Πολωνία

Η Πολωνία είναι ένας καλός προορισμός για διακοπές απ' την Ελλάδα, αλλά μάλλον δύσκολος απ' τη Γερμανία. Και εξηγούμαι: Απ' την Ελλάδα μπορείς να φτάσεις αεροπορικώς. Για παράδειγμα με τη LOT, την επίσημη αεροπορική εταιρίας της Πολωνίας, η οποία έχει καλές τιμές. Και μιας και η χώρα δεν έχει συνδεθεί ακόμα με το ευρώ οι τιμές διαμονής είναι αρκετά χαμηλές. Για να πας όμως απ' τη Γερμανία, συνήθως θα το κάνεις οδικώς και αυτή δεν είναι ότι καλύτερο. Θα περιγράψω την εμπειρία μου από το ταξίδι που, όπως έχω ξαναγράψει, έκανα τον Ιούνιο κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Το ταξίδι το είχα προγραμματίσει έτσι κι αλλιώς οδικό. Όπως έγραφα τις προάλλες, ακολούθησα τη διαδρομή μέσω Φρανκφούρτης, όχι της γνωστής, της πρωτεύουσας του ευρώ που βρίσκεται στον ποταμό Μάιν αλλά της άλλης μεγάλης Φρανκφούρτης, στο Όντερ. Να σημειώσω ότι το όνομα συναντιέται καμιά 15αριά φορές σ' ολόκληρη τη Γερμανία. Ξεκινήσαμε λοιπόν Κυριακή πρωί το ταξίδι μας, Κυριακή μεσημέρι φτάσαμε στο Βερολίνο και κάναμε τη Βόλτα μας και τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος (της Αγίας Τριάδας όπως τη λέμε στο χωριό μου) φεύγουμε για Βαρσοβία. Η απόσταση που έχουμε να κάνουμε εκείνη τη μέρα είναι περίπου 600 χλμ, αλλά τα προγράμματα όλα έδιναν γύρω στις 8 ώρες. Ε, τόσες κάναμε και λίγο παραπάνω. Στην αρχή, μέχρι να βγούμε απ' το Βερολίνο, ε, σε πόλη ήμασταν, οι ταχύτητες ήταν σχετικά χαμηλές. Μετά όμως από κάνα μισάωρο βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο και όσο είμαστε στη Γερμανία μέσα το πατάγαμε να βγάλουμε κάνα χιλιόμετρο. Συνολικά πέρασαν τα πρώτα 100 χλμ.

Φτάνοντας στα σύνορα, είχε ανταλλακτήριο (Kantor στα Πολωνέζικα) και αλλάξαμε σε ζλότ. Ζλοτ είναι το νόμισμα της Πολωνίας και 1 ζλοτ διαιρείται σε 100 γρόσια (γκροσ). Η αντιστοιχία που βρήκαμε εκείνη τη στιγμή ήταν 1€ προς 3,92 ζλοτ. Επειδή είχα κοιτάξει στο ίντερνετ τις προηγούμενες μέρες πόσο ήταν και το είχα δει 1 προς 3,96 άλλαξα, αλλά όχι μεγάλο ποσό. Έδωσα 100€ να έχουμε αν θέλαμε κάναν καφέ στο δρόμο.

Η εμπειρία μου από παλιότερα ταξίδια σε χώρες που δεν έχουν ευρώ λέει πως α) Στη χώρα μέσα πρέπει να έχεις το δικό της νόμισμα. Ακόμα κι αν γενικά λένε ότι δέχονται ευρώ, τις περισσότερες φορές η τιμή που θα στο δώσουν είναι πιο χαμηλή απ' ότι στα ανταλλακτήρια κι απ' την άλλη δεν μπορείς να τους πεις και πολλά. Αν θέλεις τη δέχεσαι αλλιώς πήγαινε αλλού. β) Το να αλλάξεις πριν πας στον προορισμό σου, συνήθως θα δώσεις περισσότερα. Αν έκανα ας πούμε συνάλλαγμα στη Γερμανία θα έδινα 1€ και θα έπαιρνα 3,7 Ζλοτ το πιο πολύ, και ευχαριστημένος να ήμουνα γ) Στα σύνορα οι τιμές είναι πιο τσιμπημένες μιας κι έχουν εξασφαλισμένη πελατεία. Τελικά στη συγκεκριμένη περίπτωση το τρίτο δεν ίσχυε. Ίσως ο λόγος ήταν ότι εκεί στα σύνορα, που κάποτε ήταν το τελωνείο και τώρα απλά έμεναν τα σημάδια, υπήρχαν τρία ή τέσσερα ανταλλακτήρια.

