Βαρσοβίας συνέχεια. Για αρχή το μέγαρο πολιτισμού. Ένα πολυόροφο κτίριο (καμιά 45αριά πατώματα), που για πολλά χρόνια ήταν το ψηλότερο κτίριο της πόλης. Τώρα γιατί εμένα μου φαίνεται πως παρόμοια υπάρχουν και σ' άλλες πόλεις; Στην Κρακοβία κάπου διέκρινα ένα, αλλά και πριν από λίγο καιρό σε μια ταινία που έδειχνε τη Μόσχα κάπου μου φάνηκε πως είδα ένα παρόμοιο κτίριο. Τώρα τι να υποθέσω; Ή υπήρχε τάση σ' όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες να φτιάχνουν ένα τέτοιο παλάτι πολιτισμού ή η ταινία δεν ήταν γυρισμένη όλη στη Μόσχα και κάποιος δεν το πρόσεξε.
Έδειξα εκκλησία από τη Βαρσοβία; Έδειξα, αλλά να δείξω και μια ακόμα!
Δηλ. όχι μια μόνο εκκλησία. Αφού κάθε λίγο και λιγάκι έχει και μια. Αναρίθμητες είναι, γι' αυτό και θα βρεθούν πολλές στις φωτογραφίες, αν και από λίγες μόνο θα έχει το εσωτερικό. Κι αυτό αφενός μεν, γιατί σε πόσες να μπω, πόσες να δω, αλλά και απ' την άλλη γιατί στις περισσότερες έπεφτα πάνω σε ώρα που μέσα γινόταν λειτουργία ή κάποια τελετή κι έτσι δεν ήταν ανοιχτές σε επισκέπτες παρά μόνο σε πιστούς.
Ιδού λοιπόν άλλες δυο εκκλησίες. Το ενδιαφέρον είναι πως η κάθε μια έχει το δικό της στιλ και δεν είναι αντίγραφο ούτε της άλλης ούτε κάποιου συγκεκριμένου προτύπου.
Άντε δυο ακόμα και τελειώνουμε. Η πρώτη, με τους τρούλους σαν κρεμμύδι είναι ρώσικη (χαρακτηριστικό σχήμα). Η άλλη μας εντυπωσίασε με το συνδυασμό του κόκκινου τούβλου με το λίγο άσπρο (που δεν είναι κατ' ανάγκη μάρμαρο). Αυτές βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του Βιστούλα του ποταμού που διασχίζει την Βαρσοβία. Όλα σχεδόν τα ενδιαφέροντα, όσα είδαμε και δεν είδαμε βρίσκονται στη δυτική όχθη. Όταν όμως αποφασίσαμε να περάσουμε τη γέφυρα και να δούμε τι υπάρχει κι απ' την άλλη (στη συνοικία που λέγεται Πράγα!!!), βρήκαμε κάποια αξιόλογα κομμάτια, παρ' όλο που δεν πήγαμε μακριά.
Στην πόλη παντού κυριαρχούν τα χρώματα της σημαίας της Πολωνίας: κόκκινο και άσπρο. Τα είδαμε παντού, τα είδαμε και σε λουλούδια. Ζαρντινιέρες με κόκκινα και άσπρα λουλούδια εναλλάξ. Και εδώ τα λουλούδια δεν διατηρούνται γιατί τ' αλλάζουν κάθε λίγο όπως στο Μόναχο. Εδώ υπάρχει επιτόπου φροντίδα. Ένα τρακτέρ με βυτίο από πίσω σταματάει και ο οδηγός φροντίζει για το πότισμα!
Στην κεντρική πλατεία έχει διάφορες ατραξιόν από καλλιτέχνες του δρόμου. Ο ένας κάνει φούσκες, οι άλλοι ντυμένοι σαν παλαιστές σούμο κάνουν δήθεν πως παλεύουν άλλοι πουλάνε ελικοπτεράκια κι άλλοι μικροπράγματα που χωράνε σ' έναν ταβά, όπως γινόταν κάποτε και στην Ελλάδα.
Μπίρες μπορεί να υπάρχουν τοπικές όμως η Παουλάνα του Μονάχου βρίσκεται παντού. Είδαμε κάμποσες τέτοιες μπιραρίες, η συγκεκριμένη είχε το ιδιαίτερο πως στο εσωτερικό ήταν γεμάτη από Μόναχο: από τα ποτήρια μέχρι αντίγραφα μπρέτσελ.
Νύφες. Κάθε μέρα, θα βλέπαμε και μια δυο. Δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη περίοδος είναι κάτι το ιδιαίτερο για τους καθολικούς και φροντίζουν να παντρεύονται τότε, αλλά δεν πέρναγε μέρα χωρίς νύφη. Τόσο που όταν γυρίσαμε στο Μόναχο μας κακοφάνηκε η έλλειψη.
Όχι. Μην ξεγελιέστε. Δεν είναι η ελληνική EFG Eurobank είναι η πολωνέζικη Polbank EFG. Θυγατρική βέβαια της πρώτης, με αρκετά υποκαταστήματα στην Πολωνία και κυρίως στη Βαρσοβία.
Εκτός απ' τα παραδοσιακά κτίρια υπάρχουν και τα μοντέρνα μεγαθήρια που στεγάζουν εταιρίες και, κυρίως, ξενοδοχεία.
Το Μολ της Βαρσοβίας. Από το ξενοδοχείο μας έδωσε ένας κύριος οδηγίες με τα πιο ενδιαφέροντα σημεία και (μη ξέροντας τα γούστα μας) μας επεσήμανε και τη θέση που βρίσκεται το Μολ τους. Δεν έδωσα σημασία εκείνη τη στιγμή, αλλά όταν έπεσα μέσα του (είναι δίπλα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό) το αναγνώρισα και τον θυμήθηκα.
Και να κλείνω τη σημερινή δημοσίευση με μια φωτογραφία από το δημαρχείο της πόλης και μια απ' τον Βιστούλα που λέγαμε. Στο βάθος αριστερά, το στάδιο της Βαρσοβίας με τα χρώματα της Πολωνίας βεβαίως. Δυστυχώς, ο ποταμός δεν μας φάνηκε και ιδιαίτερα αξιόλογος κι έτσι περιορίζομαι σ' αυτή τη φωτογραφία μόνο.
Άντε, αρκετά για σήμερα, περισσότερη Βαρσοβία, αύριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου