία φωτογραφία μια λεπτομέρεια από τα κάγκελα σε μια πόρτα στο σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι καλοδουλεμένα, με πολλές λεπτομέρειες και σχέδια αλλά επιπλέον με πολλά χρυσωμένα τμήματα!