Ανταλλακτήρια στην Πολωνία βρίσκεις πολλά. Ειδικά στη διαδρομή μέχρι την Βαρσοβία, σε κάθε ταβέρνα, σε κάθε βενζινάδικο υπήρχε κι ένα ανταλλακτήριο. Οι τιμές που βλέπαμε ήταν κάπου εκεί. Α,89 το λιγότερο μέχρι 3,94 το περισσότερο. Αλλά, μιας και είχαμε εκείνη τη στιγμή να κινηθούμε, δεν σταματάγαμε. Στη Βαρσοβία υπήρχαν κι εκεί ανταλλακτήρια (βέβαια) με τιμές που είχαν μεγαλύτερες αποκλίσεις. Ας πούμε πήγαμε σε ένα που διαφήμιζε πως το ευρώ το είχε 3,93. Μπαίνουμε μέσα, τγς λέμε το ποσό που θα δίναμε και μας λέει 512 ζλοτ. Εγώ είχα υπολογίσει πως θα είναι πάνω από 700! Σοκ. Και ρωτώντας μου απαντάει πως η τιμή που είδαμε ήταν η τιμή πώλησης και πως αγοράζει τα ευρώ προς 2,8! Πάμε να φύγουμε και μου ανεβάζει την τιμή στα 3,5 (δηλ. 630 ζλοτ) με την πρώτη. Επειδή δεν φάνηκε να συμφωνούμε έψαξε λίγο τα κιτάπια της και έκανε τελευταία προσφορά 3,87. Αλλά δεν μ' άρεσε η διαδικασία, φύγαμε και πήγαμε σε άλλο που το είχε 3,91 στην πινακίδα, της λέω το ποσό μου βγάζει το χαρτί, αυτά είναι αν θέλεις πάρ' τα αλλιώς καλή καρδιά.

Αλλά ας συνεχίσω με το δρόμο. Μπαίνοντας λοιπόν στην Πολωνία, μόλις φύγαμε απ' το χώρο του πρώην τελωνείου, πέφτουμε πάνω σε έργα. Ταχύτητα μέχρι 40 - 50, προχωράμε έτσι καμιά 15αριά χιλιόμετρα και μας βγάζει σε μια παράκαμψη. Τι παράκαμψη δηλ. που μας έστειλε στον παλιό δρόμο προς Βαρσοβία και βρήκαμε αυτοκινητόδρομο μετά από 200 χλμ. Γενικά η Πολωνία από απόψεως οδικού δικτύου βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα, άντε και λίγο πιο πίσω. Πριν πολλά χρόνια, έβλεπα πινακίδες που έδειχναν προς Π.Ε.Ο. ή προς Ν.Ε.Ο. Δεν ήξερα τι ήταν αυτό και τι διαφορά είχε μέχρι που έμαθα. Π.Ε.Ο. = Παλιά Εθνική Οδός. Πάει να πει, ένας δρόμος με μια λουρίδα ανά κατεύθυνση και πολλές φορές κι αυτή στενή, που περνάει μέσα απ' όλα τα χωριά που εξυπηρετεί. Τέτοια για παράδειγμα είναι η Π.Ε.Ο Κορίνθου - Πατρών που πάει παραλιακά και περνάει απ' όλα τα χωριά που βρίσκονται στον Κορινθιακό και το Πατραϊκό. Για να απομακρυνθείς απ' την Κόρινθο και μέχρι το Ξυλόκαστρο τα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο με συνεχή τρόπο, ενώ από κει και πέρα υπάρχουν και κενά! Αντίθετα η αντίστοιχη Ν.Ε.Ο. (η γνωστή στους περισσότερους σκοτώστρα) δεν περνάει μέσα από χωριά, έχει μια ολόκληρη λουρίδα και μισή βοηθητική ανά κατεύθυνση και σε κάποια σημεία έχει και διαχωριστικά στη μέση. Τώρα φτιάχνεται αυτή αυτοκινητόδρομος. Άλλο παράδειγμα ο παλιός δρόμος απ' τη Θεσσαλονίκη προς Ασπροβάλτα. Δεν είναι πολλά χρόνια που φτιάχτηκε η Εγνατία, που είναι με προδιαγραφές αυτοκινητόδρομου. Μέχρι πριν 10 χρόνια περνάγαμε μέσα απ' το Άγιο Βασίλη, Ζαγκλιβέρι, Σταυρό και πάει λέγοντας. Ή τον όποιο δρόμο που ενώνει κάποιες πόλεις πριν τη δημιουργία παρακάμψεων και επαναχαράξεων κλπ.

