Γλυπτά από Αλάτι

Κοντά στην Κρακοβία υπήρχαν τα αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα (Wieliczka). Η ύπαρξη αλατωρυχείων ήταν εξαιρετικά σημαντική, ειδικά τις παλιότερες εποχές, για τις περιοχές που βρίσκονταν μακρυά απ' τη θάλασσα. Κι αυτό γιατί το αλάτι το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι όχι μόνο για να κάνουν πιο νόστιμα τα φαγητά τους αλλά και για να τα διατηρούν. Η τιμή του ίδια με του χρυσού. Στα αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα εκτός απ' το να βγάζουν το αλάτι απ' τη γη οι αλατωρύχοι έφτιαξαν και εξαιρετικά γλυπτά. Και σήμερα το αλατωρυχείο λειτουργεί κάτι σαν μουσείο ας πούμε. Το επισκέπτεσαι για να δεις τόσο το πώς ήταν ένα αλατωρυχείο όσο και για τις κατασκευές από αλάτι που υπάρχουν εκεί. Υπάρχουν ας πούμε τρεις εκκλησίες φτιαγμένες στα έγκατα της γης. Στην πάνω φωτογραφία φαίνεται η μεγάλη τους που αποτελεί και το καύχημά τους και η οποία λειτουργεί κι αν κάποιος θέλει μπορεί να κάνει και το γάμο του εδώ, αν και θα του κοστίσει λιγάκι. Τα πάντα είναι φτιαγμένα από αλάτι (άντε και ξύλο κάπου). Ας πούμε οι πολυέλαιοι, τα αγάλματα, τα πλακάκια στο δάπεδο κλπ.

Κατεβαίνοντας πρέπει να κατέβεις μια σκάλα που έχει καμιά 70αριά τμήματα από 6 - 7 σκαλιά το καθένα, για να φτάσεις στο πρώτο επίπεδο. Η ξενάγηση γίνεται σε γκρουπ με ξεναγό και αν την παρακολουθήσεις στα Πολωνέζικα το εισιτήριο είναι 49 ζλοτ ενώ κοστίζει 69 αν τη θέλεις σε άλλη γλώσσα (Αγγλικά - Γαλλικά - Ισπανικά αν και οι τελευταίες είναι ελάχιστες και συγκεκριμένη ώρα). Κι υπάρχουν ξεναγήσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα γι' αυτούς που πάνε μόνοι τους και παρκάρουν σε κάποιο απ' τα πάρκινγκ που έχουν κράχτες στη διαδρομή ή ανάλογα τη συμφωνία για γκρουπ. Όταν πήγαμε εμείς πέσαμε και σε μια ξενάγηση κινέζων επισήμων που επισκέπτονταν την περιοχή! Το αλάτι, παρά το τι θα περίμενε κάποιος είναι μαύρο απ' τις προσμίξεις. Τα πάντα είναι μαύρα τριγύρω. Για να πάρει το λευκό χρώμα που ξέρουμε θέλει επίπονη διαδικασία καθαρισμού.

Αγάλματα αλατωρύχων αλλά και δείγματα από τα μέσα που χρησιμοποιούσαν για να ανεβάσουν το αλάτι απ' τα έγκατα της γης.

Άγαλμα του Κοπέρνικου και της βασίλισσας Τάδε που της προσφέρουν δώρα. Όλα από αλάτι.

Πώς οι αλατωρύχοι έλεγχαν και καθάριζαν τις στοές από τα αέρια που συγκεντρώνονταν, για ν' αποφύγουν εκρήξεις. Στην άλλη σκηνή από την επιφάνεια της γης, όταν βρίσκονταν έξω.

Η εξέλιξη των μέσων μεταφοράς προς την επιφάνεια της γης των όγκων του αλατιού που έβγαζαν. Από τον ώμο και το καρότσι μέχρι τη μεταφορά με τα άλογα.

Τα οποία άλογα έμενα μόνιμα στις στοές του αλατωρυχείου. Και προσαρμόζονταν στο σκοτάδι τόσο που οι φήμες τα ήθελαν τυφλά!

Βάλαμε κι εμείς ένα χεράκι στο να ανεβάσουμε πράμα. Α! να, μας επισκέπτεται και η οικογένεια των ιδιοκτητών!

Ήρθαν να δουν πώς πάνε τα σχέδια για τις καινούριες στοές. Για το άνοιγμα των οποίων βοηθάνε και οι επτά νάνοι (τη Χιονάτη την έχουν αφήσει σπίτι...)

Κάτω υπάρχουν νερά που αλλού χρειάζονται για να βοηθάνε να κόβεται το αλάτι κι αλλού δεν τα θέλουν. Έτσι υπήρχαν συστήματα ώστε να πηγαίνουν εκεί που ήταν απαραίτητα και να φεύγουν απ' το υπόλοιπα μέρη.

Η πρώτη απ' τις εκκλησίες ή μάλλον παρεκκλήσι είναι.

Και απόψεις απ' την Κεντρική εκκλησία. Σ' όλη την Πολωνία, αλλά ιδιαίτερα στην Κρακοβία ο πρώτος και μοναδικός Πολωνός πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' κατά κόσμον Κάρολος Βοϊτύλα λατρεύεται σαν άγιος έστω κι αν ακόμα η καθολική εκκλησία δεν έχει ολοκληρώσει τις διαδικασίες για την αγιοποίησή του (βρίσκεται πάντως σε καλό δρόμο, υπομονή μερικά χρόνια χρειάζεται). Έξω από κάθε σχεδόν εκκλησία υπάρχει κι ένα άγαλμά του. Δεν θα μπορούσε να λείπει λοιπόν απ' αυτήν των αλατωρυχείων!

Όλες οι παραστάσεις στους τοίχους είναι σκαλισμένες στο αλάτι. Το ίδιο και η Άγια Τράπεζα, τα αναλόγια και τα υπόλοιπα.

Όπως δε έλεγα και στην αρχή ακόμα και τα "κρύσταλλα" των πολυελαίων δεν είναι τίποτα άλλο παρά αλάτι.

Να καλοπιάσουμε και το στοιχειό των ορυχείων, να μας αφήσει να πάρουμε το αλάτι χωρίς να θυμώσει και μας δημιουργήσει προβλήματα.

Άλλη μια εκκλησία και φτάσαμε στο τέλος. Για το ανέβασμα χρησιμοποιείται το διπλό ασανσέρ του ορυχείου. Λίγοι από πάνω, λίγοι από κάτω, σιγά σιγά καταφέραμε να ανέβουμε.