Για το Νύμφενμπουργκ έχω γράψει το Γενάρη αρκετά. Αλλά επειδή Νύμφενμπουργκ δεν είναι μόνο το παλάτι αλλά και το πάρκο και τα κτίρια που υπάρχουν μέσα σ' αυτό και τα άλλα που υπάρχουν γύρ' απ' το παλάτι και πάει λέγοντας κι επειδή είναι κοντά μας κι η πρόσβαση είναι εύκολη κι επειδή μας αρέσει έχουμε πάει μέχρις εκεί αρκετές φορές και θα πάμε ακόμα κι άλλες. Κι επειδή όταν ξαναπάμε μάλλον θα έχει κι άλλο σημείωμα όπως αυτό, είπα να τα ομαδοποιήσω όλα τα σχετικά σημειώματα κάτω από μια ομώνυμη ετικέτα. Το τελευταίο διάστημα, όταν συζητούσαμε πού να πάμε, η Μαρία πρότεινε μόνιμα το Νύμφενμπουργκ για βόλτα κάπου μέσα στο Μόναχο. Εγώ έλεγα να το αφήσουμε για τον άλλο μήνα, να έχει μπει για τα καλά η άνοιξη και το αναβάλαμε. Αλλά μέχρι πότε; Έτσι την Κυριακή είπα το μεγάλο ναι και κάναμε τη βόλτα μας από κει. Στόχος μας να δούμε το Μονόπτερο (έχει κι εδώ έναν εκτός απ' τους Εγγλέζικους κήπους) και τον "καταρράκτη". Και σήμερα έχω κάποιες φωτογραφίες από εκεί, πριν προλάβουν να παλιώσουν!
Με το που πλησιάσαμε είδαμε πως φάτσα κάρτα είχε σκαλωσιές στο κυρίως κτίριο. Έργα συντήρησης. Μάλλον θα το βάψουνε, να είναι πιο έντονα τα χρώματα που με το χειμώνα και τις βροχές, όσο νάναι, έχουν ξεπλυθεί χώρια που θα έχουν φυτρώσει και βρύα. Πάντως ήδη έχει ξεκινήσει η καινούρια σαιζόν. Από τη μεριά του πάρκου το παλάτι δεν έχει έργα, τα χρυσά φανάρια έχουν μπει στη θέση τους, τα πανσεδάκια έχουν φυτευτεί εδώ και κάμποσες μέρες κι αφού συνήθως εδώ βρέχει, κανένας δεν φροντίζει να τα ποτίσει. Αλλά κάνει αρκετή ζέστη τελευταία, από βροχή λίγη μόνο την περασμένη Δευτέρα και τα καημένα έχουν πέσει.
Τ' αγάλματα έχουν ξεσκεπαστεί, το πήραν απόφαση και στο Μόναχο πως τέρμα ο χειμώνας και οι πάγοι. Ένας λόγος που προσπαθούσα να αναβάλω την επίσκεψη εδώ ήταν για να μπορούμε να δούμε τα αγάλματα κι όχι τα κουτιά τους. Και είναι πάρα πολλά τ' αγάλματα. Αν πω εγώ 30 βάλτε σεις 50. Αφού σκέφτομαι μια φορά να κάτσω και να τα φωτογραφίσω ένα ένα (εντάξει, δεν θα τα ανεβάσω στο μπλογκ). Άλλα αναφέρονται στο δωδεκάθεο ενώ άλλα σε αγίους της Χριστιανικής θρησκείας (μη με ρωτήσετε πώς συνδυάζονται αυτά γιατί, λυπάμαι, αλλά απάντηση δεν έχω).
Στην αρχή προχωρήσαμε προς το Μονόπτερο που βρίσκεται στις όχθες της Μεγαλύτερης Λίμνης (Großer See). Το μεγάλης είναι σχήμα λόγου, αλλά για το πάρκο ναι, είναι η μεγαλύτερη, αφού υπάρχει και μια μικρότερη για να μη μιλήσουμε για τις λιμνούλες των σιντριβανιών. Στην απέναντι όχθη βρίσκεται το Μπάντενμπουργκ (Badenburg) στο οποίο χρωστάμε επίσκεψη (όπως και σε άλλα κτίρια που υπάρχουν διασκορπισμένα στο πάρκο).
Στη λίμνη (τι παράξενο!) υπάρχουν πουλιά που μιας και δεν περνάει πολύς κόσμος από δω αλλά ίσως και γιατί ήταν σχετικά πρωί ήρθαν κοντά για αναζήτηση φαγητού. Ένας κύκνος καμαρωτός που δεν άφηνε τίποτα για τα υπόλοιπα και αγρίευε και έδιωχνε όποιο άλλο πλησίαζε, ενώ οι χήνες με το που πήραν είδηση πως κάτι γίνεται εκεί πέρα έβγαλαν ανακοίνωση. Φωνές, κακό, (αλληλο)κυνηγητό και χαμηλές πτήσεις έδιναν ένα ενδιαφέρον σκηνικό.
Άλλη μια φωτογραφία με τον Μονόπτερο να καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης και μια που να δείχνει το διάκοσμο που υπάρχει στα κιονόκρανα και στην οροφή.
Και συνεχίσαμε προς τον Καταρράκτη. Με το όνομα αυτό είναι γνωστό ένα συντριβάνι με αγάλματα (είπαμε είναι σε αφθονία) που τα νερά δεν πετάγονται προς τα πάνω αλλά πέφτουν απ' το ένα επίπεδο στο χαμηλότερο. Είναι εντυπωσιακό συγκρότημα, είτε το βλέπεις από μακρυά είτε από κοντά.
Ακόμα πιο εντυπωσιακός είναι ο ήχος. Αν είσαι λίγο πιο μακρυά και δεν ξέρεις από πού προέρχεται όλο αυτό το βουητό πιστεύεις πως υπάρχει κάποιος μεγάλος πραγματικός καταρράκτης. Ακούστε τον στο βίντεο.
Ο καταρράκτης αποτελείται από πολλές λιμνούλες που σχηματίζονται και ξεχειλίζουν και τα νερά πέφτουν στην επόμενη. Έχει αρκετό πλάτος και βρίσκεται στην άκρη του καναλιού, έτσι ώστε διακρίνεται από το παλάτι ενώ, αντίστοιχα, αν είσαι εδώ μπορείς να δεις μέχρι το παλάτι.
Το πάρκο που στο βόρειο - ανατολικό του άκρο έχει βοτανικό κήπο, που και σ' αυτόν χρωστάμε επίσκεψη, είναι αρκετά πυκνό. Τόσο που τα δέντρα ασφυκτιούν και συναγωνίζονται ποιο θα ανέβει ψηλότερα να βρει ήλιο! Μερικά κόβονται, αλλά άλλα, καινούρια, ξεφυτρώνουν στη θέση τους κι έτσι δεν αφήνουν καθόλου ελεύθερο χώρο. Και καλά τώρα ακόμα δεν έχουν φυλλώσει όλα. Σε λίγο δεν θα φτάνει ήλιος στο χώμα με τίποτα.
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 12 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου