Κένιγκστάιν

Το Κένιγκστάιν είναι ένας απ' τους βράχους της περιοχής που λέγαμε χθες (στάιν - stein γενικά είναι η πέτρα) και πάνω του είχε φτιαχτεί ένα κάστρο. Αυτό λοιπόν το Κάστρο του Κένιγκστάιν (Festung Königstein) πήγαμε να επισκεφτούμε. Κι όταν λέγαμε να πάμε, δεν ξέραμε τι ακριβώς θα δούμε, φανταζόμασταν πως θα είχαμε μια υπέροχη θέα προς τον Έλβα (που στην περιοχή κάνει δυο όμορφες αντίθετες καμπύλες όπως το γράμμα S) αλλά και όσο να 'ναι όμορφη θέα θα είχε αφού είναι ένα ύψωμα σ' έναν κάμπο. Στο νου μας είχαμε κάτι σαν το Χλεμούτσι, το κάστρο της Κυλλήνης, (που βέβαια η θέα απ' αυτό είναι συνταρακτική, βλέπεις απ' την Κεφαλλονιά μέχρι την Κυπαρισσία, εδώ δεν είναι τόση) ή από άλλα κάστρα (όπως της Μυτιλήνης ή του Μολύβου) στα οποία όταν μπαίνεις μέσα δεν έχεις να δεις και πολλά. Κάνεις μια βόλτα και τα έχεις δει όλα. Κι η Μαρία γκρίνιαζε για τα 6€ που έπρεπε να πληρώσουμε για είσοδο. Οι Γερμανοί που για τα πάντα έχουν είσοδο κλπ. Μπήκαμε λοιπόν κατά τις 11:30 και δεν μείναμε πολύ. Χαλαρά, μόλις τέσσερις ωρίτσες! Γιατί το κάστρο μέσα είναι γεμάτο.

Τείχη επιβλητικά έρχονται να ενώσουν τα βράχια όπου χρειάζεται και κάνουν το κάστρο απροσπέλαστο. Αλλά, επειδή κι οι κάτοικοί του (οι άρχοντες ντε) από κάπου έπρεπε να μπαίνουν, έξτρα ανοίγματα από μέσα για προστασία.

Το κάστρο μέσα έχει όλα τα απαραίτητα κτίρια για την κυβέρνηση της περιοχής, αλλά και ένα καλό δασάκι στο "πίσω" κομμάτι. Με δέντρα βέβαια που οι ρίζες τους είναι έξω απ' το χώμα (ποιο χώμα δηλ. τέλος πάντων).

Το ενδιαφέρον είναι πως τα κτίρια των 300 ή τετρακοσίων χρονών στέκουν στη θέση τους. Όχι από μόνα τους βέβαια, αλλά γιατί τα φροντίζουνε και τα συντηρούνε. Αλλά δεν είναι μόνο πως υπάρχουν κάποια κτίρια (όλα είναι, αλλά λέμε) αλλά και πως στα περισσότερα υπάρχουν διάφορες εκθέσεις ή αναπαραστάσεις. Ας πούμε, υπάρχουν δυο πολεμικά μουσεία. Στο ένα με όπλα απ' τα παλιότερα χρόνια.

Τα κανόνια του κάστρου είναι όλα στημένα, άλλα μέσα για την έκθεση κι άλλα έξω, στις επάλξεις. Κανόνια εποχής με τα πλουμιά τους, και με την χρονολογία κατασκευής πάνω τους. Στην αρχή, στα 1711, έφτιαχναν καλλίγραμμες κοπέλες για πλουμιά. αργότερα όμως, στα 1741 είπαν να το σεμνύνουν λιγάκι και το γύρισαν στις κορώνες.

Ό,τι δεν χωρούσε εδώ υπήρχε σε μικρογραφία. Υπάρχουν, ας πούμε, παλιότερα όπλα όπως οι καταπέλτες, αλλά και πιο σύγχρονα, όπως τα πολυβολεία. Στολές, κράνη, βόμβες, ξίφη, απ' όλα είχε ο μπαξές.

Η θέα αναμφίβολα ήταν υπέροχη, όπου και να σταθήκαμε.

Παντού, εν τω μεταξύ, υπήρχαν πινακίδες με φωτογραφίες: Έτσι ήταν το 1992 (μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών, η περιοχή ως γνωστόν ανήκε στην Ανατολική Γερμανία) και δείτε πώς το φτιάξαμε. Συνολικά ξοδεύτηκαν 44 εκατομμύρια ευρώ, αν δεν κάνω λάθος, και αναφέρονται στην αρχική πινακίδα δίπλα στην είσοδο, αλλά και σε κάθε κτίριο λέει πόσα ξοδεύτηκαν ειδικά για το συγκεκριμένο. Κάποιες απ' τις "αποκαταστάσεις" όμως, εμένα δεν με συγκίνησαν. Δηλ. το ότι ζωγράφισαν παράθυρα απ' έξω από το περίπτερο στην πρώτη φωτογραφία, τι πρόσθεσε. Το ότι φρόντισαν οι σκεπές να αντικατασταθούν ήταν απαραίτητο και πιστεύω πως με το χαλκό που έβαλαν τώρα, θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να προκύψει ξανά ανάγκη για παρέμβαση.

Αναπαράσταση των φυλακών. Κελί με τρεις κέρινες φιγούρες σε φυσικό μέγεθος. Εδώ "φιλοξενήθηκαν" διάφορες προσωπικότητες, όπως ο Μπακούνιν και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σ' αυτούς. Ακόμα και στους διωγμούς υπάρχουν διακρίσεις!

Η Εκκλησία του κάστρου. Κάθε ώρα είχε μια μίνι συναυλία εκκλησιαστικού οργάνου των 15 λεπτών! Το μάθαμε όταν μπήκαμε την πρώτη φορά. Και κάτι τέτοια δεν είναι για να τ' αφήνεις. Έτσι, κάναμε μια βόλτα στα πέριξ και επανακάμψαμε.

Αλλά πολλά έγραψα για μια δημοσίευση. Η συνέχεια στο επόμενο.