Κρακοβία

Η Κρακοβία (Krakow) είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Πολωνίας, με πλούσια ιστορία καθώς παλιότερα υπήρξε πρωτεύουσα της χώρας πριν την Βαρσοβία. Η περιοχή έτσι κι αλλιώς αποκαλείται από τους Πολωνούς "Μικρή Πολωνία" (Mala Polska) και θεωρείται η κοιτίδα της Πολωνίας. Στην πάνω φωτογραφία η κλειστή αγορά που υπάρχει στο κέντρο της τεράστιας κεντρικής πλατείας της πόλης. Μου θύμισε τις αντίστοιχες κλειστές αγορές που υπάρχουν ας πούμε στην Τουρκία (όπως το Καπαλί Τσαρσί), αν και παρόμοια είχα δει και στη Φινλανδία (αλλά μήπως και η κεντρική αγορά στην Αθηνάς ή η Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη παρόμοιες δεν είναι;).

Η πόλη δέχεται μεγάλο αριθμό τουριστών και κυκλοφορούν πολλές άμαξες για μια βόλτα. Αν και δεν είναι το μόνο μέσο για βόλτα. Πολύ συνηθίζονται και τα ηλεκτρικά οχήματα όπως αυτά που βλέπουμε στα γήπεδα του γκολφ (το βλέπουμε πάει σε ταινίες και τέτοια, προς το παρόν δεν είχα τη χαρά και την τιμή να μπω σε τέτοιους χώρους) και που εδώ περιμένουν στη σειρά για πελατεία κάτω απ' το κάστρο του Βάβελ.

Η Παουλάνα, η μπίρα του Μονάχου που την είδαμε στη Βαρσοβία, έχει κι εδώ την παρουσία της. Και δεν είναι μόνο μια μπιραρία που τη σερβίρει, αλλά έβαλα εδώ αυτήν που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία. Στην άλλη φωτογραφία είναι μια κυρία που μοιράζει διαφημιστικά φυλλάδια. Είχαμε κολλήσει στην κίνηση κι έτσι είχαμε όλο το χρόνο να παρατηρούμε τι γινόταν στα πέριξ. Και την είδαμε. Τι μας έκανε εντύπωση; πως στην ηλικία της έκανε αυτή την δουλειά του ποδαριού. Έτσι κι αλλιώς δεν φαινόταν ιδιαίτερα καλοζωισμένη, και για να συμπληρώσει, προφανώς, τα όποια εισοδήματα είχε, στεκόταν εκεί. Τι μας περιμένει κι εμάς! Κι η Πολωνία δεν είναι στο Ευρώ (αν και μάλλον στριμώχνεται στη γωνία για να μπει. Πού να ήξεραν...)

Στην πόλη υπήρχαν αρκετά μαγαζιά που διαφήμιζαν πως πουλάνε αλλά και επισκευάζουν κινητά και υπολογιστές. Και μάλιστα οι πινακίδες τους δεν ήταν τίποτα λαμπερές και γυαλιστερές. Πολλές φορές δε, ακούμε πως τα περίπτερα είναι ελληνική πατέντα και "πουθενά στον κόσμο" δεν βλέπεις κάτι τέτοιο. Μπορεί το όντι πουθενά να μην συνάντησα περίπτερα με την πυκνότητα που τα βλέπουμε στις Ελληνικές πόλεις (και χωριά) αλλά η ιδέα του περιπτέρου υπάρχει παντού. Έχουμε και στο Μόναχο (έστω κι αν πουλάνε σουβενίρ και τέτοια) έχει και η Πολωνία. Τόσο στη Βαρσοβία, που ήταν πιο τυποποιημένα, σε πράσινο χρώμα, όσο και η Κρακοβία. Όπως αυτό της φωτογραφίας. Χύμα στο κύμα.

Διανομή πίτσας. Με ποδήλατο ή μηχανάκι, το κουτί δεν είναι στερεωμένο στο όχημα αλλά στην πλάτη του οδηγού! Και μια πολωνέζικη μάρκα μπίρας. Ίσως βλέποντάς την έτσι δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο όταν την είδα στο φορτηγό που τη μετέφερε. Μ' άρεσαν οι δυο Πολωνοί με τα παραδοσιακά τους που χορεύουν.