Μπαίνοντας λοιπόν στην Πολωνία είχαμε να αντιμετωπίσουμε περίπου 200 χιλιόμετρα δρόμο μέσα από χωριά. Αυτό σήμαινε πως η ταχύτητα απ' τα 90 που ήταν το όριο στις μη κατοικημένες περιοχές, έπεφτε στα 70 στις διασταυρώσεις με άλλους δρόμους ξανά στα 90 κάτω στα 50 γιατί περνάγαμε χωριό και άντε ξανά μανά τα ίδια. Βασικά, το όριο των 90 ελάχιστα δινόταν ή μάλλον όταν δεν υπήρχαν τα άλλα ήταν αυτονόητο, δεν χρειαζόταν άλλη πινακίδα.

Και κάποια στιγμή βγαίνουμε επιτέλους σε αυτοκινητόδρομο. Με τρεις λουρίδες ανά κατεύθυνση, κλειστόν, ωραιότατον. Το όριο γ' αυτούς τους δρόμους στην Πολωνία είναι τα 140 και παρ' όλο που γενικά δεν μ' αρέσει να πάω τόσο (προτιμώ γύρω στα 120 - 130) μετά απ' την ταλαιπωρία που είχαμε περάσει οδηγούσαμε στο όριο συνέχεια. Αλλά... Δεν προλαβαίνουμε να πάμε 30 χλμ και τσουπ, μπροστά μας ένας σταθμός διοδίων. Σταματάμε, δίνουμε 13 ζλοτ και ξανά στα 140 (η ισοτιμία εδώ ήταν 3,25 ζλοτ στο ευρώ!). Στα 40 χλμ όμως άλλος σταθμός διοδίων. Άλλα 13 ζλοτ. Άλλα 30 χλμ άλλος σταθμός, άλλα 13 ζλοτ. Από κει και πέρα κάναμε άλλα 100 χλμ χωρίς να πληρώσουμε. Κι αυτό, όχι γιατί οι Πολωνοί δεν θέλανε κι άλλο χρήμα, αλλά, όπως στην Εγνατία έτσι κι εδώ, οι σταθμοί διοδίων στήνονται σιγά σιγά. Άλλους δυο είδαμε μισοέτοιμους.

Όλα τα καλά όμως έχουν ένα τέλος. Κι έτσι, άντε ξανά στην Π.Ε.Ο., ξανά μανά χωριά, και με μεγάλη πυκνότητα τώρα, άντε να φτάσουμε καμία ώρα, βαρεθήκαμε. Και πάλι καλά γιατί δεν πέσαμε σε μποτιλιάρισμα απ' τη δική μας μεριά. Γιατί κάποια στιγμή είδαμε στην απέναντι λουρίδα μια ουρά που θα 'ταν και 15 χλμ.

Απ' τη Βαρσοβία προς την Κρακοβία περίπου ίδια η κατάσταση, αλλά ευτυχώς τα χωριά είναι πιο αραιά, έχει κι εκεί καλό κομμάτι, και στο υπόλοιπο με τα 90 ή σε ενδιάμεση κατάσταση, με διαχωριστικό μεν αλλά χωρίς να είναι αυτοκινητόδρομος οπότε το όριο ήταν στα 110. Κάναμε αρκετή ώρα μεν, αλλά δεν μπορώ να πω πως κουραστήκαμε το ίδιο. Ήταν και λιγότερα τα χιλιόμετρα (γύρω στα 350), τα βολέψαμε.

Φεύγοντας από Κρακοβία μέχρι τη Γερμανία υπάρχει αυτοκινητόδρομος που οι όποιοι περιορισμοί ταχύτητας είναι λόγω κακού οδοστρώματος. Διόδια υπάρχουν δυο στην αρχή, κοντά στην Κρακοβία (πάλι κάθε 30 χλμ) αλλά μετά ο δρόμος είναι ελεύθερος.