"Καλλιτέχνες" του δρόμου. Ξυλοπόδαρα δεν έχω συνηθίσει να βλέπω. Αντίθετα, ανθρώπους βαμμένους, συνήθως χρυσούς ή ασημένιους, που να παριστάνουν τα αγάλματα για να πάρουν τον οβολό των περαστικών, σε όλες τις (σχετικά μεγάλες) πόλεις που επισκέφτηκα. Ειδικά σε περάσματα τουριστών...

Μια "μικρή" πλατεία, δίπλα στη μεγάλη. Το μήκος της περίπου ίδιο, κοντά στο χιλιόμετρο, αλλά το πλάτος της δεν λέει... Στην άλλη φωτογραφία δυο κούκλες χαιρετιούνται.

Η κλειστή αγορά απ' έξω μου θύμισε το Λίστον στην Κέρκυρα, έτσι με τη στοά με τα φαναράκια. Από μέσα είναι γεμάτο μαγαζάκια (τα περισσότερα με αναμνηστικά) και από πάνω είναι ζωγραφισμένα τα σήματα των πόλεων της Πολωνίας. Ξεκινώντας απ' τη Βαρσοβία και την Κρακοβία απέναντι απέναντι στη μέση, έχει τα σήματα από πάρα πολλές, δεν ξέρω αν μπορώ να πω από όλες, τις πόλεις της χώρας.

Και δυο φωτογραφίες από μέσα, από τα μαγαζάκια.

Το παρκάρισμα είναι κι εδώ πρόβλημα, όπως στη Βαρσοβία. Έχουν τοποθετηθεί μηχανάκια για να πληρώνει όποιος παρκάρει (δηλ. όλοι, οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν ειδική άδεια που αναφέρει γύρω από ποια μηχανάκια μπορούν να παρκάρουν δωρεάν). Εδώ η χρέωση είναι απ' τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 τ' απόγεμα, δεν ξυπνάνε φαίνεται πολύ πρωί. Το θέμα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν χώροι. Και οι διαγράμμιση είναι τέτοια που τους δίνει το δικαίωμα να παρκάρουν στο πεζοδρόμιο (νομίμως, κανένα απ' τα παραπάνω αυτοκίνητα δεν είναι παράνομο) αλλά που δεν μένει χώρος για τους πεζούς! Πάντως, υπάρχει και πινακίδα να προσέχουν γιατί εκεί που παρκάρουν μοιράζονται το χώρο!

Κάτω απ' το κάθε σήμα που δείχνει πως εδώ επιτρέπεται το παρκάρισμα έχει και οδηγίες. Άσπρο είναι το πεζοδρόμιο, γκρίζο ο δρόμος (η άσφαλτος): θα είσαι κάθετα, με γωνία ή παράλληλα με το πεζοδρόμιο; Θα είσαι όλος πάνω, όλος κάτω ή μισός μισός; Υπάρχει διαγράμμιση ή όχι; Στη συγκεκριμένη η οδηγία είναι ο μισός πάνω στο πεζοδρόμιο και με γωνία. Για όποιον παρκάρει παράνομα (δηλ. σε χώρο που δεν υπάρχει πινακίδα που να το επιτρέπει) υπάρχουν και δαγκάνες. Ένα σύστημα που ακινητοποιεί το αυτοκίνητο κι αν δεν πληρώσεις το πρόστιμο δεν μπορείς να το μετακινήσεις. Το σύστημα αυτό το είχα δει πριν χρόνια στο Παρίσι. Και μου δημιουργήθηκε η εξής απορία (που εδώ επανήλθε πιο έντονη): το μέτρο παίρνεται όταν το όχημα ενοχλεί. Απ' την άλλη όμως, η ώρα που χρειάζεται για να πας, να πληρώσεις, να έρθει το αρμόδιο όργανο και να στο ξεκλειδώσει για να το πάρεις απ' τη μέση, πόσο μεγαλύτερη ενόχληση έχει δημιουργηθεί;

Φροντιστήρια υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μα αυτό είναι ξένων γλωσσών. Ε, και; Παύει να είναι φροντιστήριο; Απλά είναι συνηθισμένο πράγμα να αυτομαστιγωνόμαστε και να αυτοκατηγορούμαστε για διάφορα, πραγματικά ή φανταστικά. Ο πύργος απ' την άλλη, είναι ό,τι απόμεινε από ένα συγκρότημα - παλατάκι που βρισκόταν δίπλα στην αγορά, στην κεντρική πλατεία.